Όπως ισχυριζόταν η επιχείρηση, την τελευταία τριετία πριν την απόλυση είχαν δημιουργηθεί προβλήματα επειδή εκείνη εργαζόταν κυρίως πρωινές ώρες και άλλαζε τις βάρδιες με διευθυντικά σημειώματα, κάτι που έκαναν και άλλοι προϊστάμενοι, χωρίς να προκύψουν λειτουργικά προβλήματα και παράπονα.
Τελικά, ο Άρειος Πάγος συμφωνώντας με την απόφαση του Εφετείου, έκρινε την απόλυση καταχρηστική και άκυρη απορρίπτοντας την αίτηση αναίρεσης της εταιρείας. Επιπλέον, δέχθηκε ότι η εταιρεία προσέφυγε στο έσχατο μέσο του διευθυντικού της δικαιώματος, χωρίς να λάβει υπόψη την ευδόκιμη υπηρεσία της εργαζόμενης, την ηλικία των 53 ετών στην οποία βρισκόταν και ότι απέμειναν επτά έτη για τη συνταξιοδότησή της. Όπως μάλιστα επισημαίνεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, με βάση την αρχή της αναλογικότητας θα μπορούσε η εταιρεία, εφόσον έκρινε ότι υπάρχουν παραπτώματα, να τα αντιμετωπίσει με ηπιότερα μέσα όπως επίπληξη, πρόστιμο κλπ.