Βάθη – Θάσος
Στη Θάσο, φτάνεις ως τη Μακρύαμμο και από κει συνεχίζεις στον (όχι και της προκοπής) χωματόδρομο μέχρι να βρεις την πρώτη παραλία -το Βαθύ-, πλάι στα παλιά λατομεία μάρμαρου. Τη σνομπάρεις (κακώς) και συνεχίζεις απτόητος μέχρι να δεις από ψηλά τη Βάθη με το ξενοδοχείο-φάντασμα πίσω της. Παρκάρεις και κατηφορίζεις με τα πόδια. Αν δεν έχει αγκυροβολήσει καταμεσής του κόλπου το καΐκι που φέρνει ορδές από τουρίστες, απόλαυσέ το. Αλλιώς κάνε υπομονή μέχρι να φύγουν, σε μια ώρα δικιά σου ξανά. Οργάνωση παραλίας μηδέν, μόνο νερό θυμήσου να φέρεις μαζί. Για ομπρέλα δέντρα, όσα τραβάει η ψυχή σου.
Λιβάδι (Αρχάγγελος) - Θάσος
Θάσος πάλι, για να δουν οι νότιοι τι τεφαρίκι χάνουν. Με το αυτοκίνητο ως το μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (θέα λίρα εκατό) ανάμεσα Αλυκή (νερά για φίλημα αλλά αντενδείκνυται για αγοραφοβικούς τα γουίκεντ και 1-20 Αυγούστου) και Αστρίδα κι από κει κάτω με τα πόδια στο Μικρό Λιβάδι, αυτή τη μικρούλα στο κέντρο της φωτογραφίας. Χωράει πέντε μικρές καλές παρέες. Άντε δέκα μαλωμένες. Στη μεγάλη μερικές φορές συναντάς τη μισή Θεσσαλονίκη και το μισό Βελιγράδι. Keep away.
Λιμνονάρι – Σκόπελος
Δεν τολμώ να πω ότι οι παραλίες του νησιού μου πήραν τα μυαλά, ίσως να φταίω κι εγώ που δεν τα είχα για ξόδεμα. Αυτή όμως, 10 χλμ από τη Χώρα, τα άξιζε τα χρήματά της. Και για τα νερά και για το πηγαινέλα στην ταβέρνα πίσω για ανεφοδιασμό σε μπίρες, μπίρες και μερικές μπίρες ακόμη. Μερικές φορές είναι εντελώς family αλλά αν πιάσουν αέρηδες οι μανούλες κρατάνε τα παιδάκια έξω κι εσύ μπορείς να μπεις ανενόχλητος μέσα. Προσέχοντας μη σε βγάλει Κύθηρα (από Κυκλάδες θα περάσεις transit, είναι ακριβά και φέτος).
Καλαδί – Κύθηρα
Όταν πιάσουν τα μελτέμια έχει απευθείας γραμμή Σκόπελο-Διακόφτι αν δεν προλάβει να σε μαζέψει κανένα διερχόμενο superfast. Aν βγεις Διακόφτι ζωντανός, νοικιάζεις ένα παπάκι και συνεχίζεις για Αβλέμονα και μετά Καλαδί. Εκεί το γαλάζιο έχει χρώμα πράσινο και το βότσαλο καίει όμορφα αλλά πρόσεχε : αν σε πάρει κι από δω το κύμα μετά σε βγάζει Λιβύη κι εκεί δεν έχω να προτείνω τίποτε καλό για βουτιές.
Μύλος – Λευκάδα
Αν γράφεις για παραλίες και δεν βάλεις μια Λευκάδα στη λίστα είναι σαν να γράφεις συνταγή για γεμιστά πιπέρια ξεχνώντας το ρύζι. Με τα πόδια (για τους γενναίους) από τον Άγιο Νικήτα ή αν είσαι πορτοφολιασμένος και με καραβάκι από κει. Όπου δεις ποδαρόδρομο ή καραβάκι, δεν θα δεις πολλά κουβαδάκια, αυτό να καταλογισθεί στα plus της παραλίας. Ψιλό βότσαλο, βαθαίνει γρήγορα, χρώμα νερών αντάξιο Ιόνιου, βράχια αριστερά, βράχια δεξιά, βράχια πίσω κι ακόμη πιο πέρα από τα βράχια το «Κάθισμα». Μείνε μακριά εκτός κι αν θέλεις να μάθεις τι συνέβη σήμερα στα Γιάννενα και στο Αγρίνιο με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Φονιάς – Μάνη
Μετά την Καρδαμύλη με κατεύθυνση Στούπα. Είναι τόσο μικρή που αν αποφασίσει να κατέβει μια ομάδα μπάσκετ (με τις αλλαγές της) δύσκολα θα βρεις χώρο για να απλώσεις πετσέτα. Αν κατέβει ποδοσφαίρου δεν το συζητώ, μόνο πάνω στο βράχο στήνεις ομπρέλα. Πέρυσι είχε και μια καντίνα εκεί. Φέτος μπορεί ο καντινιέρης να έφυγε στον Καναδά ή στην Αυστραλία, ποτέ δεν ξέρεις με τέτοια κρίση. Μερικοί έχουν την κακή συνήθεια να στήνουν και σκηνές εκεί, αν στήσουν τρεις μαζί φύγε για αλλού και κρίμα τα κρύα τα νερά.
Γομάτι – Λήμνος
5 χιλιόμετρα μετά τον Κατάλακκο, 20 χλμ από Μύρινα. Ούτε άμμος, ούτε ψιλό βότσαλο, ούτε κροκάλες. Σιμιγδάλι. Όπως στο λέω. Λίγα χιλιόμετρα πιο πίσω αμμοθίνες, 70 στρέμματα Σαχάρας στο βόρειο Αιγαίο, μπροστά μια παραλία ήσυχη, γυμνή, σχεδόν λιτή. Εκτός κι αν αρχίσει -στις βόρειες παραλίες αρχίζει και ξεχνάει να σταματήσει- να φυσάει. Ξέχνα μετά την ησυχία και ανέβα στη σανίδα. Θα με θυμηθείς και θα με ευγνωμονείς. Ελπίζω μόνο να είσαι έμπειρος σέρφ μάστερ αλλιώς θα σε θυμόμαστε κι εμείς με συγκίνηση.
