Μνημόνιο κι άγιος ο Θεός.
Συμπεριφορά ευπειθούς έναντι δανειστών ΔΝΤ και Ενωσης. Κεραυνοί εναντίον
της κοινωνίας που αγανακτεί. Προβολή της θεωρίας των «δύο άκρων», με
άλλοθι την αναχαίτιση της βίας, αλλά με πλήρη ανοχή απέναντι στη βάναυση
οικονομική και καθεστωτική βία. Μόνιμη επωδός οι δήθεν ευθύνες της
κοινωνίας για τη σημερινή κατάσταση, όπως συνοψίζεται στην αθλιότητα του
«Μαζί τα φάγαμε» και λειτουργεί αθωωτικά για τα κόμματα εξουσίας και
ενοχοποιητικά για την κοινωνία...
Ταυτόχρονα: τοτέμ ο ευρωπαϊσμός. Υμνοι και θριαμβολογίες για τον
-αποδεδειγμένα ολέθριο- «εκσυγχρονισμό». Ξυραφιές στις έννοιες του
έθνους και της πατρίδας. Αποθέωση της παγκοσμιοποίησης. Δυσανεξία προς
οτιδήποτε απειλητικά ανατατικό (ποιος θα ξεχάσει τι έσερναν στον
Τσάβες;). Μόνιμη υπεροψία, αφόρητος διδακτισμός και εστετίστικη μέθη.
Και, βέβαια, πιασάρικες βολές εναντίον του λαϊκισμού -μόνιμη καραμέλα
στα χείλη τους- εσχάτως, δε, και του εθνολαϊκισμού, σε μια στείρα και
άσαρκη αντιγραφή επείσακτων εννοιών...
Ιδού το προφίλ της πολύφημης Κεντροαριστεράς, όπως την εννοούν οι ποικιλώνυμοι του οξειδωμένου σημιτισμού, ικανή μερίδα της ΔΗΜΑΡ και «πλήθος» επίδοξων σωτήρων που αναδείχτηκαν στις φάτνες του «εκσυγχρονισμένου» ΠΑΣΟΚ... Αφετηρία και ιδεολογική μήτρα ο «εκσυγχρονισμός» και η δήθεν εποποιία του. Με μόνιμες παρωπίδες και βολικό βουλοκέρι στ' αυτιά τους, επιχειρούν να ανασυστήσουν καταδικασμένους μύθους εισηγούμενοι μια νέα, σοσιαλδημοκρατική ευτοπία. Ομως η πραγματικότητα τους αφοπλίζει:
- Οταν το κοφτερό ευρώ τσάκιζε τα πλευρά της χώρας, καθηλώνοντας τις εξαγωγές και τον τουρισμό, εκείνοι πανηγύριζαν για το «μέγα επίτευγμα». Τώρα που σχεδόν σύσσωμη η Ευρώπη -δεξιοί και σοσιαλιστές- λέει ότι δεν έπρεπε να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αυτοί σιωπούν αιδημόνως.
- Οταν η οικονομία βυθιζόταν, εκείνοι μιλούσαν για «ισχυρή οικονομία» και θριαμβολογούσαν μαζί με τους κυβερνώντες για τους ρυθμούς ανάπτυξης κι ας οφείλονταν αποκλειστικά στα ολυμπιακά έργα.
- Οταν ο κόσμος ρίχτηκε στα δάνεια που έδιναν αφειδώς και πιεστικά ημέτερες τράπεζες και ξένοι δανειστές, εκείνοι μιλούσαν για το θαύμα της οικονομίας. Σήμερα καταφέρονται λάβροι εναντίον της κοινωνίας και της χώρας επειδή ζούσε μια ψεύτικη δανεική ευμάρεια!
- Οταν ο «εκσυγχρονισμός» δεν άγγιζε σχεδόν τίποτε από τα κακώς κείμενα, εκείνοι θριαμβολογούσαν βλέποντας δραστικές μεταβολές και ανακαίνιση του κράτους. Ακόμη χειρότερα: Σήμερα που οι μεταβολές αυτές επιχειρούνται βιαίως και δεν αφορούν μόνο στον κρατικό ερειπιώνα, αυτοί ανακαλύπτουν με καθυστέρηση ότι τίποτε δεν είχε γίνει τόσες δεκαετίες από τα κόμματα εξουσίας.
- Και, βέβαια, όταν η χυδαία εξουσία ωθούσε την κοινωνία στην αγχόνη του Χρηματιστηρίου, εκείνοι έκλειναν τα μάτια στο μεγάλο έγκλημα, μιλώντας για το Χρηματιστήριο με όρους προπαγανδιστικής αθλιότητος. Οτι τάχα η ραγδαία άνοδος αποτύπωνε τον δυναμισμό της οικονομίας.
Ασφαλώς, ουδέν αμιγές. Φρέσκιες προτάσεις διαχειριστικού τύπου και καλές προθέσεις δεν λείπουν από κάποιους πρωταγωνιστές της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Ωστόσο ο πυρήνας των απόψεων και των ιδεών τους δεν αποτελεί παρά μια βολική, συστημική εναλλακτική. Ερήμην της κοινωνίας. Και εναντίον αυτής...
