Μα τα παιδιά μας, καθ’ εικόνα και ομοίωσή μας γίνονται. Τα αγοράκια έχουν για πρότυπο τον πατέρα τους και τα κοριτσάκια τη μητέρα τους. Δευτερευόντως, μπορεί να έχουν κάποιο κοντινό συγγενικό πρόσωπο και στη συνέχεια όλους αυτούς που καμαρώνουμε στην τηλεόραση: ηθοποιούς, τραγουδιστές, δημοσιογράφους, «μαϊντανούς», βαρύμαγκες, κουνιστούς, παράγοντες, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, Ολυμπιονίκες. Απ’ αυτούς που πέφτουν με τις μηχανές παραμονές αγώνων και δεν εμφανίζονται καν στο δικαστήριο για να αποδείξουν την αθωότητά τους, ποδοσφαιριστές που παίζουν κουτουλιές και κλωτσιές, μπασκετμπολίστες που αλληλοφτύνονται, χτυπάνε στα μουλωχτά τον άλλον στα αχαμνά και ρίχνουν καρεκλιές. Παράγοντες που λειτουργούν σαν τραμπούκοι, βαρύμαγκες που πουλάνε «αντριλίκι» στα κανάλια, κουνιστούς που μας δείχνουν πώς πρέπει να είναι ο άντρας ο «σωστός» σήμερα για να κάνει καριέρα, μαϊντανοί που κονομάνε επενδύοντας πάνω στην ανυπαρξία τους, δημοσιογράφοι που λειτουργούν σαν γραφεία τύπου (ομάδων, κομμάτων, επιχειρηματιών), ηθοποιοί και τραγουδιστές που επιπλέουν στον βούρκο ενός θλιβερού ελληνικού σταρ - σίστεμ.
Λέγοντας «ελληνικό σταρ - σίστεμ», ας μην ξεφεύγουμε κι ας επιστρέψουμε στο Ελληνικό για τον τελικό του κυπέλλου μπάσκετ της 6ης Μαρτίου: «τον νου σας ρεμάλια» που έλεγε κι ο Κωνσταντάρας. Μην διανοηθείτε να ποτίσετε με δηλητήριο τα μυαλά των δεκάχρονων και δωδεκάχρονων παιδιών. Δείξτε μας ότι η επόμενη γενιά οπαδών, φιλάθλων, πολιτών, ψηφοφόρων, ανθρώπων συνολικά, κρύβει μέσα της την ελπίδα. Ένα μπινελίκι να ακουστεί, μια φάπα να πέσει, θα σημαίνει ότι ο επόμενος τελικός θα πρέπει να γίνει παρουσία νεογνών, συνοδεία μαιών. Κι ότι δεν υπάρχουν στα μαιευτήρια μόνο «οι τελευταίες παρθένες» που λένε οι «ψαγμένοι», αλλά και οι τελευταίοι αγνοί φίλαθλοι. Και κάπου εκεί, το μαγαζάκι που λέγεται «Ελληνικός Αθλητισμός», πρέπει να βάλει οριστικά λουκέτο.
Κώστας Βαϊμάκης
