Απόφαση για ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Με μια απλή κίνηση, που ήλθε στη δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα το υπουργείο Οικονομικών έδωσε τη χαριστική βολή στις από καιρό παραπαίουσες -λόγω των συνεχών περικοπών των αμυντικών δαπανών- Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Ο λόγος για... την είδηση -η οποία μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε διαψευσθεί - ότι οι αμυντικές δαπάνες περικόπτονται κατά 1 δισ. ευρώ ακόμη, πέραν των μέχρι τώρα γνωστών προγραμματισμένων περικοπών. Το περίεργο δε είναι ότι, ενώ με την απόφαση αυτή στην ουσία οι Ένοπλες Δυνάμεις καταργούνται με τη μορφή που τις ξέραμε, έως σήμερα και μεταπίπτουν τάχιστα στο επίπεδο αυτών της γειτονικής Βουλγαρίας -που μέχρι πρότινος αποτελούσε ακραίο παράδειγμα προς αποφυγή-, η είδηση αυτή πέρασε απαρατήρητη! Για να γίνει αντιληπτή η κατάσταση των αλλεπάλληλων περικοπών του αμυντικού προϋπολογισμού, παραθέτουμε παρακάτω τους αμυντικούς προϋπολογισμούς της τελευταίας πενταετίας: 2009: 6,482 δισ. ευρώ 2010: 4,500 δισ. ευρώ 2011: 3,491 δισ. ευρώ 2012: 3,412 δισ. ευρώ (αντί αρχικώς υπολογισθέντων 3,804 δισ.) 2013: 3,396 δισ. ευρώ. Σημειώνεται ότι στα ποσά αυτά περιλαμβάνονταν και τα κονδύλια για εξοπλισμούς. Για παράδειγμα στα 3,396 δισ. ευρώ του 2013, οι αρχικώς προβλεπόμενες εξοπλιστικές δαπάνες ήταν 750 εκατ. ευρώ. Το ποσό που τελικά κατεβλήθη είναι άγνωστο μετά τις συνεχείς περικοπές και σε αυτές τις δαπάνες, με αποτέλεσμα τη μετακύλιση της εξοφλήσεως των οφειλών αυτών στο μέλλον. Υπενθυμίζεται ότι οι «εξοπλιστικές δαπάνες» αφορούσαν κατά μέγιστο λόγο σε εξόφληση των συνεχώς μετακινούμενων χρεών από παλαιά προγράμματα μια τακτική που ξεκίνησε το 2004 και συνεχίζεται ακόμη. Εξ ίσου άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό το τεράστιο κόστος από τους τόκους εκ των συνεχών μεταφορών στο μέλλον των πληρωμών με το οποίο επιβαρύνονται τα κονδύλια των εξοπλισμών της περασμένης δεκαετίας. Περικοπές δαπανών Οι παραπάνω περικοπές, εκτός από την προφανή ποσοτική τους διάσταση (περί το 50% από το 2009 μέχρι σήμερα), έχουν και μια άλλη σημαντική διάσταση. Συγκεκριμένως, όπως προκύπτει από τη διεθνή εμπειρία, σε περίπτωση που αυτό κρίνεται αναγκαίο, οι περικοπές των αμυντικών δαπανών είναι κατά κανόνα της τάξεως του 5%-10% και κλιμακώνονται σε ορίζοντα πενταετίας ή και περισσότερο σε περίπτωση μεγαλύτερων περικοπών. Βασικός λόγος γι' αυτό είναι το γεγονός ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κάθε χώρας είναι ως εκ της φύσεώς τους δυσκίνητοι οργανισμοί, λόγω της περίπλοκης εσωτερικής τους οργανώσεως, παρουσιάζουν μεγάλη αντίσταση και προβλήματα στις αλλαγές και χαρακτηρίζονται από μια μονολιθικότητα κτισμένη με βάση τα διδάγματα και τις εμπειρίες του παρελθόντος αλλά και της δυνατότητάς τους, ή μάλλον της αδυναμίας τους, να απορροφήσουν σε σύντομο χρόνο μεγάλης εκτάσεως αλλαγές. Η παραβίαση της αρχής της βαθμιαίας περικοπής των αμυντικών δαπανών σε χρονικό βάθος επιφέρει τεράστια αναστάτωση σ' ένα στράτευμα όπως δείχνει και το γνωστό παράδειγμα της ουσιαστικής διαλύσεως των άλλοτε πανίσχυρων σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Εν αντιθέσει με την πρακτική αυτή, στην Ελλάδα είχαμε περικοπές της τάξεως του 50% μέσα σε μόλις πέντε χρόνια (!), με αποτέλεσμα την πλήρη αναστάτωση του στρατεύματος διότι, μεταξύ των άλλων, καθίσταται ανέφικτος κάθε προγραμματισμός, κάτι που γίνεται ακόμη χειρότερο, καθώς οι αρχικώς εξαγγελλόμενες περικοπές αλλάζουν μέσα σε ελάχιστο χρόνο και γίνονται ακόμη μεγαλύτερες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού του 2013. Με βάση το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2013-2016 (με το οποίο δούλευε μέχρι πρότινος το ΥΠΕΘΑ), ο προϋπολογισμός του έτους αυτού ήταν 4,165 δισ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου 2,6 δισ. ήταν για αποδοχές προσωπικού, 900 εκατ. για λειτουργικές και άλλες δαπάνες [Σ.Σ: για όλους τους Κλάδους των Ε.Δ.!] και 1,1 δισ. για εξοπλισμούς. Όπως όμως βλέπουμε στο νέο Μεσοπρόθεσμο, με τα Ανώτατα Όρια Δαπανών Φορέων Κρατικού Προϋπολογισμού (Πίνακας 5), ο προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ για το 2013, αντί 4,165 δισ. ευρώ, εμφανίζεται ως 3,412 δισ., εκ των οποίων τα 750 εκατ. ευρώ ήταν για εξοπλιστικές δαπάνες (χρέη), αντί για 1,1 δισ. Το αποτέλεσμα ήταν ο καθαρός προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ να είναι μόλις 2,646 δισ. ευρώ, με συνέπεια, μετά την αφαίρεση των (μειωμένων) αποδοχών προσωπικού, το αμυντικό σύστημα της χώρας να «κάτσει» τελείως γιατί με τα ποσά που απέμειναν δεν ήταν δυνατόν να κινηθεί ούτε το ήμισυ των Ε.Δ. της χώρας! Με βάση το ίδιο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, οι αμυντικές δαπάνες για το 2014 εμφανίζονταν ακόμη πιο κάτω, στο επίπεδο των 2,9 δισ. ευρώ, ήτοι περαιτέρω μείωση κατά 452 εκατ. ευρώ περίπου, η οποία οδηγούσε σαφώς στην ουσιαστική διάλυση των Ε.Δ. μέσα σε ελάχιστο πλέον χρόνο. Και εκεί που η στρατιωτική ηγεσία αγωνιούσε πώς θα καταφέρει να διατηρήσει τα τελευταία υπολείμματα της μαχητικής ισχύος των Ε.Δ., έσκασε η είδηση για περικοπή όχι 452 εκατ. ευρώ, αλλά για περικοπή 1 ολόκληρου δισ. ευρώ! «Κατάργηση» Ενόπλων Δυνάμεων Όπως αναφέραμε στην αρχή, η απόφαση αυτή ισοδυναμεί, χωρίς υπερβολή, με την ουσιαστική κατάργηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, γεγονός που αποτελεί ένα φαινόμενο μοναδικό όχι μόνο στην Ιστορία της χώρας αλλά και στα παγκόσμια χρονικά. Κι αυτό το ιστορικής σημασίας γεγονός της παραιτήσεως δηλαδή της Ελλάδας από το δικαίωμα και την ικανότητα να αμυνθεί εναντίον οποιουδήποτε ή να προασπίσει τα κυριαρχικά της συμφέροντα, δικαιώματα ή ακόμη και την εδαφική της ακεραιότητα γεγονός που προκύπτει αβίαστα από μια απλή παράθεση των παραπάνω στοιχείων και αριθμών, πέρασε απαρατήρητο από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας! Αυτό που είναι ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι με την απόφαση αυτή η κατάσταση που θα δημιουργηθεί, ταχύτατα πλέον, θα είναι πρακτικά ανεπίστρεπτη. Γιατί όχι μόνο ό,τι φτιάχτηκε με τόσες δυσκολίες, αρκετούς πολέμους και αίμα, δύσκολα ξαναγίνεται και δη σε χρόνο μη δυνάμενο να εκτιμηθεί, αλλά και διότι μέσα σε ελάχιστα χρόνια θα έχει χαθεί και η σχετική στρατιωτική τεχνογνωσία και εμπειρία για να ξαναστηθεί. Και αυτό το κυριολεκτικά εθνικό έγκλημα πρόκειται να περάσει σύντομα στη Βουλή, με δράστη έναν απερίγραπτο εξωκοινοβουλευτικό υπουργό Οικονομικών, οι αριστερές και «εκσυγχρονιστικές» καταβολές του οποίου, αλλά και η καταφανέστατη αλαζονεία του και η έλλειψη ακόμη και στοιχειώδους γνώσεως του πώς είναι και λειτουργεί ένα κράτος και τι είναι εκτός από οικονομία και λογιστική, είναι ήδη γνωστές τοις πάσι. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι η ανίερη αυτή επιδίωξη του υπουργού Οικονομικών να διασώσει την οικονομία της χώρας (με τα γνωστά μέχρι σήμερα αποτελέσματα και προβλέψεις του) γίνεται εν αγνοία της κυβερνήσεως εκτός και εάν πρόκειται για μια τεράστιας σημασίας αβλεψία και για έλλειψη άνωθεν επιβλέψεως. Αποφάσεις όπως αυτές με συνέπεια τη βέβαιη αποστρατικοποίηση της χώρας -σ' ένα περιβάλλον και χρόνο που τα πάντα γύρω μας χαρακτηρίζονται από μια επικίνδυνη ρευστότητα και με υπάρχουσα πάντα την τουρκική απειλή-, είναι αδιανόητο να λαμβάνονται από ένα και μόνο άτομο. Τούτο δε εν αγνοία της κυβερνήσεως (εάν όντως αυτό συμβαίνει, όπως θέλουμε να πιστεύουμε), της Βουλής και του πολιτικού κόσμου εν γένει, χωρίς τη γνώμη της στρατιωτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ ή του ΚΥΣΕΑ και, κυρίως εν αγνοία και ερήμην του ελληνικού λαού. Τέτοιες αποφάσεις που άπτονται άμεσα της ασφάλειας του ελληνισμού και της ικανότητας του να επιβιώσει στο μέλλον, χρειάζονται τουλάχιστον τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό την προεδρία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια, τουλάχιστον για ένα λόγο: Για να ξέρουμε ποιοι έλαβαν σε περίπτωση του απευκταίου την ιστορική απόφαση για την κατάργηση του αμυντικού μηχανισμού της χώρας. Νέα Δομή Δυνάμεων Αυτό που είναι δε ειρωνικό είναι το γεγονός ότι μόλις πρόσφατα το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε σε ειδική του συνεδρίαση τη Νέα Δομή Δυνάμεων (ΝΔΔ), την οποία έναν περίπου μήνα αργότερα την κατήργησε ένας… ρηξικέλευθος εξωκοινοβουλευτικός υπουργός Οικονομικών. Και για να πάμε από την ειρωνεία στο… ανέκδοτο, η κυβέρνηση αποφάσισε μόλις προ μηνών να προβεί στην εκμίσθωση δύο γαλλικών φρεγατών, τις περίφημες FREMM, με ετήσιο κόστος 70-100 εκατ. ευρώ ανά σκάφος τη στιγμή που το σύνολο του λειτουργικού προϋπολογισμού του Π.Ν. δεν ξεπερνά το 150 εκατ. ευρώ το χρόνο (!), για να κινήσει έναν ολόκληρο στόλο από δώδεκα φρεγάτες (με ετήσιο λειτουργικό κόστος περί τα 10 εκατ. ανά φρεγάτα!), έναν αντίστοιχο στόλο πυραυλακάτων (με ετήσιο κόστος 2,3 με 3 εκατ. ευρώ ανά σκάφος), έναν... άγνωστο αριθμό υποβρυχίων και αμέτρητα άλλα περιπολικά και βοηθητικά σκάφη (βλ. σχετικό δημοσίευμα στην Άμυνα και Τεχνολογία). Δεν γνωρίζουμε εάν όλα αυτά συνιστούν κολάσιμα αδικήματα εν καιρώ ειρήνης [Σ.Σ.: μετά από έναν ατυχή πόλεμο είναι, υπό την έννοια ότι οι υπεύθυνοι πάντα βρίσκονται και τιμωρούνται] ή, ακόμη, εάν η προαναφερθείσα απόφαση για κατάργηση στην ουσία των Ε.Δ. εμπίπτει στην ίδια κατηγορία. Εάν δεν είναι, μπορούμε να φανταστούμε το λόγο για το προφανές λογικό αυτό κενό: Ο νομοθέτης δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα υπήρχε ποτέ περίπτωση ένας υπουργός ή ολόκληρη κυβέρνηση που θα έπαιρνε την απόφαση να αφοπλίσει τη χώρα. Αλλά, όπως παρενθετικά αναφέραμε, οι ευθύνες πάντα βρίσκονται και αποδίδονται μετά από κάθε εθνική καταστροφή. Και η μεγαλύτερη σίγουρα δεν είναι η καταστροφή της οικονομίας της χώρας. (ΕΠΙΚΑΙΡΑ 13/06-19/06/2013 – ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ)

Share