Στη φωτογραφία: Ο George Hackenschmidt σε μία σύνθεση του Ερρίκου Σκουλούδη Ερρίκος Σκουλούδης 
Ήταν μέγας σούπερ σταρ των σπορ της εποχής του, τότε που η πάλη ήταν ακόμη ένα γνήσιο άθλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι θαυμαστές του συνέρρεαν για να τον δουν, συνέλλεγαν τις κάρτες του και καταβρόχθιζαν άρθρα ειδήσεων που γραφόταν για αυτόν. Οι επικές μάχες του γινόταν πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο. Ήταν ένας από τους αυθεντικούς μεγάλους πρωταθλητές της πάλης και η ιστορία του έλαβε χώρα στην αρχή της εποχής κατά την οποία ξεκίνησε, αυτό που εξελίχτηκε στην σύγχρονη επαγγελματική πάλη.
Οι μαραθώνιες μάχες του με τον Frank Gotch στο τέλος του αιώνα για τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών έχουν γίνει τόσο θρυλικές όσο και ο ίδιος. Σαν ένας από τους πρώιμους σούπερ σταρ του αθλήματος ήταν μια παγκόσμια προσωπικότητα. Ήταν μυώδης με το πλεονέκτημα της υπερβολικής δύναμης και με αποτελεσματικές δεξιότητες στην πάλη. Η αξεπέραστη σωματική διάπλαση του και η ευκολία με την οποία νικούσε τους αντιπάλους του αναβίωσε ένα άθλημα που μέχρι τότε ήταν ουσιαστικά αδρανές.
Γεννήθηκε το 1876 στην εσθονική πόλη Dorpad, που ήταν τότε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ως έφηβος εξελίχθηκε σε φαινόμενο δύναμης και πραγματοποίησε διάφορους άθλους σηκώνοντας ακόμη και ένα άλογο από το έδαφος. Κατά το τέλος της εφηβείας του γνωρίστηκε με το γιατρό του Τσάρου τον Δρ. Von Krajewski (Φον Κραϊέφσκυ), έναν εργένη εκατομμυριούχο που ενδιαφερόταν για την πάλη. Ο Δρ Krajewski του ζήτησε να έρθει και να μείνει μαζί του στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας με την ιδέα να τον αξιοποιήσει σαν επαγγελματία αθλητή και παλαιστή χρησιμοποιώντας τις καλύτερες καινοτομίες που η ιατρική επιστήμη είχε να προσφέρει. Υπό την καθοδήγησή του, ζώντας στο πολυτελές διαμέρισμα του γιατρού στην Αγία Πετρούπολη, είχε ταχεία πρόοδο ανταγωνιζόμενος με τους καλύτερες παλαιστές από όλη την Ευρώπη και κατέχοντας καλά την τεχνική της Ελληνορωμαϊκής πάλης.
Ο Χάκενσμιτ κέρδισε το πρωτάθλημα της Ευρωπαϊκής ερασιτεχνικής Ελληνορωμαϊκής πάλης στη Βιέννη το 1898. Την ίδια χρονιά κέρδισε το ρωσικό πρωτάθλημα άρσης βαρών. Μια επίδειξη της δύναμής του σε αυτήν την περίοδο ήταν η ανύψωση με το ένα χέρι πέτρας γύρω στα 300 κιλά. Μπόρεσε επίσης να σηκώσει και να μεταφέρει ένα άλογο. Ο δυνατός άνδρας έγινε γρήγορα μια σημαντική προσωπικότητα της πάλης στην Ευρώπη.
Ιούνιος του 1900 και είχε ήδη γίνει επαγγελματίας παλαιστής, με πρώτη του εμφάνιση σε ένα τουρνουά της Μόσχας το οποίο διήρκεσε 40 ημέρες. Κέρδιζε τον μισθό των 2.500 φράγκων ανά μήνα και παρά το ασήμαντο ξεκίνημα, οι επιβραβεύσεις του ήταν τελικά πολύ μεγάλες ώστε στη μέση της καριέρας του κέρδιζε περισσότερα χρήματα σε έναν μήνα από όσα ένας μέσος βρετανός εργαζόμενος θα μπορούσε να κερδίσει σε μια ζωή. Τον Οκτώβριο του 1901, στη Μόσχα, νίκησε τους Lassariesse, Hitzler και ένα ταλαντούχο νεαρό Γάλλο παλαιστή τον Ραούλ le Boucher. Στη συνέχεια στη Μόσχα θα κατέβαλε πέντε παλαιστές σε επτά λεπτά. Στα τέλη Οκτωβρίου θα μπορούσε να επαναλάβει αυτό το κατόρθωμα και να ρίξει στο Μόναχο πέντε παλαιστές σε επτά λεπτά.
Στη συνέχεια θα ακολουθούσε τις νίκες του Οκτωβρίου, καταβάλλοντας τον Burghardt της Αυστρίας σε έξι λεπτά, τον Cassino της Γαλλίας σε τριάντα δευτερόλεπτα και παλεύοντας πάλι με τον Hitzler τον κατέβαλε σε είκοσι τρία λεπτά. Στη συνέχεια νίκησε τον Rodel σε είκοσι επτά δευτερόλεπτα, τον Blatte του Μονάχου σε δύο και μισό λεπτά, τον Eigemann από το Eberfeld σε λιγότερο από ένα λεπτό, τον Γάλλο Μαρσάν σε δύο λεπτά και τον Koch σε είκοσι πέντε λεπτά. Τότε αγωνίστηκε για δεύτερη φορά με τον γερμανό πρωταθλητή Eberle και τον κερδίσε μέσα σε πέντε λεπτά εκπλήσσοντας τους πάντες. Την επόμενη μέρα από τον αγώνα με τον Eberlet, σε ένα πανδοχείο Αυστριακού σήκωσε με το ένα χέρι μια μεγάλη πέτρα με προσαρτημένα βάρη γύρω στα 300 κιλά.
Τον Νοέμβριο έλαβε μέρος σε ένα μικρό διαγωνισμό στην Γερμανική πόλη Eberfeld όπου νίκησε όλους τους αντιπάλους του με ευκολία. Στις 30 του ίδιου μήνα ξεκίνησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα πάλης στο Καζίνο του Παρισιού. Ο Χάκ μπήκε στο τουρνουά μαζί με 130 άλλους ανταγωνιστές και στα προκριματικά κατέβαλε πέντε παλαιστές σε έξι λεπτά. Στους τελικούς θα νικήσει τον Mariot σε τρία λεπτά, τον Buisson σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά, τον Alexandre le Marcillias μέσα σε είκοσι λεπτά, και ο Ομέρ de Boullion έχασε μέσα σε είκοσι λεπτά. Κατέβαλε τότε τον Koch, μέσα σε είκοσι λεπτά, τον Maurice Gambier σε δύο λεπτά, τον Emile Velvet σε έξι λεπτά και τον Raoul Le Boucher σε είκοσι ένα λεπτά. Τέλος νίκησε τον Constan le Boucher σε οκτώ λεπτά εκπλήσσοντας τον κόσμο της πάλης. Οκτώ ημέρες αργότερα, στις 27 Δεκεμβρίου, θα παλέψει ξανά με τον Constant le Boucher που τον νίκησε μετά από μεγάλο αγώνα.
Το 1902 ήταν μια πολυάσχολη χρονιά για τον Χάκενσμιτ που πήρε την 3η θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανύψωσης βαρών στη Βιέννη, με τον γιγαντιαίο Wilhelm Turk να έρχεται πρώτος. Συμμετείχε και τσάκισε όλους τους αγωνιζόμενους πρωταθλητές της Ευρώπης και της Ασίας, συμπεριλαμβανομένων του Aντώνιου Πιερρή γνωστού και ως Τρομερού Έλληνα. Τον Καρά Αχμέτ από την Τουρκία που θεωρούνταν παγκόσμιος πρωταθλητής ο Χάκ τον πάλεψε για 3 ώρες και 2 λεπτά. Οι Rasso από τη Γερμανία, Lurich από τη Ρωσία, και Paul Pons ο γίγαντας από τη Γαλλία θα ηττηθούν όλοι από τον Hack. Πρόσθεσε, επίσης τον τίτλο της κατηγορίας βαρέων βαρών της Ευρωπαϊκής ελληνορωμαϊκής πάλης νικώντας τον Tom Cannon.
Στη συνέχεια, όπως εξαντλούνταν από τον ανταγωνισμό και οι θεατές είχαν κουραστεί να τον βλέπουν να ρίχνει βίαια κάτω τους αναρίθμητους αντιπάλους του σχεδόν πριν πάρουν σωστά τη θέση τους, απαντήθηκαν οι προσευχές των διοργανωτών, από την έγκαιρη έλευση του Αχμέντ Madrali, ενός τεράστιου τριχωτού πρώην φορτοεκφορτωτή από τη Μασσαλία, που άκουγε στο όνομα "Ο φοβερός Τούρκος".
Μια νύχτα στο Μέγαρο Μουσικής Canterbury, όπου ο Χάκ εμφανιζόταν σαν αρσιβαρίστας υπήρξε μια ξαφνική, αλλά χωρίς αμφιβολία όχι εντελώς απροσδόκητη αναταραχή στην πλατεία. Δύο "ξένοι κύριοι" (όπως τους περιέγραψε μια εφημερίδα την επομένη) με άγριες χειρονομίες και φωνές ωθούνταν προς τη σκηνή. Ό ένας αναγνωρίστηκε από μερικούς από τους οπαδούς του σαν ο Αντώνιος Πιερρής, ένας παλαίμαχος παλαιστής γνωστός στην ακμή του σαν "O Φοβερός Έλληνας". Σε σπασμένα αγγλικά, ανακοίνωσε ότι αυτός ήταν ο προστατευόμενος του ο "Τρομερός Τούρκος, ο ευνοημένος παλαιστής του Σουλτάνου," για λογαριασμό του οποίου προκαλούσε σε αγώνα τον Χάκ.
Ο τύπος και το κοινό έκαναν σαματά και κανονίστηκε αυτό που ήταν τότε ο μεγαλύτερος διαγωνισμός πάλης που οργανώθηκε ποτέ στην Αγγλία. Το ποσό ήταν 1.000 λίρες για το νικητή και 500 για τον ηττημένο. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε στο εκθεσιακό κέντρο Ολυμπία στις 30 του Γενάρη του 1904.
Ακόμα και το "Ρωσικό Λιοντάρι" φαινόταν επηρεασμένο. Αλλά ήταν ένα διαφορετικό άτομο όταν εμφανίστηκε. Προφανώς ούτε ένας από τους χιλιάδες θεατές δεν είχε δει ποτέ ένα καλύτερο φυσικό δείγμα.
Ο αντίπαλός του Τούρκος ήταν ένας γίγαντας, τρομερός αντίπαλος o οποίος είχε κυριολεκτικά παραμορφώσει όλους εκείνους που περπάτησαν μέσα στο ρινγκ μαζί του. Ωστόσο, η διάρκεια της πάλης ήταν μικρή καθώς ο Madrali ξαφνικά βιάστηκε να σηκώσει τον Χάκ από τη μέση. Πήρε στον Χακ ακριβώς 44 δευτερόλεπτα για να τον εξουδετερώσει. Σήκωσε τον "Τούρκο" ψηλά πάνω από το κεφάλι του, στη συνέχεια, τον εκσφενδόνισε κάτω στην άλλη πλευρά του ρινγκ όπου έμεινε αδρανής και στενάζοντας. Ο "ευνοημένος του Σουλτάνου" τελείωσε με τρία σπασμένα πλευρά και ένα σπασμένο χέρι! Ο Χάκ κέρδισε την ευρωπαϊκή παραλλαγή του Παγκόσμιου πρωταθλήματος βαρέων βαρών τον Νοέμβριο του 1904, νικώντας τον Ahmed Madrali. Αυτή η γρήγορη ήττα του Τούρκου ανέβασε τη φήμη του Χάκ σε ένα επίπεδο που διαφορετικά δεν θα είχε καταστεί δυνατόν.
Ο Χάκενσμιτ συνέχισε τον δρόμο του ανίκητος. Οργανώθηκαν παγκόσμιες περιοδείες αλλά ούτε ένας παλαιστής δεν μπόρεσε να βρεθεί για να τον νικήσει. Η έλλειψη ανταγωνισμού τον ανάγκασε να βγει στην σκηνή του βαριετέ. Το 1908 και ξανά το 1911 ο κόσμος εξεπλάγη όταν άκουσε ότι ο Xάκ είχε ηττηθεί από ένα Αμερικανό παλαιστή ονομαζόμενο Frank Gotch. Και στις δύο περιπτώσεις ο Χακ αναγκάστηκε να αποσυρθεί, εξαιτίας τραυματισμού του ποδιού του που προκλήθηκε από την μανιώδη προσπάθεια του να ξεπεράσει ένα παράξενο δέσιμο δακτύλου που ο Gotch είχε τελειοποιήσει. Πολλά χρόνια αργότερα δεν θα έλεγε πολλά για αυτό, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι το δέσιμο ήταν άδικο και θα έπρεπε να ήταν παράνομο.
http://www.palema.gr/
