Η οργή των Ελλήνων για τα διαρκή μέτρα λιτότητας, που το περασμένο καλοκαίρι αποτυπώθηκε έντονα στους δρόμους, βρήκε και τον δρόμο της προς την κάλπη.Για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία πραγματοποίησαν ελεύθερη πτώση, συγκεντρώνοντας 13,19% και 18,87% αντίστοιχα με καταγεγραμμένο το 99,25%.
Η χαμηλότερη μέχρι πρότινος επίδοση παρουσιάστηκε το 1996, όταν και ο δικομματισμός απέσπασε το 79,6%, με το ΠΑΣΟΚ υπό την αρχηγία του Κώστα Σημίτη να συγκεντρώνει 41,88% και τη Νέα Δημοκρατία υπό τον Μιλτιάδη Έβερτ να μένει στο 38,12%.
Αν με το ποσοστό του 86,52% το 2000 έλεγε κανείς στα κομματικά επιτελεία ότι το ποσοστό τους σε δώδεκα χρόνια θα έπεφτε στο 32,06% θα τον έπαιρναν για τρελό.
Αυτή τη φορά όμως ο λαός επέλεξε για πρώτη φορά να "τιμωρήσει" τα δύο μεγάλα κόμματα ουσιαστικά. Με την ψήφο του στη Βουλή.
Συνήθιζε να στέλνει το μήνυμά της αγανάκτησης ακίνδυνα μέσα από τις δημοτικές και τις ευρωεκλογές. Πάντα όμως επέστρεφε στη "βάση" του τις κρίσιμες στιγμές.
Ένα παιχνίδι που σίγουρα το γνωρίζουμε όλοι. Οι ψηφοφόροι και οι πολιτικοί. Ποτέ όμως οι δεύτεροι δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έφτανε η στιγμή της πραγματικής τιμωρίας σε επίπεδο εθνικών εκλογών.
Η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, η αδυναμία εξεύρεσης λύσης σε ουσιαστικά προβλήματα των πολιτών και οι λαθεμένες πολιτικές επιλογές συσσωρεύονταν από χρόνια.
Αν συνδυαστούν και τα "προστάγματα" από το διεθνές πολιτικό γίγνεσθαι για τους Έλληνες πολίτες, τότε αντιλαμβάνεται κανείς πως δεν χρειαζόταν τίποτα παραπάνω για να σταλεί το μήνυμα της αντίστασης σε εγχώριο αλλά και σε εκτός συνόρων επίπεδο.
Νέοι και μεγαλύτεροι που είδαν τις ζωές τους να αλλάζουν δραματικά τα τελευταία χρόνια, από "φίλοι" έγιναν "ορκισμένοι εχθροί" του δικομματισμού.
Αυτό που απομένει να δούμε είναι το κατά πόσο τα κόμματα εξουσίας θα κατορθώσουν να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και το πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι στις "πολιτικές Σειρήνες"..