Ενα «νόμπελ» για την Ελλάδα

ΜΑΡΙΟ ΒΑΡΓΚΑΣ ΛΙΟΣΑ

H Ελλάδα είναι σύμβολο της Ευρώπης», γράφει ο κορυφαίος Περουβιανός συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα και παίρνει θέση για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας και τις επιθέσεις που δέχεται. Σε άρθρο του, την περασμένη Κυριακή, στην «El Pais», o νομπελίστας συγγραφέας όχι μόνο υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά θεωρεί πως αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης.

Χωρίς να το ξέρουμε, αναπνέουμε τον αέρα της Ελλάδας κάθε στιγμή

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να πάψει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, χωρίς η τελευταία να γίνει μια γκροτέσκα καρικατούρα του εαυτού της, καταδικασμένη στην πιο παταγώδη αποτυχία», αναφέρει.

Υμνος
Από τους σημαντικότερους συγγραφείς διεθνώς και πολιτικά ενεργός στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας του (υποψήφιος πρόεδρος του Περού το 1990 με το κεντροδεξιό κόμμα «Δημοκρατικό Μέτωπο»), ο Μάριο Βάργκας Λιόσα πλέκει έναν ύμνο για τον πολιτισμό που γεννήθηκε πριν από είκοσι πέντε αιώνες σε αυτήν τη μικρή γωνιά του πλανήτη, πολιτισμό που «θα άλλαζε για πάντα την παγκόσμια ιστορία». Στο άρθρο του δίνει τον τίτλο «Γιατί η Ελλάδα;», ενός βιβλίου της μεγάλης Γαλλίδας ελληνίστριας Ζακλίν ντε Ρομιγί, η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη της ελληνικής κληρονομιάς και αυτά που γράφει, σχολιάζει ο Λιόσα, «είναι εξαιρετικά επίκαιρα και η ανάγνωσή τους θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική για τους Ευρωπαίους τούτες τις μέρες που, τρομοκρατημένοι από αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, το ιλιγγιώδες χρέος της, την πολιτική αναρχία, τη φοβερή φτώχεια και την άνοδο του φασιστικού και κομμουνιστικού εξτρεμισμού στις τελευταίες εκλογές, πιστεύουν ότι η έξοδος της χώρας από το ενιαίο νόμισμα, και ακόμη και από την ΕΕ, είναι αναπόφευκτη έως και αναγκαία».

Το παράδοξο

«Χωρίς να το ξέρουμε, αναπνέουμε τον αέρα της Ελλάδας κάθε στιγμή», γράφει ο Λιόσα, χρησιμοποιώντας μια φράση από το βιβλίο της Ζακλίν ντε Ρομιγί, προσθέτοντας ότι «ένα από τα μεγάλα παράδοξα είναι ότι οι Ελληνες, οι οποίοι ποτέ δεν κατέκτησαν κανέναν λαό και πολέμησαν μόνο για την υπεράσπιση της ελευθερίας τους, αργότερα κυριάρχησαν διακριτικά σε όλο τον κόσμο, αρχίζοντας από τη Ρώμη...». Ωστόσο, επανερχόμενος στον παρόντα χρόνο, ο νομπελίστας γράφει ότι η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που έχτισε τον Παρθενώνα, από εκείνη στην οποία φιλοτέχνησε τα γλυπτά του ο Φειδίας και αγόρευσε ο Σόλωνας. Αναφέρεται στην «τρομακτική περιγραφή» της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα, έτσι όπως τη διάβασε στην «International Herald Tribune», «για τα τερατώδη προνόμια που απολάμβαναν όλα αυτά τα χρόνια οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και οι πιο πλούσιοι επιχειρηματίες, απαλλασσόμενοι από την καταβολή φόρων, και για τις περιουσίες που έχουν διαφύγει και εξακολουθούν να διαφεύγουν από τη χώρα προς την Ελβετία και τους ασφαλέστερους φορολογικούς παραδείσους ανά τον κόσμο, ενώ οι Ελληνες εξακολουθούν να γίνονται φτωχότεροι, να βλέπουν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται ή να περνούν στην ανεργία, την επαιτεία και την πείνα».

Συνεχίζοντας το χειμαρρώδες και συγκινητικό του άρθρο «Γιατί η Ελλάδα;», ο Λιόσα περνά στο διά ταύτα εκφέροντας την άποψή του για τις πολιτικές εξελίξεις: «Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί Ελληνες ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές ναζί και εξτρεμιστές της Αριστεράς, αλλά το ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί Ελληνες που πιστεύουν στη δημοκρατία και ότι οι δημοσκοπήσεις για τις επόμενες εκλογές δείχνουν πως τα κόμματα της Κεντροδεξιάς, του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή επιλογή και αποδέχονται τους όρους που έχουν επιβάλει οι Βρυξέλλες για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα μπορούσαν να έχουν την πλειοψηφία και να σχηματίσουν κυβέρνηση».

Τα σύμβολα δεν καταλύονται χωρίς να καταρρεύσει αυτό που ενσαρκώνουν

Ο συγγραφέας, τον οποίο η Σουηδική Ακαδημία βράβευσε το 2010 «για τη χαρτογράφησή του των δομών της εξουσίας και τις διεισδυτικές του εικόνες της ατομικής αντίστασης, εξέγερσης και ήττας», καταλήγει στο άρθρο του αντιμετωπίζοντας σταθερά την Ελλάδα ως αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης. Γράφει συγκεκριμένα ότι η Ευρώπη γεννήθηκε εκεί, στους πρόποδες της Ακρόπολης, και ό,τι καλύτερο έχει, ό,τι αποδέχεται και θαυμάζει περισσότερο στον εαυτό της, συμπεριλαμβανομένης της χριστιανικής θρησκείας, καθώς και των δημοκρατικών θεσμών, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει τις μακρινές ρίζες της σε αυτή τη μικρή γωνιά της γηραιάς ηπείρου, στις ακτές του Αιγαίου, όπου το φως του ήλιου είναι πιο δυνατό και η θάλασσα πιο γαλάζια.

Κώδωνας κινδύνου
Στην τελευταία φράση του άρθρου του ο Μάριο Βάργκας Λιόσα κρούει εμμέσως πλην σαφώς τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάλυση του συμβόλου που ενσαρκώνει την υπόσταση της ίδιας της Ευρώπης και αυτό είναι η Ελλάδα: «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης και τα σύμβολα δεν μπορούν να καταλυθούν χωρίς αυτό που ενσαρκώνουν να καταρρεύσει και να αποσυντεθεί σε εκείνη τη βάρβαρη σύγχυση του παραλογισμού και της βίας από την οποία μας έβγαλε ο ελληνικός πολιτισμός».

Share