Του Γιάννη Ντάσκα
Η ιστορία διαδραματίζεται τουλάχιστον 15 χρόνια πριν στο Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Στην έδρα, προεδρεύει η κ. Σταυρούλα Δημητρίου,
η οποία στη συνέχεια εξελίχθηκε, παραιτούμενη από το δικαστικό σώμα, σε
εκπληκτική ποιήτρια και συγγραφέα. Κάποια στιγμή, ένας δικηγόρος
πλησιάζει στην έδρα και της λέει: «Κυρία Πρόεδρε, η υπόθεση αυτή που εκφωνήσατε τώρα, αφορά ευαίσθητα εθνικά θέματα γι’ αυτό παρακαλώ, κρατήστε τη για το τέλος». Η πρόεδρος του απαντά:
«Διάβασα καλά τη δικογραφία. Δεν αφορά κανένα εθνικό θέμα, αφορά
συκοφαντική δυσφήμιση και θα δικαστεί τώρα. Ας ακούει ο κόσμος, γι’ αυτό
γίνονται οι δίκες δημόσια. Και οι αποφάσεις εκδίδονται δημόσια επίσης». Αρχίζει η εκδίκαση της υπόθεσης. Παρελαύνει ένας στρατηγός και λέει τα δικά του. Ύστερα κι άλλος. Ύστερα ένας ναύαρχος. Ύστερα κι άλλος ναύαρχος. Ύστερα ένας πτέραρχος κι ύστερα κι άλλος πτέραρχος. Και ακούγονται τα ονόματα
Σμπώκος, Κάντας, Τραυλός, Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, πρώην «γαλάζιοι» υπουργοί κλπ. Όταν
η υπόθεση έχει προχωρήσει αρκετά, η πρόεδρος κάνει μια θεαματική
κίνηση. Τους φωνάζει όλους με τα ονόματά τους και τους ζητά να έρθουν
στον κενό χώρο μπροστά από το πυκνό ακροατήριο.
Και εκεί τους λέει: «Θα φωνάζω τα ονόματα και θα λέτε ποια εταιρεία
εκπροσωπείτε, για να τα καταγράψει η γραμματέας και εμείς να έχουμε σαφή
εικόνα».
Αυτό γίνεται. Ένας στρατηγός έλεγε μια εταιρεία, άλλος άλλη, άλλος μάρτυρας υπέρ του ενός, άλλος υπέρ του άλλου. Ύστερα τους ρωτάει πού υπηρετούσαν και ΟΛΟΙ απαντούν ότι υπηρετούσαν στο Πεντάγωνο σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Και τους λέει: «Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων σας. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι εναντίον σας. Μακάρι να ήταν εδώ οι πολίτες να διαπιστώσουν ότι οι στρατηγοί στο Πεντάγωνο ασχολούνται με το πώς θα κάνουν σχέσεις
για να εκπροσωπούν, όταν αποστρατευθούν εταιρείες όπλων και ο ένας να
κατηγορεί τον άλλο για μίζες. Δεν τολμούσατε να κάνετε τίποτα, αν δεν
είχαν προστασία πολιτικών και εδώ καταλάβαμε ότι έχετε διακομματική συνεργασία στις μίζες. Αν είναι έτσι οι Έλληνες στρατηγοί άντε να πνιγείτε. Πιστεύω όμως ότι είστε οι λίγοι που λερώνετε τους πολλούς. Δεν έχω αμφιβολία ότι έχετε γεμίσει με μίζες την Ελβετία!»…
Και να μας ξεφεύγει καμιά λέξη συγχωρείστε μας… Έτσι τα συγκρατήσαμε καθισμένοι σε μια γωνία του δικαστηρίου.
