Ο
ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΣ του «success story» της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου δεν
προκύπτει μόνο από τις αδυναμίες διαχείρισης της ύφεσης και του χρέους
στο εσωτερικό μέτωπο.
Διεθνώς τα αδιέξοδα της κρίσης που ξέσπασε το 2008 παραμένουν, βάζοντας
τρικλοποδιές στα όποια φιλόδοξα επενδυτικά σχέδια, επί χάρτου,
καταρτίζει το οικονομικό επιτελείο.
Το πόσο σαθρό είναι το υπόβαθρο των προσδοκιών φαίνεται στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων. Αρχικά ο στόχος των...
εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις ήταν 2,6 δισ. ευρώ για το 2013. Τώρα έχει
ψαλιδιστεί σε 1,6 δισ. ευρώ, από τα οποία 1 δισ. ευρώ πάει ήδη για το
2014.
Οι διαχειριστές κεφαλαίων ανά την υφήλιο γυρνούν την πλάτη στις
περιφερειακές οικονομίες σαν την Ελλάδα και τα προγράμματα
ιδιωτικοποιήσεων βρίσκονται στον αέρα, υπονομεύονται.
«Οι αποτιμήσεις σε μια σειρά από περιουσιακά στοιχεία θεωρούνται απλώς
ανεπαρκείς για την αποζημίωση των επενδυτών στην ανάληψη του ρίσκου»
εξηγεί έκθεση της Bank of America Merrill Lynch, παρατηρώντας σημαντική
μείωση θέσεων στην περιφέρεια σε μετοχές και ομόλογα. Οι αναδυόμενες
οικονομίες ξεφουσκώνουν. Δεν το παραδέχεται μόνο το ΔΝΤ, το ομολόγησαν
οι ηγέτες του G20 στην πρόσφατη μπαρουτοκαπνισμένη σύνοδο κορυφής στη
Ρωσία στο φόντο της Συρίας.
Βαρίδια τα θαύματα
Τα «θαύματα» του χθες μετατρέπονται σε «βαρίδια» του σήμερα. Η
αμερικανική κεντρική τράπεζα (Fed) προετοιμάζεται να περιορίσει τη
μαζική «εκτύπωση χρήματος» (85 δισ. δολ. κάθε μήνα) που ξεκίνησε το 2009
για να αποφύγει τα χειρότερα. Αυτό σημαίνει πως κόβεται η ροή πακτωλού
δολαρίων που φούσκωναν τις αναδυόμενες (π.χ. BRIC) και στήριζαν μεγάλους
εξαγωγείς βιομηχανικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας σαν τη Γερμανία.
Πλέον στις χρηματαγορές στοιχηματίζουν σε άνοδο των επιτοκίων (ως
αυτοεκπληρούμενη προφητεία) και το κερδοσκοπικό χρήμα εγκαταλείπει την
περιφέρεια αναζητώντας «ασφάλεια» στις μητροπόλεις (ΗΠΑ και Ευρώπη).
Ομως αυτή η διαδικασία οδηγεί τις αγορές να απαιτούν από χώρες της
περιφέρειας, σαν την Ελλάδα, περισσότερα ανταλλάγματα, περαιτέρω θυσίες
και προσαρμογές, προκειμένου να επιστρέψουν, ενώ σειρά από
«εξειδικευμένα» κερδοσκοπικά funds των αναδυομένων πετά σαν τα κοράκια
αναζητώντας πωλητήρια κοψοχρονιά.
Εκθεση της Morgan Stanley μιλά από μόνη της: «Επί χρόνια, αρκετές
περιφερειακές αγορές αρκούσε να κάτσουν πίσω και να κοιτούν τα κεφάλαια
να εισρέουν, χωρίς να κάνουν κάτι ιδιαίτερο για να τα προσελκύσουν. Τώρα
πρέπει να δουλέψουν σκληρότερα. Αυτό σημαίνει μεταρρυθμίσεις». Δίχως να
παραλείπει να αναφερθεί στις «εξεγέρσεις στην Τουρκία, στη Βραζιλία...
στην πολιτική και κοινωνική αστάθεια στην Ελλάδα».
Σε αυτό το νέο περιβάλλον αστάθειας, η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη
ανάμεσα στις απαιτήσεις του Μνημονίου με την έλευση της τρόικας και τη
μαζική απεργιακή κατακραυγή, πασχίζοντας να εφαρμόσει τα μέτρα που
ψήφισε για να καλύψει το λεγόμενο «χρηματοδοτικό κενό», σε ένα σκηνικό
που βαθαίνει την πολιτική κρίση.
Τα αδιέξοδα του προγράμματος μεγαλώνουν τις ανάγκες του έξτρα δανεισμού,
τα νέα δάνεια απαιτούν νέο Μνημόνιο και δεν μπορούν να γίνουν χωρίς
«νέο κούρεμα», που απαιτεί το ΔΝΤ και αρνείται η Ε.Ε.
Ο φαύλος κύκλος στενεύει και το ελληνικό χρέος παραμένει στα ύψη στο
όνομα της «βιωσιμότητας». Ωρολογιακή βόμβα, όπως ομολογεί ακόμα και το
Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών.
