ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ - Ν.ΑΙΓΑΙΟΥ
Μετά τον αντεισαγγελέα Πρωτοδικών της Θεσσαλονίκης, στο Συμβούλιο της
Επικρατείας προσέφυγαν η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (με έδρα την Πάτρα)
και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου (με έδρα τη Σύρο), ζητώντας να ακυρωθεί
ως αντισυνταγματικό και παράνομο το Μνημόνιο ΙΙΙ κατά το σκέλος εκείνο
που καταργούνται οι θέσεις κατηγορίας ΔΕ των ειδικοτήτων διοικητικού,
διοικητικού - λογιστικού, διοικητικού - οικονομικού και διοικητικού
γραμματέων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, και
έχουν διαγραφεί οι υπάλληλοι αυτοί από το μητρώο ανθρώπινου δυναμικού
και από το μητρώο μισθοδοτούμενων υπαλλήλων.
Οι περιφέρειες στρέφονται κατά Ελληνικού Δημοσίου, του Ν. 4093/2012,
της σχετικής εγκυκλίου του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και της
από 4.12.2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. Υποστηρίζουν ότι και οι
τέσσερεις προσβαλλόμενες πράξεις είναι αντίθετες στα άρθρα 2, 4, 26, 72,
74, 76 101,102 και 103 του Συντάγματος.
Ειδικότερα, υπογραμμίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο καταργούνται
συλλήβδην οι επίμαχες θέσεις στις δημόσιες υπηρεσίες είναι «πασίδηλα
αντισυνταγματικός».
Η κατάργηση
οργανικών θέσεων στο Δημόσιο είναι μεν επιτρεπτή, αλλά επιβάλλεται να
δικαιολογείται αντικειμενικά όπως ακριβώς έγινε κατά τη θέσπιση των
θέσεων αυτών. Δηλαδή να προκύπτει σαφώς ότι η διατήρηση των θέσεων αυτών
δεν εξυπηρετεί τον κοινωνικό και υπηρεσιακό σκοπό για τον οποίο
προβλέφθηκαν.
Όμως, σημειώνεται στις
δύο προσφυγές, ότι στην προκειμένη περίπτωση η κατάργηση των οργανικών
θέσεων γίνεται: 1) με μαζικό και γενικευμένο τρόπο και όχι κατά
περίπτωση, 2) με μη αντικειμενικά κριτήρια, αλλά με αυθαίρετα κριτήρια,
όπως είναι το 55ο έτος της ηλικίας ή η συμπλήρωση της 35ετίας, 3)
απολύονται εξαιρετικά έμπειροι και χρήσιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, με
αποτέλεσμα να υπονομεύεται ευθέως η κοινωνική αποτελεσματικότητα των
δημοσίων υπηρεσιών.
Η θέση
συγκεκριμένης ομάδας προσώπων σε διαθεσιμότητα χωρίς προηγούμενη
αξιολόγηση των αναγκών των υπηρεσιών εκείνων των φορέων που αυτοί
υπηρετούν και της υπηρεσιακής τους επάρκειας, αλλά μόνο με γνώση το
είδος της εργασιακής τους σχέσης με το φορέα που υπηρετούν
αντιστρατεύεται ευθέως τις θεμελιώδεις συνταγματικές αρχές της ισότητας,
της αξιοκρατίας και της αναλογικότητας, υπογραμμίζεται στις προσφυγές.
Η πρακτική αυτή της κατάργησης των θέσεων παραβιάζει την αρχή της
ισότητας, καθώς καταργεί θέσεις υπαλλήλων χωρίς αξιολόγηση τόσο της
ποιότητος της εργασίας τους όσο και της αναγκαιότητας τους για την
λειτουργία των υπηρεσιών, ανεξαρτήτως των προσόντων τους, της ικανότητος
και αποδοτικότητάς τους στην εργασία, με αποτέλεσμα να καταργούνται
θέσεις υπαλλήλων που εκτελούν, ενδεχομένως και πιο αποδοτικά, την ίδια
εργασία, υπό τις ίδιες συνθήκες και προϋποθέσεις, στον ίδιο χώρο με
άλλους υπαλλήλους οι οποίοι δεν θίγονται και παραμένουν εν υπηρεσία.
Η εγκύκλιος του υπουργού Διοικητικής μεταρρύθμισης χαρακτηρίζεται ως
«ψευδοερμηνευτική», καθώς παρόμοια θέματα ρυθμίζονται, σύμφωνα με το
άρθρο 43 του Συντάγματος, από Προεδρικό Διάταγμα και όχι με εγκύκλιο
όπως έγινε στην προκειμένη περίπτωση.
Ακόμη, τονίζεται ότι το Μνημόνιο ΙΙΙ είναι κατάφωρα αντίθετο στο άρθρο
60 του Συντάγματος, καθώς δεν μπορεί παρόμοια νομοθετήματα να ψηφίζονται
από τη Βουλή με ένα μόνο άρθρο, ενώ επιπρόσθετα παραβιάζει και τα άρθρα
72 και 76 του Συντάγματος που καθορίζουν τον τρόπο ψήφισης των
νομοσχεδίων.
Παράλληλα, παραβιάζεται
και το άρθρο 74 του Συντάγματος, που προβλέπει ότι νομοσχέδιο που
περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγεται
για συζήτηση.
Επιπρόσθετα, αναφέρεται
ότι η θέσπιση κανόνων δικαίου με Π.Ν.Π. οι οποίες μεταγενέστερα
υποβάλλονται προς επικύρωση στη Βουλή προσομοιάζει μόνο με έκτακτες ή
ανώμαλες καταστάσεις του πολιτεύματος, κάτι που δεν συνάδει στη σημερινή
δημοκρατική κοινωνία.
Με τις
επίμαχες διατάξεις του Μνημονίου ΙΙΙ δημιουργείται δυσλειτουργία των
υπηρεσιών των περιφερειών, καθώς καταργούνται υπαλληλικές θέσεις που
είναι απολύτως απαραίτητες για τη λειτουργία της.
