Η οικογένεια Κλικλίκου «τα έπαιρνε»

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί εδώ και περίπου έναν χρόνο βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο την οικογένεια Κλικλίκου στις τηλεοράσεις μας; Δεν σας έκανε εντύπωση που τα συνεργαζόμενα κανάλια παρά την κρίση συνέχισαν να πληρώνουν διαφημιστικό χρόνο και παραγωγή για τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή, κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και μέσω των ενημερωτικών εκπομπών τους; Ε λοιπόν, η οικογένεια Κλικλίκου είχε κάποιο ρόλο να επιτελέσει...

Αν δεν ενημερώνεστε από την ιδιωτική τηλεόραση, θα έχετε ακούσει ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είχε αποτέλεσμα η δημόσια ραδιοτηλεόραση να μην μπορέσει να λαβει μέρος στη δημόσια διαβούλευση για την ανάθεση των εθνικών ψηφιακών συχνοτήτων.

Στο κείμενο της ΕΕΤΤ που αποτελεί το βασικό κείμενο της δημόσιας διαβούλευσης, η οικογένεια Κλικλίκου έχει το δικό της ρόλο να παίξει: Στη σελίδα 71 διαβάζουμε την παράγραφο 10.3 με τα «Κριτήρια Επιλογής και Καταβολή Τιμήματος» στα οποία αναφέρεται ότι οι υποψήφιοι θα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις είναι απόλυτα λογικές και τις βρίσκουμε σε όλα τα αντίστοιχα κείμενα: Η ΕΕΤΤ θέτει ως όρο οι υποψήφιες εταιρίες να έχουν α) την οικονομική ικανότητα και β) την τεχνική ικανότητα προκειμένου να θεωρηθούν έγκυρες.

Πέραν όμως αυτών των δύο λογικών όρων, ως προϋπόθεση διαβάζουμε και μια τρίτη που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Ως τρίτο κριτήριο επιλογής θέτουν την «ικανότητα διαχείρισης της διαδικασίας μετάβασης και δυνατότητα ενημέρωσης του κοινού». Αυτό το φωτογραφικό κριτήριο εξηγεί την επιμονή της DIGEA στην προβολή των διαφημίσεων της οικογένειας Κλικλίκου, αφού έτσι γίνεται η μοναδική που μπορεί να αποδείξει έμπρακτα ότι «έχει τη δυνατότητα ενημέρωσης του κοινού».

Φαίνεται ότι όταν συγγράφηκε το βασικό κείμενο της διαβούλευσης δεν είχε πέσει ακόμα στο τραπέζι η ρηξικέλευτη ιδέα του κλεισίματος του ουσιαστικά μοναδικού αντιπάλου της DIGEA, δηλαδή της ΕΡΤ.

Απευθυνόμενοι ως The Press Project σε αρμόδιους με γνώση της κατάστασης, μας επιβεβαιώθηκε πως το τρίτο κριτήριο ουσιαστικά λέει ότι όποιος διαφήμισε «τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή» (λέγε με DΙGEA) έχει σαφώς περισσότερες πιθανότητες να κριθεί ανάδοχος των εθνικών ψηφιακών συχνοτήτων

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ

Οι εξελίξεις στην Άγκυρα αυξάνουν τον βαθμό ετοιμότητας των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων Με εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά διακριτικά παρακολουθεί η Αθήνα τη «θερμή» κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας, καθώς αυτή συμπίπτει, στο δικό μας εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, με μια νέα... κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, αναπληρώτρια η Φώφη Γεννηματά και υφυπουργός ο Αθανάσιος Δαβάκης). Για τον σκοπό αυτόν άλλωστε ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκος, την εβδομάδα που μας πέρασε φρόντισε να κάνει μια «βόλτα» από τις επίλεκτες μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων, που αποτελούν τμήμα της νεοσυγκροτηθείσας Διακλαδικής Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) του ΓΕΕΘΑ. Σκοπός ήταν να τους κάνει μια «γυμναστική των αφτιών», να τους πει δηλαδή μερικές κουβέντες και να τους ευχαριστήσει για την αρίστη επίδοση τους στην τελευταία άσκηση «Πυρπολητής», που πραγματοποιήθηκε προ δεκαημέρου. Αξίζει να σημειωθεί ότι παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια από τις 15 Ιουνίου και μέχρι τις 31 Αυγούστου, στο πλαίσιο υλοποιήσεως των Μέτρων Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών, δεν πραγματοποιούνται ασκήσεις ούτε και (προγραμματισμένες) «επιστημονικές» έρευνες διαφόρων σκαφών της Τουρκίας. Αυτά βέβαια σε τυπικό επίπεδο, γιατί κανένας δεν γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι και πώς θα αντιδράσει, υπό το καθεστώς ασφυκτικών πολιτικών πιέσεων στο εσωτερικό της χώρας, είτε η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ερντογάν είτε το κεμαλικό παρακράτος. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Την ίδια ώρα, στην Τουρκία γίνεται λόγος, υπό μορφή «προειδοποιήσεως», περί εμπλοκής των Ενόπλων Δυνάμεων στην καταστολή των ταραχών. Αυτό βεβαίως για όσους εντυπωσιάζονται από τίτλους ή απλώς αγνοούν. Γιατί «η συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων» αφορά αποκλειστικά την εμπλοκή της Στρατοχωροφυλακής (Jandarma), η οποία όμως σε όλη την ύπαιθρο χώρα της Τουρκίας, εκτός των μειζόνων αστικών κέντρων της Αγκύρας και της Κωνσταντινουπόλεως, εκτελεί διπλά καθήκοντα. Τόσο αστυνομεύσεως όσο και στρατιωτικά. Η Στρατοχωροφυλακή αποτελεί τον τέταρτο από τους συνολικά πέντε κλάδους των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, θυμίζουμε ότι οι άλλοι τέσσερις είναι οι χερσαίες, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, καθώς και η Ακτοφυλακή. Επιπλέον παραδοσιακά ο εκάστοτε αρχηγός της Στρατοχωροφυλακής είναι στρατηγός των χερσαίων δυνάμεων, ο οποίος προέρχεται από το Πεζικό, ενώ οι αξιωματικοί της προέρχονται από την τουρκική Στρατιωτική Ακαδημία. Επομένως, για τη δύναμη αυτή δεν είναι ούτε παράξενο ούτε πρωτόγνωρο να διαλύει διαδηλωτές, αφού είναι Αστυνομικό σώμα, με Στρατιωτική δομή, οργάνωση, πειθαρχία και κανονισμούς, προκειμένου να πραγματοποιεί επιχειρήσεις στο εσωτερικό της χώρας, διαθέτοντας δικές «της» ειδικές δυνάμεις, αεροπορικό κλάδο, βαρύ οπλισμό και εξειδικευμένο προσωπικό. Το κρίσιμο θέμα είναι ότι, επειδή η τουρκική Στρατοχωροφυλακή περιλαμβάνει ακριβώς όλα τα προηγούμενα, τυχόν εμπλοκή της αναμένεται να «εξαγριώσει» τον κόσμο. Αυτό γιατί «παραδοσιακά» και, συνηθισμένη από την καταστολή των Κούρδων και των ληστών της υπαίθρου, λειτουργεί με αυξημένη σκληρότητα έναντι των «απέναντι» της, γεγονός που «εξ αντανακλάσεως» αυξάνει την ένταση και επομένως και την αντίδραση της κυβερνήσεως για εκτόνωση της κρίσεως. Αυτό ακριβώς το σημείο «φοβάται» και η Αθήνα. Ότι δηλαδή η τυχόν επέμβαση της Στρατοχωροφυλακής, αν και δεν είναι παράνομη ή έκνομη, αλλά μία από τις αποστολές της, αναμένεται να αναζωπυρώσει το κλίμα της εντάσεως στο εσωτερικό της χώρας και συνακόλουθα θα αναζητηθεί από την κυβέρνηση «διέξοδος εκτονώσεως» της έκρυθμου καταστάσεως, με τον «συνήθη τρόπο», δηλαδή «εκτόνωση στο Αιγαίο», παρά τα προβλεπόμενα από τα ΜΟΕ περί δίμηνης αποχής λόγω τουρισμού. Και γι' αυτό οι αρμόδιοι φροντίζουν να λαμβάνουν τα μέτρα τους.

Δικαιώνεται ο Στουρνάρας…. Έρχονται επενδυτές και ανάπτυξη μετά το 2014…. Ίσως και αργότερα!!!!

  === ……Τους συνάντησα και μου το επιβεβαίωσαν!!!! Τι καταραμένο Κατάρ!!! Τι ξεβοθρομένο Σκατάρ!!!!! Τσςςςςςςςςςς!!!!!!…….
  === Εδώ μιλάμε για όντα υψηλής τεχνολογίας και από νοημοσύνη μη το συζητάς!!!! Από τον αστερισμό του Αγρίωνα και άνευ διαστημοπλοίου!!!! Τέτοια πράματα μιλάμε και μη χειρότερα!!!…
  === Αν επισυμβεί (που θα συμβεί με τη βλακεία που μας δέρνει) θα απαλλαγούμε από Βενιζέλο και ο ΦΠΑ…. δώρο!!!! Διότι θα κερδίσουμε το ακόμα πιο ηλίθιο αστέρι του Στουρνάρα, ενός βλίτου σε υπερεπάρκεια, που επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά το αθάνατο γνωμικό, ότι «χούντα και βλακεία πάνε πακέτο!!!!»
  === Τα καθ΄ οδόν επενδυτικά όντα είναι και φιλέλληνες από γεννήσεως κόσμου, δηλαδή, πολύ πριν από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και βάλε. Αυτό που δεν μου αποκάλυψαν είναι το αν θα επενδύσουν σε ευρώ ή σε δραχμές ή σε άλλο διαστρικό νομισματικό κατάλοιπο.

  === Και μάθαν τα νέα οι εξωγήινοι επενδυτές και κάθισαν στο 49.994 έτος φωτός, διότι κατάλαβαν ότι έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους!!!!

Ποιοι είναι οι δικαιούχοι για προκαταβολή σύνταξης από το Δημόσιο

Ξεκινάει από την επόμενη εβδομάδα η καταβολή της προκαταβολής σύνταξης σε όσους υπαλλήλους του Δημοσίου έχουν υποβάλει αίτηση συνταξιοδότησης.

Όπως αναφέρεται σε υπουργική απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, ο Ιούνιος είναι ο πρώτος μήνας εφαρμογής του νέου θεσμού και η προκαταβολή της σύνταξης θα καταβληθεί την τελευταία εργάσιμη ημέρα του μήνα, δηλαδή την Παρασκευή 28 Ιουνίου.

Προκαταβολή σύνταξης αναμένεται να πάρουν 20 με 25 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι αποχώρησαν από τις υπηρεσίες τους. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως με το νέο καθεστώς, μέχρι να βγει η σύνταξη, οι υπάλληλοι που έχουν υποβάλει αιτήσεις θα λαμβάνουν ως το 50% του βασικού τους μισθού προσαυξημένου με το 50% τυχόν επιδόματος χρόνου υπηρεσίας.
Για υπαλλήλους αναπηρίας άνω του 67% ή για όσους είναι γονείς τέκνων με αναπηρία ή έχουν τρία και άνω τέκνα, το ποσοστό της προκαταβολής φτάνει το 60% του βασικού τους μισθού.
Θα πρέπει να αναφέρουμε πως το ποσό της προκαταβολής υπολογίζεται επί του βασικού μισθού και του μισθολογικού κλιμακίου της 31ης Οκτωβρίου 2011 και συμψηφίζεται με τα αναδρομικά ποσά της καταβαλλόμενης σύνταξης. Η προκαταβολή υπόκειται μόνο σε κρατήσεις φόρου εισοδήματος και υγειονομικής περίθαλψης. Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, καταβάλλεται στον δικαιούχο εντός 40 ημερών από την ημερομηνία της ηλεκτρονικής αποστολής του Δελτίου Ατομικής και Υπηρεσιακής Κατάστασης στην Υπηρεσία Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και μέχρι την έναρξη πληρωμής της σύνταξης.

Νωρίτερα στη σύνταξη 150.000 μητέρες ανήλικων τέκνων

Σύνταξη με λιγότερα από 20 έτη ασφάλισης μπορούν να πάρουν περίπου 150.000 μητέρες ανήλικων τέκνων, που πρόλαβαν να θεμελιώσουν δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2012.
Πρόκειται κατά κύριο λόγο για ασφαλισμένες στο ΙΚΑ, ενώ με βάση το συγκεκριμένο συνταξιοδοτικό «μοντέλο» μπορούν να αποχωρήσουν και οι ασφαλισμένες στα λεγόμενα ειδικά ταμεία (δηλαδή τους φορείς ΔΕΚΟ και τραπεζών).
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το «Εθνος», με βάση τις διατάξεις του ΙΚΑ, η πόρτα εξόδου για τις μητέρες ανηλίκων ανοίγει με 18 έτη και 4 μήνες ασφάλισης (δηλαδή με 5.500 ημέρες εργασίας), ενώ το όριο ηλικίας είναι σε άμεση συνάρτηση με το έτος θεμελίωσης δικαιώματος. Οι ρυθμίσεις αυτές αφορούν όσες μητέρες ασφαλίστηκαν μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1992, καθώς από 1η Ιανουαρίου 1993 απαιτούνται 6.000 ημέρες ασφάλισης (δηλαδή 20 ακριβώς χρόνια).

Για παράδειγμα αν συμπληρώθηκαν 17 έτη και 6 μήνες μετά το 1998 δίνεται σύνταξη σε ηλικία 50 ετών, ενώ ακόμα ευνοϊκότερες ρυθμίσεις ίσχυαν μέχρι το τέλος του 1997 (με τη συντριπτική πλειοψηφία των συγκεκριμένων ασφαλισμένων να έχει ήδη πάρει σύνταξη).
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι πως για τις μητέρες η θεμελίωση δικαιώματος γίνεται με τη συμπλήρωση των απαιτούμενων ετών ασφάλισης και την ανηλικότητα του τέκνου. Στη συνέχεια οι ασφαλισμένες μπορούν να παραμείνουν στην αγορά εργασίας και να αποχωρήσουν όποτε πιάσουν το όριο ηλικίας, χωρίς να επηρεάζονται από τυχόν αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα.
«Τυχερές» είναι όσες μητέρες ανηλίκων πρόλαβαν να θεμελιώσουν δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2010, καθώς με βάση το ασφαλιστικό καθεστώς του ΙΚΑ παίρνουν μειωμένη σύνταξη στα 50 και πλήρη στα 55. Τη διετία 2011-2012 ισχύουν μεταβατικές ρυθμίσεις με σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας τόσο για την πλήρη όσο και για τη μειωμένη σύνταξη.
Μεγάλες χαμένες είναι όσες μητέρες θεμελιώνουν δικαίωμα μετά την 1η Ιανουαρίου 2013, καθώς μπαίνει τέλος στις ευνοϊκές διατάξεις συνταξιοδότησης. Στην περίπτωση αυτή πλήρης σύνταξη καταβάλλεται στα 67 και μειωμένη στα 62.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι πως στην ταχύτερη έξοδο στη σύνταξη συμβάλλει η αναγνώριση πλασματικών ετών ασφάλισης.

Ποιοι ασφαλισμένοι μπορούν να πάρουν σύνταξη στα 60

Δεκαπέντε διατάξεις «επιτρέπουν» την έξοδο στη σύνταξη σε ηλικία 60 ετών, δίνοντας τη δυνατότητα σε χιλιάδες ασφαλισμένους να αποφύγουν την αύξηση των ορίων ηλικίας.
 Από αυτές τις ευνοϊκές ρυθμίσεις οι τέσσερις ισχύουν στο Δημόσιο και οι υπόλοιπες έντεκα έχουν εφαρμογή στα ασφαλιστικά ταμεία ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΕΤΑΑ και στους φορείς ΔΕΚΟ και τραπεζών.
Κερδισμένοι είναι όσοι πρόλαβαν να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2012, καθώς αποφεύγουν την αύξηση των ορίων ηλικίας.
Αντιθέτως όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα από 1ης Ιανουαρίου 2013 και μετά μπορούν να πάρουν πλήρη σύνταξη στα 67 και μειωμένη στα 62 (ή εναλλακτικά να αποχωρήσουν με 40 έτη ασφάλισης με πλήρη σύνταξη στα 62).

Διαφορετικές «ταχύτητες» ισχύουν για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Για το μεγαλύτερο μέρος των ασφαλισμένων απαιτείται η συμπλήρωση τόσο των απαιτούμενων ετών όσο και του ορίου ηλικίας για να «κλειδώσει» το δικαίωμα.
Ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ. μητέρες ανηλίκων, συνταξιοδότηση με 25ετία στο Δημόσιο, συνταξιοδότηση με 35ετία στα Ταμεία) αρκεί η συμπλήρωση των απαιτούμενων ετών ασφάλισης.
Στη συνέχεια οι ασφαλισμένοι μπορούν να παραμείνουν στην αγορά εργασίας και να αποχωρήσουν όποτε πιάσουν το κατά περίπτωση όριο ηλικίας, χωρίς να επηρεάζονται από τυχόν αλλαγές στο συνταξιοδοτικό.
Για όσους ασφαλισμένους θεμελιώνουν δικαίωμα τη διετία 2011-2012 υπάρχουν περισσότερες επιλογές όσον αφορά τα πλασματικά έτη ασφάλισης (για παράδειγμα οι σπουδές).
Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να ανοίξουν ταχύτερα την πόρτα εξόδου και να αποφύγουν τις ανατροπές στο συνταξιοδοτικό με την αύξηση των ορίων ηλικίας που τέθηκαν σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2013.

Πώς να "χτίσετε" συνταξιοδοτικό κεφάλαιο

Η βαθειά κρίση που χαρακτηρίζει το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης ωθεί ολοένα και περισσότερους συμπολίτες μας στη δημιουργία συνταξιοδοτικού κεφαλαίου, προκειμένου να ενισχύσουν το εισόδημά τους μετά το 60ο ή το 65ο έτος της ηλικίας τους.
Δύο είναι οι βασικές επιλογές τους: Πρώτον, να συνάψουν ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο κλασικού τύπου όπου η ασφαλιστική εταιρεία εγγυάται μια μέση ετήσια απόδοση που δεν υπερβαίνει (εκ του νόμου) το 3,25%, η οποία ωστόσο σήμερα κυμαίνεται σε σαφώς χαμηλότερα επίπεδα.
Και δεύτερον, να συνάψει ένα συμβόλαιο τύπου unit linked, χωρίς εγγυημένη απόδοση, αλλά με μεγαλύτερη ευελιξία στην σύνθεση του χαρτοφυλακίου και στην επιλογή αμοιβαίων κεφαλαίων. Η διαδικασία αυτή καλό θα ήταν να γίνεται σε συνεργασία με επαγγελματίες της αγοράς (ασφαλιστές) που εμπιστεύεται ο πελάτης.
Για τους επενδυτές λοιπόν που βρίσκονται σε έναν τέτοιο προβληματισμό, η Interamerican θέτει τα παρακάτω ερωτήματα:
• Η κρατική σύνταξή σας σε τι ποσοστό θα αναπληρώσει το εισόδημά σας;
• Η κρατική σύνταξη που θα πάρετε επαρκεί για να διατηρήσετε την ποιότητα ζωής που επιθυμείτε στην «τρίτη ηλικία»;
• Έχετε σκεφθεί την αρνητική επίδραση του πληθωρισμού στα χρήματα που πρέπει να αποταμιεύσετε για να δημιουργήσετε το επιθυμητό εφάπαξ για την περίοδο της συνταξιοδότησής σας;
• Ποια ασφαλιστική εταιρεία έχει φερεγγυότητα, αξιοπιστία και ισχυρό οικονομικό υπόβαθρο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της όταν θα έρθει η ώρα να συνταξιοδοτηθείτε;
• Εάν αναβάλλετε την αποταμίευση για μερικά χρόνια θα μπορείτε αργότερα να καταβάλλετε κάθε χρόνο το μεγαλύτερο ποσό που απαιτείται για να πετύχετε τους στόχους σας;
Η Alpha Asset Management ΑΕΔΑΚ δίνει επτά συμβουλές για όσους επιθυμούν να δημιουργήσουν με έξυπνο τρόπο το συνταξιοδοτικό τους κεφάλαιο.
Πρώτον, επενδύστε νωρίς και τακτικά.
Δεύτερον, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσετε την ανάγκη για δέσμευση μέρους του εισοδήματός σας με αποκλειστικό στόχο την εξασφάλιση του επιπέδου ζωής σας στο μέλλον.
Τρίτον, αφήστε την επένδυσή σας να ωριμάσει προκειμένου να έχετε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Τέταρτον, μην προσπαθείτε να προβλέψετε την ανοδική ή την καθοδική πορεία των αγορών. Όσο πιο μακροπρόθεσμος είναι ο επενδυτικός σας ορίζοντας, τόσο πιο μικρή θα είναι η επίδραση των αρνητικών διακυμάνσεων στη συνολική απόδοση του χαρτοφυλακίου σας.

Πέμπτον, αυξήστε το ποσό των τακτικών σας καταβολών όταν έχετε τη δυνατότητα. Έτσι ενισχύεται τη δυναμική των επενδύσεών σας.
Έκτον, μην διστάζετε να συμβουλευθείτε τον επενδυτικό σας σύμβουλο όποτε νομίζετε πως το χαρτοφυλάκιό σας χρειάζεται κάποια αναδιάρθρωση ώστε να καλύπτει τις τυχόν αλλαγές στους στόχους και τις ανάγκες σας.
Έβδομον, όσο πλησιάζετε την εκπλήρωση του επενδυτικού σας στόχου, επιλέξτε τη σταδιακή μετακίνηση προς πιο συντηρητικό χαρτοφυλάκιο, ώστε να προστατεύσετε τις υπεραξίες που έχετε αποκομίσει.
Εξέλιξη κατανομής επενδύσεων ανά ηλικία
Σύμφωνα με την ασφαλιστική εταιρεία Interamerican, «μια συνήθης αποτελεσματική στρατηγική στο χώρο της συνταξιοδοτικής αποταμίευσης, είναι να αναλαμβάνει κανείς υψηλότερο επενδυτικό κίνδυνο για μεγάλα χρονικά διαστήματα αποταμίευσης. Αυτό συμβαίνει διότι, σε βάθος χρόνου, μπορεί ενδεχομένως να εξασφαλίσει καλύτερες αποδόσεις, ενώ το κόστος της αποταμίευσης είναι πολύ χαμηλότερο.
Αντιθέτως, καθώς πλησιάζει την ηλικία συνταξιοδότησης, αλλά και μετά από αυτήν, θα πρέπει να μειώνει δραστικά τον επενδυτικό κίνδυνο, διασφαλίζοντας το εισόδημα που επιθυμεί.
Κατά την περίοδο της συστηματικής αποταμίευσης, το 65% να είναι τοποθετημένο σε μετοχικά Α/Κ και το 35% σε ομολογιακά Α/Κ. Μετά τη συνταξιοδότηση, το 80% να είναι τοποθετημένο σε ομολογιακά Α/Κ και το 20% σε Α/Κ χρηματαγορών».
Προς την ίδια κατεύθυνση και οι θέσεις της Alpha Asset Management ΑΕΔΑΚ, σύμφωνα με την οποία για όσους έχουν ξεκινήσει το πρόγραμμα συνταξιοδότησής τους από ηλικία 20-35 ετών, τότε:
α) από 20-35 ετών θα πρέπει να τοποθετούν το 80% του χαρτοφυλακίου τους σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το υπόλοιπο 20% σε ομόλογα και προϊόντα ρευστότητας
β) από 35-45 ετών, θα πρέπει να έχουν το 65% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 35% σε ομόλογα και προϊόντα ρευστότητας
γ) από 45-55 ετών, το 35% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 65% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας
δ) από 55-65 ετών, το 20% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 80% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας.
Για τα άτομα ηλικίας 35-45 ετών που ξεκινούν το πρόγραμμα συνταξιοδότησής τους, τότε:
α) μέχρι το 45ο έτος της ηλικίας τους καλό θα ήταν να διαθέτουν το 70% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 30% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας
β) από 45-55 ετών, το 45% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 55% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας
γ) από 55-65 ετών, το 25% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 75% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας.
Για τα άτομα ηλικίας 45-55 ετών που ξεκινούν το πρόγραμμα συνταξιοδότησής τους, προτείνεται:
α) Μέχρι το 55ο έτος της ηλικίας τους να έχουν τοποθετημένο το 50% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 50% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας
β) από το 55-65 ετών, το 30% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 70% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας
Ακόμη, το 30% σε μετοχές και εναλλακτικές επενδύσεις και το 70% σε ομόλογα και τίτλους ρευστότητας προτείνεται σε όσους ξεκινούν την όλη διαδικασία μετά το 55ο έτος της ηλικίας τους.
Τέλος, σε συνεργασία με τον ασφαλιστή σας μπορείτε –χρησιμοποιώντας μια σειρά παραδοχών- το ύψος της μηνιαίας ή την ετήσιας αποταμίευσης που χρειάζεται να κάνετε, προκειμένου να αποκομίσετε την επιπλέον πρόσθετη σύνταξη στην ηλικία που εσείς έχετε επιλέξει.

Πόλεμος για το Δημόσιο

Η τροϊκα απορρίπτει το ελληνικό αίτημα για νέα παράταση και επιμένει εδώ και τώρα σε απολύσεις και διαθεσιμότητα. Πέντε νέοι υπουργοί της κυβέρνησης ξεδιπλώνουν τα σχέδια τους στο «Εθνος της Κυριακής», μιλούν για τις γραμμές άμυνας έναντι των δανειστών μας και απαριθμούν τις προτεραιότητές τους.

Οι Κυριάκος Μητσοτάκης, Άδωνις Γεωργιάδης, Παντελής Καψής, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και Γιάννης Μιχελάκης αποκαλύπτουν τι θα γίνει με τους συμβασιούχους και τις απολύσεις, αναφέρονται στις στρατηγικές που θα ακολουθήσουν ώστε να φτάσουν στο σκοπό τους, για το πως θα παταχθεί η διαφθορά, πως θα ξαναζωντανέψουν τα μεγάλα έργα, καθώς, επίσης και για τη μεταρρύθμιση του κράτους.
Κ. Μητσοτάκης: «Θα κάνω απολύσεις, θέλω χρόνο για την κινητικότητα»
Α. Γεωργιάδης: «Αν χρειαστεί, θα φθινόπωρο θα κλείσω νοσοκομεία»
Π. Καψής: «Φεύγει το μαύριο, σε 15 ημέρες ο νόμος για το νέο φορέα»
Μ. Χρυσοχοϊδης: «Εργοτάξια στους δρόμους έως τα Χριστούγεννα»
Γ. Μιχαλάκης: «Θα χτυπήσουμε τη διφθορά στους δήμους»

Ανάσα! Παγώνουν τα τιμολόγια της ΔΕΗ για νοικοκυριά, επιχειρήσεις και επαγγελματίες

- Απελευθερώνονται τα τιμολόγια της ΔΕΗ από Δευτέρα
- Έως 15% οι μειώσεις στα βιομηχανικά τιμολόγια
- Ελάφρυνση των τιμολογίων για μεγάλες βιομηχανίες
- 440.000 καταναλωτές έχουν ενταχθεί στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο
- Στην κυβέρνηση το θέμα της αποκρατικοποίησης
Παγώνουν τα τιμολόγια για νοικοκυριά, επιχειρήσεις κι επαγγελματίες, που απελευθερώνονται από τη Δευτέρα, 1η Ιουλίου, όπως είπε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, Α. Ζερβός μιλώντας στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης των μετόχων, που συνεδρίασε στην Αθήνα.
Παράλληλα, αναμένονται μειώσεις της τάξης του 15 % στα βιομηχανικά τιμολόγια μέσης τάσης, καθώς και ελάφρυνση των τιμολογίων στην υψηλή τάση (μεγάλες βιομηχανίες) μετά την ψήφιση σχετικής νομοθετικής ρύθμισης και τις διαπραγματεύσεις, που έχουν μεσολαβήσει μεταξύ της ΔΕΗ και των επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με το μνημόνιο και τις σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις το σύνολο των τιμολογίων της ΔΕΗ, με εξαίρεση αυτά που ισχύουν για τους ευάλωτους καταναλωτές, θα διαμορφώνονται από μεθαύριο ελεύθερα και θα ελέγχονται απολογιστικά από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας για κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης. Ως τώρα, η ΡΑΕ εισηγείτο στο ΥΠΕΚΑ για το ύψος των τιμολογίων και οι αποφάσεις λαμβάνονταν από την κυβέρνηση. Ο κ. Ζερβός τόνισε ότι τα τιμολόγια δεν θα αλλάξουν την 1η Ιουλίου και ότι δεν έχουν ληφθεί αποφάσεις για την πολιτική ως το τέλος του έτους.
Για τους ευάλωτους καταναλωτές (άτομα με χαμηλό εισόδημα, ΑΜΕΑ, άνεργοι κλπ.) ισχύουν περισσότερες ευκολίες πληρωμής, απαγόρευση διακοπής και ειδικό τιμολόγιο, το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο, στο οποίο έχουν ήδη ενταχθεί 440.000 καταναλωτές (150.000 περισσότεροι σε σχέση με την αρχή του χρόνου).
Σε ο,τι αφορά την αποκρατικοποίηση της Επιχείρησης, ο κ. Ζερβός ανέφερε οτι η ΔΕΗ αναμένει τις τελικές αποφάσεις της κυβέρνησης για την υλοποίηση του προγράμματος, που περιλαμβάνει τον διαχωρισμό και την πώληση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής (που αντιπροσωπεύουν το 30 % του υφιστάμενου παραγωγικού δυναμικού) και τμήματος της εμπορίας, προκειμένου να διαμορφωθεί η λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ».
Αναμένεται, δηλαδή, ο καθορισμός των μονάδων που θα πουληθούν, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο θα περάσουν στη νέα εταιρεία το 30 % των πελατών. Το σχέδιο αποκρατικοποίησης περιλαμβάνει ακόμη πώληση συμμετοχών στα δίκτυα και διάθεση του 17 % των μετοχών (από το 51 % που ελέγχει σήμερα το Δημόσιο).
Η ΔΕΗ θα προχωρήσει, επίσης, σε απόσυρση παλιών, αντιοικονομικών και ρυπογόνων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο, κυρίως πετρέλαιο, αλλά και λιγνίτη. Η απόσυρση θα γίνει σταδιακά, με τη θέση σε εμπορική λειτουργία τις επόμενες εβδομαδες της νέας μονάδας φυσικού αερίου στο Αλιβέρι (417 μεγαβάτ) και στη Μεγαλόπολη (800 μεγαβάτ), στα τέλη του 2014, που θα αντικαταστησουν το παλιό παραγωγικό δυναμικό. Οι πετρελαϊκές μονάδες ωστόσο δεν θα αποξηλωθούν, αλλά θα τεθούν σε καθεστώς ψυχρής εφεδρείας για να αξιοποιηθούν σε περίπτωση κρίσης εφοδιασμού με φυσικό αέριο.

Από τη γενική συνέλευση απουσίαζε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ και μέλος του ΔΣ της επιχείρησης (εξελέγη εκπρόσωπος των εργαζομένων τον περασμένο μήνα), Ν. Φωτόπουλος, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θα συμμετείχε σήμερα στο συλλαλητήριο, που διοργάνωσαν σωματεία και ομοσπονδίες του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην πλατεία Καραϊσκάκη.
Ο πρόεδρος της ΔΕΗ ανέφερε ότι, σύμφωνα με νομική γνωμοδότηση, δεν υπάρχει ασυμβίβαστο για τη διατήρηση και των δύο θέσεων από τον κ. Φωτόπουλο, δηλαδή του προέδρου της ΓΕΝΟΠ και του μέλους του ΔΣ της ΔΕΗ. Ωστόσο, ο κ. Ζερβός του έχει ζητήσει να επιλέξει μία από τις δύο θέσεις και ο ίδιος έχει απαντήσει ότι θα κάνει την επιλογή του εντός των ημερών. Απόντες, πάντως, από τη γενική συνέλευση ήταν και άλλα μέλη του ΔΣ, όπως και στελέχη της ΔΕΗ.

Σύνδρομο μετά από περικαρδιοτομή ή και σύνδρομο Dressler: τι πρέπει να γνωρίζουμε

Γράφει ο Χριστόφορος Σ. Κωτούλας, Καρδιοθωρακοχειρουργός

Το σύνδρομο μετά από περικαρδιοτομή, ή και σύνδρομο Dressler, είναι μια εμπύρετη νόσος δευτερεύουσα σε μια φλεγμονώδη αντίδραση που προσβάλλει τους υμένες που περιβάλλουν την καρδιά και τα πνευμόνια, δηλαδή το περικάρδιο και τον υπεζωκότα. Συμβαίνει κυρίως στους ανθρώπους που υποβάλλονται σε επεμβάσεις καρδιάς και στους οποίους διανοίγεται το περικάρδιο. Άλλες αιτίες είναι το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, η τοποθέτηση στεντ στα στεφανιαία αγγεία, η τοποθέτηση μόνιμου βηματοδότη και το τραύμα της καρδιάς. Η περικαρδιακή συλλογή που προκαλείται μπορεί να προκαλέσει και καρδιακό επιπωματισμό που αποτελεί επείγουσα κατάσταση.

Το σύνδρομο έχει περιγραφεί σε ποσοστά από 2 μέχρι 30% μετεγχειρητικά. Συμβαίνει 1-6 εβδομάδες μετά το χειρουργείο. Ο ασθενής, αν και παρουσιάζει πυρετό που κυμαίνεται από 38-39 °C, έχει καλή γενική κατάσταση. Τα περιγραφόμενα συμπτώματα είναι ο πλευριτικός πόνος, η δύσπνοια, η αρθραλγία και η κακουχία. 

Οι ασθενείς παρουσιάζουν ταχυκαρδία, ήχο τριβής και παθολογικό ΗΚΓ. Η γενική εξέταση αίματος χαρακτηρίζεται από λευκοκυττάρωση, αύξηση του δείκτη λοιμώξεως και του ΤΚΕ. Ο τίτλος των αντισωμάτων antiheart είναι αυξημένος. Τα καρδιακά ένζυμα δεν αποτελούν δείκτη ελέγχου αφού η τιμή τους ποικίλλει. Η απλή ακτινογραφία θώρακος είναι ενδεικτική αφού χαρακτηρίζεται από αύξηση της καρδιακής σκιάς και παρουσία υγρού στους πνεύμονες. 

Το υπερηχογράφημα καρδιάς είναι η απόλυτη διαγνωστική εξέταση αφού αναδεικνύει την ύπαρξη υγρού στο περικάρδιο, αλλά και την λειτουργικότητα της καρδιάς. Η μαγνητική τομογραφία καρδιάς τέλος δίνει απαντήσεις για τις εντοπισμένες συλλογές στο περικάρδιο και την επίπτωσή τους στην καρδιακή λειτουργία.

Οι ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο θα πρέπει να ελαττώσουν την δραστηριότητά τους. Στις ήπιες περιπτώσεις, η αγωγή στηρίζεται στην ανάπαυση, στη χορήγηση από του στόματος θεραπεία και στην συχνή υπερηχογραφική παρακολούθηση. Η φαρμακευτική αγωγή από το στόμα συνίσταται σε χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονώδων σκευασμάτων -NSAIDs (ασπιρίνη και ινδομεθακίνη),  την κολχικίνη, τα κορτικοστεροειδή και χαμηλές δόσεις ανοσοκατασταλτικών σκευασμάτων (μεθοτρεξάτη), καθώς και συνδυασμούς αυτών. 

 

Στο 1% των περιπτώσεων του συνδρόμου προκαλείται καρδιακό επιπωματισμός, καταστάση που απειλεί τη ζωή του ασθενή και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Ο ασθενής στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να νοσηλεύεται. Η αντιμετώπισή του μίνεται είτε με διαδερμική παροχέτευση του υγρού με την τεχνική seldinger και υπερηχογραφική καθοδήγηση, είτε με χειρουργική μέθοδο, με υποξιφοειδική τομή ή θωρακοσκοπικά. τέλος, σε εξαιρετικά ανθεκτικές και επίμονες περιπτώσεις θα πρέπει να εξετάζεται και το ενδεχόμενο περικαρδιεκτομής. Η παροχέτευση του υγρού θα πρέπει να συνοδεύεται στη συνέχεια και με φαρμακευτική αγωγή.

Οι περισσότερες των περιπτώσεων θεραπεύονται σε λίγες εβδομάδες, αν και οι ασθενείς μπορεί να παραπονούνται για συμπτώματα για διάστημα περισσότερο των 6 μηνών.

Έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις υποτροπής στο 10-15%, που συμβαίνουν μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής, ενώ ο κίνδυνος υποτροπής εξαλείφεται μετά από το διάστημα των 6 μηνών από την εμφάνιση του συνδρόμου.

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ

Η Ελλάδα έχει πιαστεί στον ιστό της αράχνης, κινδυνεύοντας σοβαρά να «κατασπαραχθεί» – με άλλα λόγια, έχει οδηγηθεί μέσα σε ένα βάλτο, όπου με την παραμικρή κίνηση της να απελευθερωθεί, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο βούρκο...

“Η κατάσταση είναι σοβαρή. Ο χρόνος του παιχνιδιού έχει λήξει. Το βιοτικό μας επίπεδο θα μειωθεί πάρα πολύ, αλλά τα παιδιά μας θα ζήσουν καλύτερες ημέρες. Πρέπει να πολεμήσουμε. Όλοι μαζί, χωρίς καμία εξαίρεση. Θα υπάρξουν θύματα. Θα κάνουμε λάθη. Είναι όμως απαραίτητο” (W. Churchill).

“Το ψέμα αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα των ανεπαρκών και ανίκανων πολιτικών, ενώ ακούγεται συνήθως ευχάριστα μόνο από ανώριμους, μη συνειδητοποιημένους Πολίτες. Η αλήθεια βέβαια σπάνια είναι αρεστή – αποδεικνύεται όμως πάντοτε σωτήρια.

Στα πλαίσια αυτά, εάν υπάρχει κάτι χειρότερο από μία ανίκανη κυβέρνηση που λέει ψέματα και δεν τηρεί τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, είναι μία αντιπολίτευση, η οποία είναι δογματικά αντίθετη με τα πάντα, προτάσσοντας το κομματικό του εθνικού συμφέροντος  - αιθεροβατώντας επί πλέον και παραπλανώντας τους Πολίτες”.

Ανάλυση

Από το Μάρτιο του 2010 η Ευρωζώνη, καθώς επίσης το ΔΝΤ, δάνεισαν στην Ελλάδα το ποσόν των 206,9 δις €, σε 23 δόσεις -χωρίς να υποχρεωθούν να τεκμηριώσουν αναλυτικά που ακριβώς χρησιμοποιήθηκε το τεράστιο αυτό ποσόν, για το οποίο εγγυώνται οι φορολογούμενοι των 16 υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης, καθώς επίσης των 188 μελών του ΔΝΤ. Μία αυστριακή οργάνωση όμως (Attac) ασχολήθηκε πολύ σοβαρά με το θέμα αυτό, με τα εντυπωσιακά παρακάτω αποτελέσματα:   

(α)  Τα 58,2 δις € (το 28,1%) διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών - οι οποίες υπέφεραν από μία άνευ προηγουμένου εκροή καταθέσεων (περί τα 100 δις €), ενώ υποχρεώθηκαν σε τεράστιες ζημίες, λόγω της απόσβεσης των ομολόγων του δημοσίου (στα πλαίσια του εγκληματικού PSI, με το οποίο στην κυριολεξία πυροβολήσαμε μόνοι μας τα πόδια μας).

Οι μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, καθώς επίσης η ύφεση που προκλήθηκε, λόγω της αποτυχημένης πολιτικής που εφάρμοσε το ΔΝΤ, επιδείνωσαν την οικονομική κατάσταση των τραπεζών ακόμη περισσότερο – αφού αυξήθηκαν επικίνδυνα οι επισφάλειες τους (τα κόκκινα δάνεια). 

(β)  Τα 101,3 δις € (το 49%) περιήλθαν στους πιστωτές της Ελλάδας. Από το ποσόν αυτό, τα 55,44 δις € χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων - αντί να υποχρεωθούν οι πιστωτές να επιβαρυνθούν με το ρίσκο της απώλειας των επενδύσεων τους, από τις οποίες προηγουμένως είχαν κερδίσει μεγάλα ποσά, τοκίζοντας την Ελλάδα με υψηλά επιτόκια. Τα επόμενα 34,6 δις € οδηγήθηκαν επίσης στους πιστωτές, στα πλαίσια της διαγραφής χρέους (Μάρτιος 2012), ενώ με τα υπόλοιπα 11,29 δις € χρηματοδοτήθηκε η επαναγορά χρέους, από τους κατόχους ομολόγων (δεύτερη διαγραφή).

(γ)  Τα 46,6 δις € (22,5%) εισέρευσαν στον προϋπολογισμό της Ελλάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ωφέλησαν τους Πολίτες - αφού με τα 34,6 δις € πληρώθηκαν τόκοι για τα υφιστάμενα ομόλογα του δημοσίου (από το δεύτερο τρίμηνο του 2010 έως το τέταρτο τρίμηνο του 2012), ενώ οι εξοπλιστικές δαπάνες απορρόφησαν 10,2 δις € (2010 και 2011), λόγω της πίεσης των προμηθευτών μας, Γερμανών και Γάλλων, για να μην επηρεαστούν οι δικές τους πωλήσεις.

Ουσιαστικά λοιπόν, μόλις 1,7 δις € διατέθηκαν για τους Έλληνες - αν και πρέπει να αφαιρεθούν οι τεράστιες αμοιβές των στελεχών της Τρόικας, καθώς επίσης τα διάφορα έξοδα τους, τα οποία ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια. Η ζημίες δε που έχουν υποστεί οι Έλληνες ξεπερνούν τα 700 δις € (απαξίωση του χρηματιστηρίου, πτώση των τιμών των ακινήτων, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, μείωση μισθών και εισοδημάτων, υπερβολική φορολόγηση κοκ.)     

(δ)  Τέλος, περί τα 0,9 δις € (0,4%) διατέθηκαν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης(ESM). Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί, φαίνεται η συνολική εικόνα:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Η διάθεση των ποσών του δανείου της Ελλάδας από την Τρόικα, σε δις €

Χρήση δανείων	Ποσόν
Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών	58,20
Εξόφληση ληξιπρόθεσμων ομολόγων	55,44
Πιστωτές για διαγραφή χρέους (PSI)	34,60
Επαναγορά χρέους	11,29
Τόκοι 30 μηνών	34,60
Εξοπλιστικές δαπάνες δύο ετών	10,20
Συμμετοχή στο ESM	0,90
Έλληνες πολίτες, έξοδα Τρόικας	1,70
Σύνολα	206,93

Πηγή: Attac Austria

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Παρά το ότι λοιπόν από το συνολικό πακέτο διάσωσης της Ελλάδας (240 δις € συν ενδεχομένως κάποια ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών), έχουν δαπανηθεί ήδη τα 207 δις €, ελάχιστα χρήματα έχουν καταλήξει στην ελληνική οικονομία - αφού κάτι περισσότερο από τη «μερίδα του λέοντος» οδηγήθηκε στους πιστωτές, ειδικά στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, με τα υπόλοιπα να απορροφώνται από τα εξοπλιστικά προγράμματα (από τα οποία ξανά κερδίζουν τόσο οι Γερμανοί, όσο και οι Γάλλοι).

Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί απεικονίζεται η διάρθρωση του ελληνικού χρέους, το Μάρτιο του 2010, τον Αύγουστο του 2010, το Νοέμβριο του 2012 και τον Ιανουάριο του 2013:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Διάρθρωση ελληνικού χρέους σε δις €

Είδος δανειστών	3/2010	8/2010	11/ 2012	Ι/ 2013
Δανειστές (μη τράπεζες)	176	118	**72	***57
Ελληνικές τράπεζες	40	45	36	21
Διεθνείς τράπεζες	77	60	./.	./.
ΕΚΤ		40	45	45
EFSF			74	84
Διακρατικά δάνεια*		22	53	53
ΔΝΤ		16	22	22
Σύνολα	293	301	302	282

 * Ουσιαστικά τον Αύγουστο του 2010 τα διακρατικά δάνεια, μαζί με το ΔΝΤ, ήταν συνολικά 38 δις €, αφού δεν υπάρχει αναλυτική εικόνα.      

 ** 36 δις € Έλληνες και 36 δις € ξένοι  

*** 36 δις € Έλληνες και 21 δις € ξένοι

Πηγή: NDS

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος   

Από τον Πίνακα ΙΙ διαπιστώνουμε ότι, το χρέος της Ελλάδας μεταφέρθηκε ουσιαστικά από τους ιδιώτες πιστωτές (ειδικά από τις διεθνείς τράπεζες, στις οποίες πλέον δεν οφείλει τίποτα η Ελλάδα, αλλά το EFSF και η ΕΚΤ), σε κρατικούς – γεγονός φυσικά που καθιστά πολύ δύσκολη, εάν όχι αδύνατη, την απαίτηση διαγραφής των τοκογλυφικών κερδών (επαχθή χρέη), αφού τα δάνεια δεν κατέχονται πλέον από τους αρχικούς κερδοσκόπους.    

Ειδικότερα, το συνολικό χρέος της χώρας μας το Μάρτιο του 2010 ήταν σε ποσοστό 100% απέναντι σε ιδιώτες - ενώ το 2013 το χρέος απέναντι στους ιδιώτες μειώθηκε στο 25% περίπου. Στην πραγματικότητα δε το συνολικό χρέος αυξήθηκε, σε σχέση με το 2010, παρά τις διαγραφές (haircut) - αφού στα τέλη του 2012 διαμορφώθηκε στα 305,5 δις € περίπου (με τα υπόλοιπα από τα 282 δις € του Πίνακα ΙΙ να οφείλονται σε πιστωτές, τους οποίους δεν μπορούμε να συγκεκριμενοποιήσουμε). 

Εν τούτοις τα 58,2 δις €, τα οποία διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σύμφωνα με τον Πίνακα Ι, δεν αναφέρονται στον προϋπολογισμό, με βάση τον οποίο το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 305,5 δις € στο τέλος του 2012 – παρά το ότι ένα μέρος τους είχε καταγραφεί κάποια στιγμή (άρθρο μας). Το γεγονός αυτό μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το πραγματικό ύψος του δημοσίου χρέους – επίσης για τα ποσά, τα οποία ανακοινώνονται ή εμφανίζονται στις μελέτες ελληνικών ή διεθνών οργανισμών, όπως και για τις πραγματικές συνθήκες, οι οποίες οδήγησαν στη «ρήξη» την τρικομματική κυβέρνηση.      

ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΜΑΣ

Το ελληνικό δημόσιο είναι πλέον υπερβολικά χρεωμένο - ένα χρέος που συνεχώς αυξάνεται, λόγω της δεινής κατάστασης, στην οποία έχει οδηγηθεί. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του χρέους αποτελείται από ομόλογα σταθερού επιτοκίου - όπου η Ελλάδα οφείλει να τα εξοφλήσει στην ονομαστική τιμή τους την ημερομηνία λήξης τους, πληρώνοντας όμως ετήσια τόκους στους δανειστές της.

Τα χρήματα που η χώρα μας λαμβάνει από τα πακέτα στήριξης, λειτουργούν ουσιαστικά με το ίδιο «αξίωμα». Η μοναδική διαφορά μεταξύ των φυσιολογικών ομολόγων δημοσίου (τα οποία αγοράζονται από ιδιώτες, όπως από τράπεζες και ασφάλειες), καθώς επίσης των δανείων από τους μηχανισμούς στήριξης (Ευρωζώνη, ΔΝΤ), είναι τα επιτόκια - τα οποία, στη δεύτερη περίπτωση, δεν καθορίζονται από τις αγορές, αλλά από την πολιτική.

Τα χρήματα τώρα, με τα οποία δανείζουν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης την Ελλάδα, προέρχονται μόνο κατά ένα πολύ μικρό μέρος τους από τις χώρες της Ευρωζώνης - αφού το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό τομέα.

Αναλυτικότερα, τόσο οι τράπεζες, όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες αγοράζουν ομόλογα, τα οποία εκδίδει το EFSF και το ESM - εξασφαλίζοντας το δανεισμό του. Τα δανεικά αυτά χρήματα, τα οποία λαμβάνουν οι μηχανισμοί στήριξης από τις τράπεζες και τους λοιπούς επενδυτές, τα δανείζουν με τη σειρά τους στην Ελλάδα (στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία κοκ.) - με ένα υψηλότερο επιτόκιο, από αυτό που οι ίδιοι πληρώνουν.

Ουσιαστικά λοιπόν, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης δεν δανείζουν με δικά τους χρήματα, με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους δηλαδή την Ελλάδα, αλλά λειτουργούν απλά ως τριτεγγυητές - αναλαμβάνοντας την ευθύνη της πληρωμής, μόνο στην περίπτωση που δεν θα πληρώσει η Ελλάδα. Επομένως, η χώρα μας δεν έχει πάρει καθόλου χρήματα από τη Γερμανία ή από τις άλλες χώρες - παρά το ότι δημιουργείται (σκόπιμα προφανώς) η εντύπωση αυτή στους φορολογουμένους πολίτες τους.     

Όσον αφορά τώρα τα δάνεια του ΔΝΤ, προέρχονται από τα «ειδικά δικαιώματα ανάληψης» - από το τεχνητό δηλαδή συναλλαγματικό σύστημα που διαθέτει. Απλούστερα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις χώρες της Ευρωζώνης, τα 188 μέλη του ΔΝΤ εγγυώνται για τα δάνεια που δίνονται στην Ελλάδα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη τυχόν μη πληρωμής τους.

Επειδή όμως η εξυπηρέτηση των δανείων του ΔΝΤ προηγείται όλων των άλλων χρεών μίας χώρας, τα δάνεια αυτά είναι μηδενικού ρίσκου για τα μέλη του Ταμείου – ενώ αποδίδουν φυσικά τόκους, οι οποίοι αυξάνουν τα κέρδη του (το ΔΝΤ το 2006, έχοντας έναν μόνο πελάτη, την Τουρκία, καθώς επίσης ένα χείριστο όνομα στις περισσότερες χώρες που είχε δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν, κινδύνευε να κλείσει).           

ΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΜΑΣ

Ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας, η διαγραφή μέρους του χρέους της έναντι υπέρογκων ανταλλαγμάτων (μετατροπή του υπολοίπου σε ενυπόθηκο, αγγλικού δικαίου, μη μετατρέψιμου σε δραχμές - απώλεια της εθνικής κυριαρχίας κλπ.), η τεράστια ανεργία, η τρομακτική ύφεση, καθώς επίσης η πλήρης ανυπαρξία αναπτυξιακών προοπτικών, δεν είναι οι μοναδικές ιδιαιτερότητες του καταναγκαστικού δανεισμού μας - αφού υπάρχουν επίσης οι εξής:

(α)  Η Τρόικα, πολύ συχνά στο παρελθόν, αλλά ακόμη και σήμερα, συνηθίζει να αναιρεί τις υφιστάμενες υποσχέσεις της,καθυστερώντας να πληρώσει τις προσυμφωνημένες δόσεις για ολόκληρους μήνες - με στόχο την άσκηση πιέσεων τόσο στην Πολιτεία, όσο και στους Πολίτες.

(β)  Το Φθινόπωρο του 2011 εμπόδισε τη διεξαγωγή του γνωστού μας δημοψηφίσματος, σε σχέση με την αποδοχή ή μη της πολιτικής λιτότητας (άρθρο μας), ενώ το Μάιο/Ιούνιο του 2012 αναμίχθηκε έντονα στα πολιτικά ζητήματα της χώρας -τασσόμενη υπέρ των κομμάτων που υποστήριζαν τα μνημόνια υποταγής και εκβιάζοντας με τη μη πληρωμή της δόσης (την οποία πράγματι καθυστέρησε τότε για πολλούς μήνες, έτσι ώστε να βεβαιωθεί προηγουμένως για την «πολιτική σταθερότητα»).

(γ)  Με την καθυστέρηση των δόσεων, η Τρόικα αναγκάζει την ελληνική κυβέρνηση να εκδίδει βραχυπρόθεσμα ομόλογα δανεισμού της - έτσι ώστε να αποφύγει τη χρεοκοπία. Επειδή όμως τα επιτόκια αυτών των ομολόγων, τα οποία έχουν διάρκεια μερικών μόλις εβδομάδων ή μηνών είναι αρκετά υψηλά, αυξάνονται δυσανάλογα τόσο το ελληνικό χρέος, όσο και τα κέρδη των κερδοσκόπων.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει με έναν ακόμη τρόπο το ότι, ο απώτερος σκοπός της Τρόικας δεν είναι ο περιορισμός του χρέους – πόσο μάλλον η εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Απλούστατα αποτελεί ένα πρόσχημα, με στόχο την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας κλπ., στα πλαίσια της στρατηγικής πέντε φάσεων του ΔΝΤ (ανάλυση).  

(δ)  Μία δόση της τάξης του 1 δις €, την οποία έλαβε η Ελλάδα από το EFSF τον Ιούνιο του 2012, χρησιμοποιήθηκε για να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή της στο ESM. Ουσιαστικά λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο το EFSF χρηματοδότησε τον οργανισμό που θα το διαδεχθεί - όχι όμως απ' ευθείας, αλλά μέσω της αύξησης του ελληνικού χρέους.

(ε)  Ο διοικητής των EFSF και ESM (ο γερμανός K.Regling), έχει μετακινηθεί πολλές φορές στη μέχρι σήμερα καριέρα του, μεταξύ της πολιτικής και του χρηματοπιστωτικού τομέα - εργαζόμενος για την κυβέρνηση της Γερμανίας, για το επενδυτικό κεφάλαιο (hedge fund) Moore Capital Strategy Group, για την Κομισιόν (στη γενική διεύθυνση οικονομικών και χρηματοπιστωτικών υποθέσεων), καθώς επίσης για το επενδυτικό κεφάλαιο Winton Futures Fund Ltd. Προφανώς λοιπόν αποτελεί το βασικό συνδετικό κρίκο, μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κτήνους και της πολιτικής - ενώ δεν μπορεί παρά να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη διάσωση των τραπεζών, προς όφελος των πραγματικών εργοδοτών του.

(στ)  Ο μέσος μισθός των δώδεκα εργαζομένων στο EFSF είναι 258.000 € ετήσια - με το μισθό του διοικητή να ανέρχεται στα 324.000 € συν τα έξοδα του. Οι άνθρωποι με αυτές τις αμοιβές εκπροσωπούν μία πολιτική, η οποία έχει μειώσει το βασικό μισθό των εργαζομένων στην Ελλάδα στα 580 € μικτά μηνιαία - ενώ στόχος της είναι οι ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις.

(ζ)  Τα ομόλογα που είχαν συναφθεί με το αγγλικό δίκαιο πριν το PSI, οι κάτοχοι των οποίων δεν αποδέχθηκαν τη διαγραφή,εξοφλούνται από την Ελλάδα στο ακέραιο (100%) της αξίας τους, συν τους τόκους – παρά το ότι αρκετά από αυτά είχαν αγορασθεί σε πολύ χαμηλότερες τιμές, από τα εξειδικευμένα στην είσπραξη τέτοιων ομολόγων επενδυτικά κεφάλαια (τα οποία αποκομίζουν τεράστια κέρδη).  

(η)  Παράλληλα  με την αύξηση των χρεών του δημοσίου, μεγεθύνονται και τα χρέη του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδας - ο οποίος ήταν από τους υγιέστερους της ΕΕ, πριν από την εισβολή του ΔΝΤ. Την ίδια στιγμή χρεοκοπούν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, δημιουργώντας συνεχώς νέα προβλήματα τόσο στο δημόσιο (λιγότερα έσοδα, αύξηση της ανεργίας κλπ.), όσο και στις τράπεζες – με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι «τρύπες» στον προϋπολογισμό, καθώς επίσης οι νέες ανάγκες δανεισμού του δημοσίου και διάσωσης των χρηματοπιστωτικού συστήματος.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται εύκολα ότι, η Ελλάδα έχει πιαστεί στον ιστό της αράχνης, κινδυνεύοντας από στιγμή σε στιγμή να «κατασπαραχθεί» – με άλλα λόγια, έχει οδηγηθεί μέσα σε ένα βάλτο, όπου με την παραμικρή κίνηση της να απελευθερωθεί, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στο βούρκο.

Απαντώντας τώρα στην «απλοϊκή» ερώτηση, σε σχέση με το εάν θα μπορούσε η πατρίδα μας να μην πληρώσει τις οφειλές της, θα λέγαμε ότι, φυσικά και μπορεί να σταματήσει να εξυπηρετεί το χρέος της.

Δυστυχώς όμως, όπως συμβαίνει με τα ενυπόθηκα δάνεια που παίρνουμε από τις τράπεζες, εάν δεν πληρώσουμε, αφενός μεν θα καταχωρηθούμε στο διεθνή «Τειρεσία» (οπότε δεν θα επιτρέπεται ο δανεισμός μας από κανέναν), αφετέρου θα χάσουμε το σπίτι μας – εκτός εάν κλείσουμε ερμητικά τα σύνορα μας, προστατεύοντας τα με στρατό και αποδεχόμενοι την απομόνωση μας από τη διεθνή κοινότητα. Προφανώς ένα κράτος έχει αυτή τη δυνατότητα, την οποία δεν έχει ένα νοικοκυριό που χρωστάει στις τράπεζες – απειλείται όμως και από άλλους κινδύνους, όπως, για παράδειγμα, γεωπολιτικής φύσεως, σε αντίθεση με ένα νοικοκυριό. Φυσικά ένα κράτος δεν είναι ούτε νοικοκυριό, ούτε επιχείρηση - έχοντας εντελώς διαφορετικές ευθύνες απέναντι στους Πολίτες του.       

Επανερχόμενοι στο θέμα μας, η μοναδική δυνατότητα της Ελλάδας σήμερα, για να ξεφύγει από την θανατηφόρο παγίδα, στην οποία έχει οδηγηθεί, είναι η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων, με βάση τις οποίες θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί ομαλά το δημόσιο χρέος (ανάλυση μας) – αφού όλες οι υπόλοιπες λύσεις, τις οποίες είχαμε στη διάθεση μας στο παρελθόν, έχουν δυστυχώς «εξανεμισθεί», από μία σειρά απελπιστικά εσφαλμένων ενεργειών των κυβερνήσεων μας.

Αφού το επιτύχουμε, απαιτώντας παράλληλα την ολοσχερή εξόφληση των πολεμικών χρεών της Γερμανίας απέναντι μας, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε τη διαγραφή εκείνων των τοκογλυφικών τόκων, με τους οποίους έχουμε ενδεχομένως άδικα επιβαρυνθεί και που βέβαια υπερβαίνουν τις μέχρι σήμερα διαγραφές χρέους (των κερδοσκοπικών «ωφελειών» των εταίρων μας επίσης όπως, για παράδειγμα, αυτών της ΕΚΤ, από την αγορά ομολόγων σε χαμηλότερες τιμές).      

Εάν δεν φροντίσουμε να συμβούν αυτά όλοι μαζί, Πολιτεία και Πολίτες από κοινού, κυβέρνηση και αντιπολίτευση συλλογικά, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κόστους, η Ελλάδα θα βιώσει απίστευτα δεινά – θα λεηλατηθεί τόσο από τη Σκύλλα (Γερμανία), όσο και από τη Χάρυβδη (ΔΝΤ), ενώ ίσως δεν θα αποφύγει ακόμη και την απώλεια εδαφών (κατά το πρόσφατο «παράδειγμα» της Γιουγκοσλαβίας, αν και μάλλον υπερβάλλουμε).

Ολοκληρώνοντας, καμία απολύτως κυβέρνηση, μονοκομματική ή συνεργασίας, καθώς επίσης κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να τα καταφέρει, χωρίς την ενίσχυση όλων των άλλων ανεξαιρέτως. Ακόμη όμως και τότε, δεν πρόκειται να υπάρξει δυστυχώς κανένα θετικό αποτέλεσμα, εάν δεν εξασφαλισθεί η ενεργητική συμμετοχή του συνόλου των Πολιτών της χώρας – οι οποίοι θα πρέπει να τοποθετηθούν όλοι μαζί στο πλευρό μίας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», προσφέροντας ο καθένας όσο περισσότερα μπορεί, για τη διάσωση της πατρίδας του (άρθρο).

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα θα ξεφύγει μέσα σε ελάχιστο χρόνο από την παγίδα του χρέους, αποκομίζοντας επί πλέον μεγάλα κέρδη – υλικά και ηθικά. Στην αντίθετη περίπτωση, εμείς τουλάχιστον δεν διακρίνουμε καμία απολύτως αχτίδα φωτός – ενώ οι προοπτικές θα επιδεινώνονται διαρκώς, όσο παραμένουμε διαιρεμένοι, απαθείς, εγωπαθείς και μισαλλόδοξοι, περιμένοντας τον «από μηχανής Θεό» να μας σώσει και χάνοντας πολύτιμο χρόνο.  

Βασίλης Βιλιάρδος  (copyright)

viliardos@kbanalysis.com

Ψαλίδι στο επίδομα τέκνων . Σε ποιους κόβεται!

Χωρίς επίδομα τέκνων ή ειδικό επίδομα πολυτέκνων θα μείνουν τελικά πολλές οικογένειες που είχαν εναποθέσει κάποιες από τις ελπίδες τους στην πληρωμή -έστω και καθυστερημένα- του συγκεκριμένου επιδόματος που αντικαθιστά στην ουσία τα οικογενειακά επιδόματα. 

Το επίδομα τέκνων και πολυτέκνων το χάνουν επειδή αλλάζουν προς το χειρότερο οι όροι και οι προϋποθέσεις με βάση το νομοσχέδιο για την ΕΛΤΕ που ψηφίστηκε σήμερα στη Βουλή, ενώ εγείρονται και ζητήματα αντισυνταγματικότητας από την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.

Ας θυμηθούμε το 1990

Θυμηθείτε τη χρονιά του 1990 μέσα από ένα βίντεο με μουσική, ταινίες, παιχνίδια... που σημάδεψαν τη συγκεκριμένη χρονιά.




 Θυμηθείτε επίσης το 1997, το 1999 και το 1986.

Εικόνα μας είναι και μας μοιάζει

Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή

του Γιώργου Καραμπελιά

Ο συμβολισμός του κυβερνητικού διδύμου –ο ιππότης της ελεεινής μορφής και ο Σάντσο Πάντσα– κλείνει μέσα του την ίδια τη φύση της μεταπολίτευσης στον επιθανάτιο ρόγχο της. Τα δύο κόμματα που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, βρίσκονται μαζί λίγο πριν από την τελευταία βουτιά στην οριστική ανυποληψία και ανυπαρξία. Οι δύο άσπονδοι εχθροί-συνεταίροι της μεταπολίτευσης, που κάποτε εκπροσωπούσαν το 80% τουλάχιστον του ελληνικού λαού, βρίσκονται σήμερα να συγκροτούν μια κυβέρνηση μειοψηφίας (μεταξύ του 25-30%) σέρνοντας τον χορό του Ζαλόγγου που οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση και παρακμή. Μέσα από μια διαδικασία συγκρούσεων και προσεγγίσεων, που κράτησαν σαράντα χρόνια, συρρικνώθηκαν τελικά στο σκληρό πυρήνα του δωσιλογισμού. Σε όλη μας τη διαχρονία το νεώτερο ελληνικό κράτος, υπήρχε και ένα 20-25% που στήριζε την τάξη, την ησυχία και την υποταγή με οποιοδήποτε τίμημα. Δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες στην κατοχή, κρυφοί και φανεροί οπαδοί της χούντας μέχρι το 1973, οπαδοί της εκχώρησης σήμερα της διακυβέρνησης της χώρας ανοικτά στις ξένες δυνάμεις και τους Γερμανούς. Μοιάζει ως εάν το νεώτερο ελληνικό κράτος να έκανε τον κύκλο του – καθοδικό από τον Όθωνα και τη βαυαρική αντιβασιλεία, στον Σόιμπλε και την Μέρκελ.

Και το δυστύχημα είναι πως απέναντι στις δυνάμεις της υποτέλειας βρίσκεται μια κατακερματισμένη κοινωνία και μια ανίκανη αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που συνεχίζει να κινείται στο ίδιο ιδεολογικό και πνευματικό τοπίο της μεταπολίτευσης ως εάν το φίδι να δαγκώνει την ουρά του. Μιλάμε σήμερα για την «Χρυσή Αυγή» ξεχνώντας ότι τα πρώτα χρόνια της αντιπολίτευσης η ΕΠΕΝ του χουντοβασιλικών συγκέντρωνε κάποτε ανάλογα εκλογικά ποσοστά, ενώ η τότε αξιωματική αντιπολίτευση της «ελπιδοφόρου» δεκαετία του 1970 διέθετε έναν πραγματικό Ανδρέα και όχι την απομίμηση του.

Το δυστύχημα είναι λοιπόν, πως οι Έλληνες βρίσκονται μία μόλις στιγμή πριν βουτήξουν στο χάος, πνευματικά και ηθικά ανέτοιμοι να το αντιμετωπίσουν, διότι είναι προφανές πως αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση τέλους. Πάλι τα ίδια αστεία και τετριμμένα θα ακουστούν για την σωτηρία της χώρας, «την τελευταία προσπάθεια» όταν όλοι πια γνωρίζουν πως από υποχώρηση σε υποχώρηση, από παλινωδία σε προδοσία φθάσαμε πλέον στο τέρμα της διαδρομής των τεσσάρων χρόνων, μετά την οποία το ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό σύστημα θα έχει χάσει πλήρως την αυτονομία του και θα εξαρτάται απόλυτα από τη βούληση των μεγάλων δυνάμεων και κατεξοχήν των Γερμανών. Πλέον το εάν σε μερικούς μήνες η Ελλάδα θα έχει βυθιστεί σε μια νέα κρίση που θα σηματοδοτεί και την έξοδο από την ευρωπαϊκή ένωση και την ευρωζώνη, εξαρτάται από τις καλές προθέσεις και τους συσχετισμούς των γεωπολιτικών προθέσεων και στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων. Εξ ου και η κατάθλιψη, η κρίση της σχιζοφρένειας, το αδιέξοδο των Ελλήνων. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

 

Το σκηνικό της παρακμής

Όσοι από την αρχή παρακολουθούν έστω και για λίγο τις απόψεις και τις τοποθετήσεις μας θα έχουν παρακολουθήσει την αντίθεσή μας προς λαϊκίστικες επιλογές τύπου, «έξοδος από το ευρώ», «αυτόνομη πορεία εδώ και τώρα» και άλλα παρόμοια. Με επιμονή και με μεγάλη αγωνία προσπαθήσαμε να δείξουμε πως μια τέτοια επιλογή όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη παραγωγική υποδομή, και οι ανάλογες πολιτικές δυνάμεις, και όταν ένα μεγάλο μέρος των «εταίρων μας» και ειδικά οι Γερμανοί και η βόρεια συμμαχία αυτό ακριβώς επεδίωκαν –όπως το παραδέχτηκε πρόσφατα ο Γιουνκέρ– θα ήταν σαν να θες να σβήσεις την πυρκαγιά με βενζίνη.

Και όμως όλοι γνωρίζουν πως η κύρια μέριμνα του χώρου μας υπήρξε πάντοτε η οικοδόμηση μιας χώρας και μιας κοινωνίας αυτόνομης και αυτεξούσιας. Γι’ αυτό και πολλοί μας κατηγόρησαν ότι δεν εφαρμόζουμε όλα αυτά που διακηρύσσαμε και πως θα έπρεπε να συνταχθούμε με τους οπαδούς «του ρίσκου».

Η άρνησή μας στηριζόταν σε μια βασική σκέψη. Πως ο ελληνικός λαός, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μία φάση βαθύτατης παρακμής και πως δεν είχε ούτε τις οικονομικές ούτε τις πνευματικές, ούτε τις πολιτικές προϋποθέσεις για να επιχειρήσει μια τέτοια έξοδο, η οποία θα κατέληγε πιθανότατα σε νέες, ίσως και τελεσίδικες, συρρικνώσεις. Κάποιοι μιλούσαν για την φύση του Έλληνα, που μπροστά στα δύσκολα κατορθώνει να σηκωθεί και πάλι και να αντισταθεί. Ξεχνούν ωστόσο, ότι αυτή η «φύση» ήταν πάντα συνδεδεμένη με την ύπαρξη ενός παραγωγικού ιστού, αγκιστρωμένου στην αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, σε ένα λαό μαθημένο να ζει με τα λίγα και ικανό να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις όπως εκείνη του έπους του ’40 και της εθνικής αντίστασης.

Ξεχνούν λοιπόν ότι στο μεταξύ στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης, ο ελληνικός λαός ως σώμα και όχι μόνο οι ηγεσίες του, εισήλθε σε μια βαθύτατη παρακμή, έχασε την παραγωγή και τα αγροτικά στρώματα, έχασε τη βιομηχανία, έχασε την πνευματική του παράδοση, έχασε τη νεολαία που παρήγαγε σε μεγάλους αριθμούς μια ισχυρή δημογραφία (οι γιαγιάδες μας έκαναν πέντε και δέκα παιδιά). Η Ελλάδα διέθετε έναν πληθυσμό νεανικό, λιτό, παραγωγικό ενώ αντίθετα στη μεταπολίτευση έχουμε έναν πληθυσμό γερασμένο, έξω από παραγωγικές δραστηριότητες που έχει καταντήσει γκαρσόνι των ξένων τουριστών με μια νεολαία μαθημένη στον πιο άθλιο αμερικάνικο τρόπο ζωής, ακριβώς γιατί είναι μιμητικός. Μεταβληθήκαμε σε μια δουλοκτητική κοινωνία όπου οι ξένοι δούλευαν γι’ αυτήν ενώ ο  Έλληνας μεταβλήθηκε στον κύριο «εισαγόμενο».

Αυτό λοιπόν ήταν και το μεγάλο κατόρθωμα της μεταπολίτευσης. Ό,τι ολοκλήρωσε την παρασιτική ενσωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας στη Δύση, την οποία για αιώνες προωθούσαν οι άρχουσες ελίτ της χώρας, παρασιτοποιώντας το ίδιο το λαϊκό σώμα. Γι’ αυτό, και όταν η Δύση μπήκε σε κρίση, οι ξένοι δανειστές και τα ξένα αφεντικά, επέβαλαν τους πιο σκληρούς όρους στους υποτακτικούς τους. Και γι’ αυτό αυτοί οι υποτακτικοί δεν είχαν πραγματική δυνατότητα αντίστασης. Γιατί είναι εξαρτημένοι όπως τα πρεζάκια από το χρήμα, τις ιδέες, τον τρόπο ζωής των κυριάρχων. Γι’ αυτό, και τα αλλεπάλληλα «σχέδια Ανάν» γι’ αυτό η Ρεπούση και οι Λιάκοι, γι’ αυτό η κυριαρχία των εθνομηδενιστών στην εκπαίδευση, στον τύπο, στα κόμματα. Όλο το πασοκικό και αριστερό παραμύθι του αλώβητου λαού και της κακής δεξιάς, είναι μια απάτη και μια αυταπάτη, ένα φύλο συκής για να κρύψει την παρακμή του ίδιου αυτού του λαϊκού σώματος.

Γι’ αυτό λοιπόν όλα αυτά τα χρόνια και στη διάρκεια της κρίσης έχουμε επιλέξει μια στρατηγική που ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις πραγματικότητες. Αυτό το μοντέλο θα καταστραφεί αναπόφευκτα και ένας λαός κακομαθημένος από τους νταβατζήδες του θα πρέπει να ανακτήσει τα αντιστασιακά του ανακλαστικά –τα πραγματικά και όχι τα ψευδώνυμα– τα οποία είχε χάσει. Θα πρέπει να ξανασκύψει στην παραγωγή του, να επιστρέψει στην ελληνική παιδεία, να φτύσει τα τουρκοκάναλα, να αποκτήσει εκείνα τα μέσα που θα επιτρέψουν σε ένα λαό μεσήλικων να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη νέα πραγματικότητα.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί και πως δεν υπάρχουν γρήγοροι πολιτικοί και συνειδησιακοί μετασχηματισμοί όπως συμβαίνει π.χ. σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αραβίας ή ακόμα και της γειτονικής Τουρκίας, ξεχνώντας πως η χώρα μας είναι όχι μόνο παρασιτική αλλά και γερασμένη. Και ένας λαός μεσηλίκων που έχει αποκτήσει για τουλάχιστον σαράντα χρόνια συνήθειες, πολιτικά ανακλαστικά, πνευματικές ροπές, δεν μπορεί να μετασχηματιστεί με μεγάλη ταχύτητα. Οι δε νέοι μας έχουν μάθει σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής ώστε η πρώτη τους σκέψη είναι η μετανάστευση και η φυγή.

Γι’ αυτό λοιπόν, δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους διάφορους δημοκόπους που κηρύσσουν και εφευρίσκουν θαυματουργές λύσεις (κάποιος μπαρούφας υποστήριζε πρόσφατα ότι σε μια εβδομάδα μπορεί να λύσει το οικονομικό πρόβλημα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, δηλαδή να ανατρέψει την ιστορική τάση  της παρακμής της Δύσης έναντι της Ανατολής).

 

Ένας μακρύς αγώνας μετασχηματισμού

Μία και μόνη απάντηση υπάρχει, ένας μακρόχρονος και πολυμέτωπος αγώνας, ένας αγώνας «ανταρτοπολέμου», ικανός να συγκροτήσει σταδιακά ένα νέο πνευματικό και πολιτικό υποκείμενο· από τον παλιό παρακμασμένο παρασιτικό λαό της μεταπολίτευσης να οικοδομήσει κάτι καινούργιο. Γι’ αυτό, και αγώνες όπως αυτός της ΕΡΤ, έστω και αν διεξάγεται από δυνάμεις συνδεδεμένες με το παλιό διεφθαρμένο σύστημα, είναι ένας θετικός αγώνας, γιατί μετασχηματίζει τις συνειδήσεις και τις πρακτικές των ίδιων των ανθρώπων, μετασχηματισμό χωρίς τον οποίο δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να κάνουμε κανένα βήμα μπροστά.

Πρέπει εμείς, οι κουρασμένοι, οι γερασμένοι, οι αλλοτριωμένοι να απορρίψουμε την παρακμή μας, μέσα από μια πικρή και επίπονη διαδικασία χτίζοντας σταδιακά ένα νέο αντιστασιακό και αγωνιστικό ήθος. Από τις Σκουριές, την ΕΡΤ, τις μικροαπόπειρες της αλληλέγγυας οικονομίας και της αλληλεγγύης όπου για την ώρα πρωτοστατεί μόνο η εκκλησία· από τη συρρίκνωση των εισαγωγών που μειώνει τον παρασιτισμό μας, την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης· να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε αυτό το νέο οικονομικό πρότυπο και ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα έχει υπερβεί θετικά και όχι απλά δια της καταστροφής του, το μεταπολιτευτικό πρότυπο. Και μέσα από αυτά, μέσα από παρατεταμένους αγώνες, θα διαμορφωθούν και τα νέα πολιτικά υποκείμενα, μεταλλάσσοντας παλιές πολιτικές δυνάμεις και αναδεικνύοντας νέες.

Έτσι λοιπόν, για όλους τους αγανακτισμένους φίλους που δεν αντέχουν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου, που δεν αντέχουν τον Άδωνι και την Γεννηματά, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως εικόνα τους είμαστε και τους μοιάζουμε. Το ότι πλέον δεν τους αντέχουμε είναι ένα θετικό βήμα, μόνο που πρέπει να ξέρουμε πως αποτελούν ένα κομμάτι του εαυτού μας που πρέπει να πετάξουμε. Το ερώτημα είναι πότε και πως θα αναδείξουμε κάτι ριζικά διαφορετικό στη θέση τους. Και αυτό θέλει κόπο, δουλειά, οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων και όχι βέβαια ονοματοδοσίες, Ερνέστους και Σλαβόϊ.

Κατανοούμε, και είναι φυσικό άλλωστε, πως απέναντι στο κυβερνητικό άγος οι άνθρωποι ψάχνουν λύσεις με βάση αυτά που υπάρχουν. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να υποχρεώσουμε και τις αντιπολιτευόμενες πολιτικές ηγεσίες σε περισσότερη σοβαρότητα, περισσότερη επαφή με τον τόπο τους και την ιστορία του. Θα πρέπει να τους υποχρεώσουμε να αρχίσουν να ξεφεύγουν οι ίδιοι από τα φθαρμένα κλισέ και το διεφθαρμένο παραγοντίστικο τρόπο με τον οποίο γινόταν η πολιτική στην μεταπολίτευση σε όλους τους χώρους, σε όλα τα ιδεολογικά μήκη και πλάτη. Θα πρέπει ο λαός, να μετασχηματίσει την απόρριψη και την αηδία του σε νέες θετικές και δημιουργικές προτάσεις. Θα πρέπει να υποχρεώσει τον εθνομηδενιστικό πυρήνα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς να χαθεί στα μετόπισθεν και να αναδείξει τις πατριωτικές και αυτόκεντρες φωνές.

Στο μεταξύ θα έχουμε τους κυβερνήτες και τις αντιπολιτεύσεις που μας ταιριάζουν. Καθόλου τυχαία εξάλλου, όλοι ψάχνουν αυτά τα χρόνια τη χαρισματική προσωπικότητα που θα εφεύρισκε ως εκ θαύματος κάποια λύση. Πιστεύω πλέον να κατάλαβαν πως οι μεγάλες προσωπικότητες αναδεικνύονται και από λαούς που έχουν ξεπεράσει την παρακμή τους. Διαφορετικά ακόμα και όσες υπάρχουν είναι υποχρεωμένες να τρώνε το βρώμικο ψωμί που φτιάχνουν οι φούρνοι μας.

Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε τα θετικά από τούτη την κρίση. Μια κρίση που ξεγύμνωσε ακόμα περισσότερο την μνημονιακή εξουσία, οδηγεί στην εξαφάνιση το εθνομηδενιστικό thinktank της μεταπολίτευσης –λέγε με ΔΗΜΑΡ– και προπαντός ανέδειξε νέες αντιστάσεις στην ελληνική κοινωνία μέσα από το κίνημα της ΕΡΤ, ενώ αποκαθήλωσε οριστικά και τελεσίδικα τον Αντώνη Σαμαρά, αποδεικνύοντας πως είναι από την ίδια πάστα με τον παλιό του συμφοιτητή. Η κυβερνητική παρέα της μεταπολίτευσης πνέει τα λοίσθια. Και η Νέα Δημοκρατία θα έχει σύντομα την τύχη του ΠΑΣΟΚ.

Είμαστε υποχρεωμένοι, πολλαπλασιάζοντας τις προσπάθειές μας, να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση νέων εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων που θα έχουν συνείδηση των διακυβευμάτων. Και αυτό όπως δείξαμε απαιτεί τον ίδιο τον δικό μας μετασχηματισμό. Σε μια τέτοια βάση, μπορούμε και το οικονομικό μας πρόβλημα να επιλύσουμε, πατώντας στις δικές μας δυνάμεις, και αν χρειαστεί να φύγουμε από το ευρώ, να επιλέξουμε εμείς πότε θα το κάνουμε.

 

26-6-2013     Γιώργος Καραμπελιάς

 

Υ.Γ Και πάνω από όλα απαιτείται μια πνευματική επανάσταση που θα απαγορεύει στους αλητήριους νταβατζήδες των ΜΜΕ να αποχαυνώνουν καθημερινά έναν λαό που έχει ανάγκη από θετικά πρότυπα. Προφανώς, δε ως πρώτο βήμα, πρέπει να απαιτήσουμε μια νέα ΕΡΤ, από τους ίδιους τους δημοσιογράφους, που ελπίζουμε ότι η συμμετοχή τους σε αυτό τον αγώνα, θα τους κάνει να έλθουν πιο κοντά στον ελληνικό λαό και τις αγωνίες του, θα τους κάνει να πάψουν να παίζουν μονόχορδα το παιγνίδι του συστήματος, πνίγοντας κάθε άλλη φωνή. Εξάλλου, έχουν πάψει πλέον να είναι προνομιούχοι και ελπίζω να αποδείξουν πως άξιζαν τη συμπαράστασή μας.

ardin-rixi.gr