Ειδικότερα στην σελίδα 31 της Έκθεσης το Γραφείο Προϋπολογισμού χτυπά κώδωνα κινδύνου για μειώσεις συντάξεων: «Η ύφεση και η ανεργία, σε συνδυασμό με την επέκταση της ανασφάλιστης εργασίας και την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, κ.α., αυξάνουν τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε νέες περικοπές συντάξεων και σε ανατροφοδότηση της ύφεσης».
Σε άλλο σημείο η Έκθεση τονίζει ότι η «εσωτερική υποτίμηση» που έγινε με μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κ.λπ., δεν είχε ως αποτέλεσμα μειώσεις στις τιμές των προϊόντων ή αύξηση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων. «Η Έμφαση που δόθηκε στην μείωση του κόστους εργασίας και τις θεσμικές μεταβολές στην αγορά εργασίας ήταν υπεερβολική και, πιθανόν, αντιπαραγωγική.
Ουσιαστικά, υπερτονίσθηκε ένας παράγοντας, δεν ελήφθησαν υπόψη η ύφεση (πράγμα που εξηγεί γιατί βραχυχρόνια δεν μειώθηκε η ανεργία, ενώ οι μισθοί υποχωρούσαν), ούτε η ανατροφοδότηση της ύφεσης από τη μείωση των μισθών, ούτε ο θετικός ρόλος πολλών θεσμών εργασίας σε ένα κόσμο ατελειών (που χαρακτηρίζεται π.χ. από ολιγοπωλιακές ή και μονοπωλιακές καταστάσεις)».
