Ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου, με επιστολή του προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο και τον υπουργό Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδη, ζήτησε να συσταθεί τάχιστα ολιγομελής επιτροπή ειδικών που μέσα στις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα φέρει στη Βουλή σχετική διορθωτική ρύθμιση Σε τροχιά νομοθετικής αλλαγής μπαίνει επιτέλους το περιβόητο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, αφού χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά από πολλούς μεγάλους οφειλέτες, ενώ παράλληλα λειτούργησε ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις ποινικές τους περιπέτειες, όπως αποδείχθηκε στην πράξη.
Χθες, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου, με επιστολή του προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο και τον υπουργό Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδη, ζήτησε να συσταθεί τάχιστα ολιγομελής επιτροπή ειδικών που μέσα στις αμέσως επόμενες εβδομάδες θα φέρει στη Βουλή σχετική διορθωτική ρύθμιση.
Για τη στρεβλή εφαρμογή του επίμαχου άρθρου διαμαρτυρήθηκαν πρώτοι οι οικονομικοί εισαγγελείς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι με το καθεστώς ασυλίας που εξασφαλίζει το άρθρο 99 σε όσους υπάγονται στην πτωχευτική διαδικασία, ανατρέπεται ουσιαστικά και καθίσταται δυσχερές το έργο τους.
Κι αυτό γιατί πολλοί εξασφαλίζουν το ακαταδίωκτο και επικαλούμενοι την εκκρεμή υπαγωγή τους στην πτωχευτική διαδικασία της επίμαχης ρύθμισης, αφήνονται ελεύθεροι, ενώ εξαλείφεται και το αξιόποινο διαφόρων παραβάσεων και παράνομων πράξεών τους.
Ο Μ. Παπαϊωάννου παραδέχθηκε ότι τους τελευταίους μήνες παρατηρείται καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος, σημειώνοντας ότι ενώ το 2005 ζητούσαν υπαγωγή στο πτωχευτικό καθεστώς 5-7 επιχειρήσεις, μέσα στο 2011 υποβλήθηκαν κι εκκρεμούν τουλάχιστον 2.000 αιτήσεις υπαγωγής στο άρθρο 99 (όπως τροποποιήθηκε κατά καιρούς).
Η ρύθμιση
Κατά τον υπουργό, ο πυρήνας της επίμαχης ρύθμισης είναι πολύ σωστός, γιατί αποσκοπεί στην ικανοποίηση των πιστωτών, στη διάσωση της επιχείρησης και των θέσεων εργασίας, καθώς και στην προαγωγή του τοπικού, κοινωνικού και οικονομικού χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση, αλλά και γενικότερα της εθνικής οικονομίας.
Διαπίστωσε, όμως, ότι ο σκοπός αυτός του νόμου πολλές φορές δεν επιτυγχάνεται, αφού πολλές επιχειρήσεις ασκούν καταχρηστικά το σχετικό δικαίωμα όχι για να σταθούν στα πόδια τους, αλλά για να βρουν ασφαλή διέξοδο αποφυγής άμεσων υποχρεώσεών τους προς τους εργαζομένους και προς το Δημόσιο, αλλά και για να πετύχουν την ποινική ατιμωρησία τους.
Κάνοντας λόγο για φαινόμενα καταδολίευσης, ο Μ. Παπαϊωάννου τόνισε την ανάγκη επανεξέτασης του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου για τις προϋποθέσεις υπαγωγής και ταχύτερης διεκπεραίωσης των σχετικών διαδικασιών προκειμένου να αποφευχθούν οι μέχρι σήμερα παρατηρούμενες παρενέργειες και καταχρήσεις.
Υπογράμμισε το μεγάλο χρονικό διάστημα των 4 ετών που προβλέπει η επίμαχη ρύθμιση για διευθέτηση των σχετικών ζητημάτων, σημειώνοντας ότι είναι το μεγαλύτερο που προβλέπεται στις νομοθεσίες όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Πρόσθεσε, επίσης, ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα με τη νέα ρύθμιση και το ζήτημα της ικανοποίησης των δανειστών και της κατάταξης των απαιτήσεων πριν από τη διαίρεση του πλειστηριάσματος.
Δικαστικοί κύκλοι υπογράμμιζαν ότι το μεγάλο πρόβλημα της νομοθετικής ρύθμισης είναι ότι επιτρέπει να παύει η ποινική δίωξη για όσους υπάγονται στο άρθρο 99 χορηγώντας τους μία ανεπίτρεπτης μορφής ασυλία, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να προβλέπει την αναστολή της δίωξής τους για κάποιο διάστημα.
Κάτι που θα λειτουργούσε και ως κίνητρο και μέσο πίεσης για να καλύψουν τις οφειλές προς το Δημόσιο, διασώζοντας την επιχείρηση και τους εργαζομένους.
