Του Γιώργου Λιβέρη
Οι
επιμελώς οργανωμένες τελευταία επιθέσεις ξυλοφορτώματος αθλητικών (και
όχι μόνο) Δημοσιογράφων φθάσανε αισίως στη μισή ντουζίνα και από αυτές
οι 3 στο Καραϊσκάκη. Εν τούτοις οι διοικήσεις των επαγγελματιών
Δημοσιογράφων, συνδικαλιστικές ή άλλης μορφής, αντιδρούν υποτονικά, ή
κατ' άλλους, δείχνουν να σφυρίζουν αδιάφορα.
Προσπαθούν να μας πείσουν οι αρμόδιοι, ότι ενεργοποιούνται, με
επιχειρήματα όμως σαθρά. Όπως η τουριστική επαφή με τον Μώραλη ή τα 15'
(λεπτά) δημοσιογραφικής στάσης που κανένας σχεδόν δεν είχε τη φιλοτιμία
να τηρήσει. Ασφαλώς βρισκόμαστε σε μια άθλια και σκοτεινή σήραγγα.
Είναι τα γεγονότα που μας κάνουν να χάνουμε την εμπιστοσύνη μας, προς
κάθε κατεύθυνση, όταν βλέπουμε μια κλειστή κάστα ανθρώπων να κατορθώνει
να απλώνει τα πλοκάμια της και στον κόσμο των ΜΜΕ. Αυτό καθώς όλες οι
ενδείξεις παραπέμπουν σε οργανωμένες ενέργειες που δεν διαφέρουν από τις
τρομοκρατικές, με μια σημαντική διαφορά: Εκείνες είναι τυφλές ενώ οι
«δικές μας» έχουν καθοριστικά ακριβείς στόχους.
Τελικά πρέπει να φθάσουμε σε φόνο Δημοσιογράφων για να αφυπνιστούν όσοι
δεν έχουν αντιληφθεί τα καθήκοντά τους και τις ευθύνες τους.
Η ενεργοποίηση του ΠΣΑΤ αποτελεί πρόβλημα που έχει ανακύψει μετά την ποδοσφαιρική μας εξαχρείωση. Αποτελεί καίριο μέλημα προς τα μέλη του, αλλά και τους ιστορικούς Δημοσιογράφους δημιουργούς του, οι οποίοι εδώ και 60 χρόνια οραματίσθηκαν την αναβάθμιση της αθλητικής Δημοσιογραφίας. Όπως ήταν οι Αθανάσιος Σέμπος, Πάνος Μακρίδης, Τόλης Γαρουφαλής, Ανδρέας Σακαλής, Χρήστος Σβολόπουλος, Γιάννης Βανδώρος, Παύλος Κριναίος, Νίκος Καπιτσόγλου κ.λ.π. όπως βέβαια και οι μετέπειτα: Πέτρος Λινάρδος, Μίμης Παπαναγιώτου, Ηλ. Σπορίδης, Βαγγέλης Φουντουκίδης, Θόδωρος Νικολαΐδης, Γιώργος Παντούρης, Γιάννης Διακογιάννης και άλλοι.
Εάν το Συμβούλιο του ΠΣΑΤ επιθυμεί να ανταποκρίνεται στην ιστορική
διαδρομή που χάραξαν εκείνοι στην Αθλητική Δημοσιογραφία πρέπει να
δείξει σθεναρή στάση, ή σε ένδειξη διαμαρτυρίας να θέσει τις παραιτήσεις
του στον περί άλλα τυρβάζοντα Υπουργό.
