Άρθρο του Στέφανου Σωτ. Γκίκα
8 και 9 Ιουνίου 2011 διεξάγεται στις Βρυξέλλες η κρίσιμη Σύνοδος των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, με κύριο θέμα, την έγκριση της Νέας Δομής Διοίκησης της Συμμαχίας. Μία πολύ σημαντική διαδικασία, η οποία δημιουργεί ένα «νέο» ΝΑΤΟ, με πολύ λιγότερα Στρατηγεία και αρκετά μειωμένο προσωπικό, που δεν θα ξεπερνά τα 8.800 άτομα. Οι τελικές προτάσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ κ. Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, προϊόν πολύμηνης, σκληρής διαπραγμάτευσης από τα κράτη-μέλη, έκρυβαν δυσάρεστες εκπλήξεις για την Ελλάδα, αφού παραμένει μόνη από τις σημαντικές χώρες της Νότιας Πτέρυγας της Συμμαχίας, χωρίς Στρατηγείο.
Αν κοιτάξουμε λοιπόν, τις γειτονικές μας χώρες στο Νότο, θα δούμε πρώτα, ότι οι Τούρκοι «αδελφοί» μας, μόλις συνειδητοποίησαν ότι πάει για κατάργηση το αεροπορικό Στρατηγείο της Σμύρνης, αντέδρασαν έντονα, πίεσαν και πέτυχαν να συμπεριληφθεί στην πρόταση του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, η δημιουργία ενός άλλου ισχυρού Στρατηγείου στην Σμύρνη, δυνάμεως 350 στελεχών, με έμφαση αυτή τη φορά στις χερσαίες επιχειρήσεις, παρότι στις αρχικές προτάσεις δεν περιλαμβάνονταν. Το ίδιο πέτυχαν και οι Ιταλοί που διατηρούν δύο Στρατηγεία στο έδαφός τους, ένα μεγάλο Διακλαδικό Στρατηγείο (Νάπολη) και ένα CAOC (Renatico), αλλά και οι Ισπανοί, οι οποίοι εξασφάλισαν τη δημιουργία ενός Αεροπορικού Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου στη πόλη Torrejon. Ακόμη και οι Πορτογάλοι, πέτυχαν όχι μόνον να διατηρήσουν το Κέντρο Επιχειρησιακής Ανάλυσης (Monsanto), αλλά να μεταφέρουν στο έδαφός τους και δύο άλλες νατοϊκές δομές από την Ιταλία. Αντίθετα το μοναδικό «δικό μας» Στρατηγείο, το CAOC της Λάρισας καταργείται.
Όσον αφορά στη Βόρεια Πτέρυγα, το μείζον Διακλαδικό Στρατηγείο διατηρείται στην Ολλανδία (Brunssum), το Ναυτικό Στρατηγείο πηγαίνει στην Αγγλία (Norwood) και το Αεροπορικό Στρατηγείο στην Γερμανία (Ramstein) η οποία μάλιστα διατηρεί και ένα CAOC (Uedem).
Δυστυχώς σε μια τέτοια σοβαρή διαδικασία, η χώρα μας ήταν και πάλι απούσα. Ακολουθώντας λάθος στρατηγική, δεν διαπραγματεύτηκε καν, τη διατήρηση τουλάχιστον, του CAOC της Λάρισας, παρότι έχουμε πληρώσει τόσα χρήματα για την ενεργοποίησή του και παρότι συνεισφέρουμε τα μέγιστα με βάσεις, πλοία, αεροσκάφη, μέσα και προσωπικό στις τρέχουσες επιχειρήσεις της Συμμαχίας. Αποδεχτήκαμε δε «αμαχητί», τη δημιουργία Στρατηγείου Χερσαίων Επιχειρήσεων στη Σμύρνη, γεγονός που συνιστά μείζονα αναβάθμιση της Τουρκίας, σαφή υποβάθμιση της Ελλάδας και ανατροπή εις βάρος μας, των συσχετισμών στην περιοχή.
Θα μπορούσε να γίνει κατανοητή μια στρατηγική διαπραγμάτευσης που να μην περιλαμβάνει την Ελλάδα και την Τουρκία στη χωροθέτηση των νέων Στρατηγείων, στρατηγική που θα μπορούσε να γίνει ευρύτερα αποδεκτή, αν θυμίζαμε στους νατοϊκούς Συμμάχους μας, τι έχουν «υποφέρει» από την Ελληνοτουρκική ενδοσυμμαχική διένεξη όλες αυτές τις δεκαετίες. Όμως, από τη στιγμή που αυτό δεν επιτυγχάνεται και παράλληλα υιοθετείται η τουρκική πρόταση για τη δημιουργία χερσαίου Στρατηγείου στη Σμύρνη, δεν είναι κατανοητή η απραξία της Ελληνικής κυβέρνησης και η αδυναμία της να διεκδικήσει τουλάχιστον, το CAOC της Λάρισας, έστω και εις βάρος του CAOC της Ιταλίας, αφού ούτως ή άλλως, οι Ιταλοί διατηρούν στη Νάπολη ένα μείζον Διακλαδικό Στρατηγείο.
Η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να προβάλλει ως «επιτυχία» την «απομάκρυνση» των αεροπορικών και ναυτικών Στρατηγείων από τη Νότια Πτέρυγα, με το σκεπτικό ότι τώρα πια θα περιορισθούν τα προβλήματα στο Αιγαίο, ή κατά παλαιότερη ρήση Βενιζέλου, «οι ίδιοι κανόνες και οι ίδιες πρακτικές και αρχές που ισχύουν σε όλες τις περιοχές του ΝΑΤΟ, θα ισχύουν και στο Αιγαίο», είναι ψευδεπίγραφη. Γιατί απλά, αυτό προϋποθέτει ότι οι Τούρκοι αίφνης, θα άρουν τις αιτιάσεις, τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις τους για το «καθεστώς» της Λήμνου, για την «αποστρατικοποίηση» των νήσων του Αιγαίου, για τις «γκρίζες ζώνες» κλπ., ενδεχόμενο που κινείται στη σφαίρα του ονείρου.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Στη Νότια Πτέρυγα, η Ελλάδα είναι απούσα από τη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία όμως όχι. Αν αυτό ικανοποιεί την παραπαίουσα Ελληνική κυβέρνηση, είναι σίγουρο ότι δεν ικανοποιεί τους Έλληνες πολίτες.
Όμως ευτυχώς ή δυστυχώς, οι αποφάσεις στο ΝΑΤΟ λαμβάνονται με «ομοφωνία» και έστω και την υστάτη ώρα, ο κ. Βενιζέλος μπορεί να διατυπώσει με σοβαρά επιχειρήματα την διαφωνία του, απειλώντας ακόμη και με ΒΕΤΟ, ή ζητώντας αναβολή, ώστε να επιτύχει το αυτονόητο, την διατήρηση δηλαδή του «πολύπαθου» CAOC της Λάρισας.
