Κάποτε ήταν η «ατμομηχανή της οικονομίας». Σήμερα στέκει ένα υπόλειμμα του παλαιού εαυτού της, όπως άλλωστε και η ίδια η οικονομία.
Ο λόγος για την κτηματική αγορά και ειδικά για την οικοδομική δραστηριότητα, η οποία σημείωσε και νέα βουτιά το εννεάμηνο Ιανουαρίου - Σεπτεμβρίου 2013, της τάξης του 34%, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε μόλις χθες η ΕΛΣΤΑΤ, ενώ βρίσκεται πλέον στα τάρταρα σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδά της.
Λόγω ύφεσης, απουσίας ρευστότητας και -σαφέστατης- υπερφορολόγησης, η κατασκευαστική δραστηριότητα έχει εξαλειφθεί και η ιδιοκτησία ακίνητης περιουσίας τιμωρείται, και μάλιστα βαριά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε πρόσφατα η ΠΟΜΙΔΑ και τα οποία παρουσιάστηκαν στις 6 Δεκεμβρίου σε εκδήλωση της Διεθνούς Ενώσεως Ιδιοκτητών Ακινήτων, στη Γένοβα της Ιταλίας, η Ελλάδα είναι «πρωταθλήτρια» Ευρώπης σε φόρους ιδιοκτησίας, από όποια πλευρά κι αν προσεγγίσει κανείς το ζήτημα αυτό.
Συγκεκριμένα, με βάση τα ευρήματα μελέτης που αφορά 22 ευρωπαϊκά κράτη (Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία [Ζυρίχη], Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρο, Νορβηγία, Ουγγαρία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σουηδία, Σλοβακία, Σλοβενία, Τσεχία, Φινλανδία), η χώρα μας κρατά τα φορολογικά σκήπτρα σε σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με την ακίνητη περιουσία.
Σε ό,τι αφορά τα έσοδα από ακίνητα, το νέο σύστημα αυτοτελούς φορολόγησης 10% από το πρώτο ευρώ, σε συνδυασμό με τον συμπληρωματικό φόρο έως 3% που θα ισχύσει και για τη φετινή χρονιά, το τέλος χαρτοσήμου 3,6% που εξακολουθεί να ισχύει στην επαγγελματική στέγη και την εισφορά αλληλεγγύης ως και 4%, φέρνει τη χώρα μας στην πρώτη πεντάδα των χωρών με τη βαρύτερη φορολόγηση του εισοδήματος από τα ακίνητα μαζί με την Ιρλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Βέλγιο.
Σε ό,τι αφορά τους φόρους κεφαλαίου, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα με τέσσερις ετήσιους φόρους στην αστική ακίνητη ιδιοκτησία.
Στη Γαλλία, η οποία θεωρείτο η χώρα με την επαχθέστερη φορολογία στα ακίνητα, επιβάλλονται φόροι περιουσίας με βάση όχι την αντικειμενική αξία του ακινήτου, αλλά με βάση κλάσμα του τεκμαρτού μισθώματος, ενώ ακόμα και ο ιστορικός impot de solidarite sur la fortune -φόρος αλληλεγγύης επί της περιουσίας- που επιβάλλεται στο σύνολο της περιουσίας του φορολογουμένου, έχει αφορολόγητο όριο 800.000 ευρώ.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μάλιστα, δεν υπάρχει απολύτως κανείς φόρος περιουσίας, αλλά υπάρχουν σχετικά αυξημένα δημοτικά τέλη (τα περίφημα rates), τα οποία όμως συνδέονται με το επίπεδο συγκεκριμένων υπηρεσιών που οι δημοτικές αρχές παρέχουν στους πολίτες.
Σε ό,τι αφορά τον φόρο μεταβίβασης, τον οποίο μόλις τώρα δηλώνει ότι θα μειώσει η κυβέρνηση στο 3%, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει τον δεύτερο υψηλότερο φορολογικό συντελεστή 10%, με πρώτο το Βέλγιο (12,5%), όχι όμως στο σύνολό του -ο βασικός συντελεστής στο Βέλγιο ανέρχεται σε 5%-, αλλά σε ορισμένες αυτόνομες περιοχές του.
Αναφορικά με τον Φ.Π.Α., ο συντελεστής 23% για τη μεταβίβαση νεόδμητων οικοδομών κατασκευής μετά το 2006 είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μετά την Ουγγαρία (27%).
Σε ό,τι αφορά τον φόρο υπεραξίας, που θα ισχύσει από την 1η.1.2014, θα είναι ο μοναδικός φόρος σε ολόκληρη την Ευρώπη που δεν προβλέπει οποιαδήποτε έκπτωση για δαπάνες σχετικές με το ακίνητο (ανακαίνιση, συντήρηση, έξοδα μεταβίβασης, έξοδα μεσίτη, τόκους στεγαστικών δανείων κ.λπ.), ενώ η Ελλάδα θα είναι μία από τις επτά χώρες που επιβάλλουν φόρο υπεραξίας ακόμα κι αν το ακίνητο πωληθεί πολλές δεκαετίες μετά την απόκτησή του!
Όλοι αυτοί οι φόροι, δε, επιβάλλονται στη βάση αντικειμενικών αξιών οι οποίες όφειλαν να έχουν αναθεωρηθεί εδώ και χρόνια και είναι αμιγώς πλασματικές έναντι εκείνων που ισχύουν στην κτηματική αγορά.
Σήμερα, παρά τις σχετικές προβλέψεις του Συντάγματος, περί προστασίας της ιδιοκτησίας, ενός εκ των πυλώνων κάθε ευνομούμενης δημοκρατίας, συντελείται ένα πραγματικό έγκλημα κατά της ιδιωτικής περιουσίας.
Συντελείται ένα έγκλημα κατά του μόχθου του κάθε νοικοκύρη, ο οποίος εξοντώνεται φορολογικά, επειδή το κράτος αρνείται πεισματικά να μειώσει τις δαπάνες του.
