Το μνημόνιο δεν επιβάλλει μόνο την κλασική συνταγή των πιστωτών, όπως αποπροσανατολίζει το λαό η γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα του καθεστώτος. Δεν επιβάλλει αποκλειστικά το ρίξιμο των μισθών και γενικά του βιοτικού επιπέδου του λαού αλλά περιέχει και το αναπτυξιακό σκέλος της οικονομίας με την ανάπτυξη των μεγάλων υποδομών με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, την ανάπτυξη της παραγωγής καθώς και μια σειρά αστικοδημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που αυξάνουν το ΑΕΠ και αποτελούν την αφετηρία για έξοδο από την κρίση. Ακριβώς αυτές τις πλευρές της διεξόδου από την κρίση του μνημονίου τις κρύβει κάθε κομματική ηγεσία κάθε κόμμα κάθε μέσο ενημέρωσης και τελικά όλο το φαιοκόκκινο καθεστώς. Τελικά εμφανίζουν στο λαό ένα δικό τους κατασκευασμένο στα καθεστωτικά χαλκεία πλαστό μνημόνιο τελείως διαφορετικό από το πραγματικό που το μόνο που περιέχει είναι περικοπές των μισθών και φορολογία. Έτσι, όπως θα δούμε παρακάτω, τα τσιράκια του σοσιαλιμπεριαλισμού ξεσκεπάζονται ως σαμποταριστές της οικονομίας ακόμα και από το κείμενο της συμφωνίας του μνημονίου. Ακυρώνουν στην πράξη την ανάπτυξη που περιέχει και που κάθε δημοκρατική και ανεξάρτητη κυβέρνηση δεν θα περίμενε κανένα μνημόνιο για να την εφαρμόσει.
Στα αναπτυξιακά και αστικοδημοκρατικά μέτρα του μνημονίου περιλαμβάνονται: Η εξυγίανση της τεράστιας πληγής του ΟΣΕ και των ΔΕΚΟ, η δημιουργία κεντρικού λογιστικού ελέγχου των δημοσίων εξόδων, η απορρόφηση των κεφαλαίων του ΕΣΠΑ ως κεντρικό αναπτυξιακό εργαλείο, η πραγματοποίηση των μεγάλων έργων μέσω του ΕΣΠΑ, η κατάργηση του καμποτάζ στα πλοία, η απελευθέρωση των μεταφορών, η απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, η κατάργηση της φορολογίας του λαού υπέρ των ταμείων και των εισοδημάτων δικηγόρων, μηχανικών εκτελωνιστών κλπ, η κατάργηση των ελάχιστων τεράστιων αμοιβών μιας πελώριας γραφειοκρατίας δικηγόρων συμβολαιογράφων μηχανικών αρχιτεκτόνων και μιας σειράς άλλων επαγγελμάτων που γδέρνουν το λαό με δοσίματα φεουδαρχικού τύπου, η σύνδεση της κρατικής έρευνας με την βιομηχανία, η αύξηση της παραγωγής, η αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού, η δημοσίευση όλων των οικονομικών πράξεων των υπουργείων, η φορολόγηση των πολύ κερδοφόρων επιχειρήσεων και όχι όλων των επιχειρήσεων που κάνει το καθεστώς για να τις γονατίσει κλπ. Τι εφαρμόζει από όλα αυτά τα μέτρα αύξησης του ΑΕΠ το καθεστώς; Απολύτως τίποτα. Η άρση του καμποτάζ με το νέο νόμο θα δούμε παρακάτω ότι είναι πλαστή.
Οι δυτικοί δανειστές και η πολιτική εξουσία της ΕΕ από την άλλη πλευρά δεν απαιτούν από την κυβέρνηση την εφαρμογή των αναπτυξιακών διατάξεων του μνημονίου με αποτέλεσμα να αφήνουν τη σοσιαλφασιστική προπαγάνδα να οργιάζει στη χώρα, να παραδίδουν το λαό στα νύχια του σοσιαλφασισμού, γιατί δεν βλέπουν την τύφλα τους, γιατί δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ο χρεώστης που βρίσκεται εγκατεστημένος στην καρδιά του οικονομικού και του πολιτικού τους συστήματος είναι ζωσμένος με εκρηκτικά που θα τα πυροδοτήσει τη στιγμή που θα τον διατάξουν τα αφεντικά του. Είναι τόση η παρακμή των αστικών τάξεων της Ευρώπης που κάνουν μόνο λογαριασμούς περικοπών των μισθών και της πτώσης του βιοτικού επιπέδου αγνοώντας το παραγωγικό σαμποτάζ της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους εδώ και δεκαετίες και που απειλεί πια στις συνθήκες της κρίσης και την ίδια την ΕΕ και το ευρώ. Όλες οι θετικές αστικοδημοκρατικού τύπου απαιτήσεις του μνημονίου έχουν αφεθεί μέχρι τώρα από την τρόικα στην καλή θέληση της κυβέρνησης που φυσικά τις σαμποτάρει μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα.
Η εφημερίδα που αστικού κόσμου «Το Βήμα» προσχωρεί στο καθεστώς με το κατάπτυστο κύριο άρθρο του στις 22/8/2010 που «προειδοποιεί» για την αποτυχία του μνημονίου. Προετοιμάζει δηλαδή το λαό για την επερχόμενη μεθοδευμένη πτώχευση, με τη μορφή της αναδιάρθρωσης του χρέους. Για τον αρθρογράφο η τρόικα ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ, που πρέπει να υπογραμμιστεί ότι αναφέρεται στο άρθρο ως ευρωατλαντικό κλιμάκιο σε αντίθεση με το ρωσοκινέζικο άξονα προφανώς, είναι ανειλικρινείς, ανεδαφικοί και τελικά κτηνώδεις καπιταλιστές αφού με τον πιο εύκολο τρόπο απαιτούν την εξόντωση των εργαζομένων. Την αποτυχία του μνημονίου, με ευθύνη της τρόικας, την υποστηρίζουν την ίδια στιγμή με τις ανακοινώσεις τους και οι υποταγμένοι στο σοσιαλφασιστικό καθεστώς χωρίς χαρακτήρα αστοί της ΓΕΣΕΒΕ και του ΕΒΕΑ. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια καθοδηγημένη από τα πάνω ομοβροντία, αφού οι ίδιοι αυτοί φορείς και εφημερίδες ως πριν λίγες μέρες υποστήριζαν το μνημόνιο. Όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής αυτή η αρχική υποστήριξη στο μνημόνιο (με υπερψήφιση στη Βουλή και από το ΛΑΟΣ και με πολιτική δήλωση από τη ΝΔ του Σαμαρά υποστήριξης και συμμόρφωσης προς το μνημόνιο αλλά με ταυτόχρονη καταψήφισή του) ήταν η τακτική του καθεστώτος για να εμφανιστεί σαν νομιμόφρον απέναντι στην ΕΕ για να χώσει αυτή μέσα της το ΔΝΤ και να αναλάβει μαζί του τη δέσμευση για το δανεισμό των 110 δις Ευρώ. Τώρα που η ΕΕ έπεσε στην παγίδα ο Σαμαράς και το ΛΑΟΣ, κυρίως ο πρώτος εκστρατεύουν ανοιχτά ενάντια στο μνημόνιο δίπλα στο ψευτοΚΚΕ και τον ΣΥΝ, ενώ ποτέ το γενικά φιλοευρωπαϊκό Βήμα δεν θα έγραφε ένα τέτοιο κεντρικό άρθρο για να κηρύξει πόλεμο ενάντια στο μνημόνιο κάνοντας στροφή 180 μοιρών στην ως τώρα γραμμή του χωρίς την έγκριση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στο υπόμνημά του το ΕΒΕΑ υποστηρίζει την φαιοκόκκινη καθεστωτική θέση για την ευθύνη κύρια της τρόικας και του μνημόνιου για την σημερινή καταστροφή της οικονομίας αθωώνοντας το φαιοκόκκινο καθεστώς που σαμποτάρει με σύστημα κάθε μορφής παραγωγή, και που μάλιστα την ίδια την υπερχρέωση τη χρησιμοποιεί σαν εργαλείο για την χρεοκοπία. Γράφει το υπόμνημα του ΕΒΕΑ στην εισαγωγή του: «Η συνολική, πολιτική που επιβάλλει το Μνημόνιο, με τις αντιφάσεις, τις υπερβολές, τις παρενέργειες και τις αδικίες του, όχι μόνον δεν αφήνει καμία ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης, αλλά αναιρεί και τις όποιες θετικές εξελίξεις θα μπορούσαν να προεξοφληθούν από μια «κλασσική» εθνική εκσυγχρονιστική πρωτοβουλία». Βεβαίως το μνημόνιο έτσι όπως εφαρμόζεται από την κυβέρνηση δεν αφήνει καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης, αφού αυτή παίρνει από το μνημόνιο όλα τα μέτρα που μειώνουν την κατανάλωση και χτυπάνε την εσωτερική αγορά και εμποδίζει συστηματικά την εφαρμογή κάθε πρόβλεψης του που τονώνει τις επενδύσεις και γενικότερα τη συσσώρευση του κεφάλαιου.
Η τρόικα εφαρμόζει την κλασική συνταγή της ιμπεριαλιστικής οικονομίας για τις χρεωκοπημένες χώρες: αφαίμαξη του λαού και όλου του έθνους για την υπερσυσώρευση του παραγωγικού κεφάλαιου, ώστε η οικονομία να κερδίσει στον διεθνή ανταγωνισμό, να αυξήσει τις εξαγωγές της να μειώσει τις εισαγωγές της, να τραβήξει νέα κεφάλαια, να ανεβάσει έτσι το ΑΕΠ και να μειώσει σχετικά και απόλυτα το χρέος. Αυτή είναι η μέθοδος της αιματηρής για το λαό εξόδου από τη χρεωκοπία που έχει πραγματοποιηθεί ως τώρα για μια σειρά χώρες ιδιαίτερα της Ασίας (Κορέα, Ταϋλάνδη, Ινδονησία). Στην περίπτωση της πρακτορο-κρατούμενης Ελλάδας των σαμποταριστών έχουμε μόνο την αφαίμαξη και καθόλου την ανόρθωση. Για την ακρίβεια έχουμε το θάνατο του ασθενούς λόγω ασταμάτητης σαδιστικής αιμορραγίας.
Για αυτό για μας ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι η τρόικα, που είναι υπεύθυνη της αφαίμαξης, αλλά ο Παπανδρέου και οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές κομματικές ηγεσίες και πίσω από αυτούς ο ρωσοκινέζικος πολεμικός άξονας που τους καθοδηγεί που και δυναμώνει την αφαίμαξη που απαιτεί η τρόικα και, το χειρότερο, την ώρα της αφαίμαξης κλέβει το φαί που δίνεται στον άρρωστο. Δηλαδή οι σαμποταριστές εφαρμόζουν από το μνημόνιο επιλεκτικά μόνο το γδάρσιμο του λαού αλλά και των παραγωγικών επιχειρήσεων και μάλιστα το εφαρμόζουν πολύ πιο έντονα, πολύ προς τα πάνω σε σχέση με όσο προβλέπει το μνημόνιο, ενώ σαμποτάρουν επίσηςεπιλεκτικά ολόκληρο το πακέτο των αναπτυξιακών μέτρων που περιέχει το μνημόνιο ακριβώς για να μην αφήνουν τη χώρα να ξεφύγει από την κρίση και τη χρεοκοπία ώστε και τζάμπα να την παραδώσουν στα αφεντικά τους Ρωσία και Κίνα και, κυρίως, να υποχρεώσουν την Ευρωζώνη να συμμετέχει στην κήρυξη χρεωκοπίας της Ελλάδας και έτσι να την οδηγήσουν σε βαθιά νομισματική ανυποληψία και σε πολιτική κρίση.
Η υπερφορολόγηση του παραγωγικού κεφαλαίου η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής και το διώξιμο του χρηματιστικού με την υπερφορολόγηση
Το μνημόνιο μιλά για «Προσωρινές «εισφορές κρίσης» στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις, οι οποίες θα αποφέρουν επιπλέον έσοδα ύψους τουλάχιστον 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για το 2011, 2012 και 2013». Αυτές τις εισφορές κρίσης ή αλλιώς τις εφ άπαξ εισφορές ή χαράτσια ο Παπανδρέου τις έχει επιβάλλει δυο φορές τελευταία όχι μόνο στις πολύ κερδοφόρες αλλά σε κάθε κερδοφόρα επιχείρηση ακόμα και σε αυτές που τα κέρδη τους έπεσαν κατά 70 και 80 % σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Δηλαδή έχει στερήσει από τις κάπως κερδοφόρες επιχειρήσεις όχι μόνο τη δυνατότητα της συσσώρευσης του κεφάλαιου τους για νέες επενδύσεις, αλλά έχει αδυνατίσει και τους όρους της επιβίωσής τους αφού οι όποιοι πιστωτές δύσκολα τις δανείζουν και οι όποιοι μέτοχοί τους τρέχουν να ξεφορτωθούν τις μετοχές τους βλέποντας αυτές τις χωρίς όρους και όρια επιδρομές. Και δεν είναι μόνο αυτό: Ο αρχισαμποταριστής πρωθυπουργός έχει επιβάλλει φορολογία 40% πάνω στα μερίσματα σε όλες τις επιχειρήσεις. Αν προσθέσει κανείς σε αυτό το 40% στα μερίσματα και το 25% της φορολογίας στην πηγή, δηλαδή στο σύνολο των εταιρικών κερδών η συνολική φορολογία μπορεί να φτάσει πάνω από τα 40% και που είναι η μεγαλύτερη που επιβλήθηκε ποτέ και που ήταν πρόταση της Παπαρρήγα. ώστε οι ελάχιστοι εναπομείναντες μέτοχοι να εξαφανιστούν. Το αποτέλεσμα ήταν η μαζική φυγή πολλών δις από τη χώρα με τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ στα έσοδα του κράτους και στην αύξηση της ανεργίας.
Με αυτή την υπερφορολόγηση πάνω σε συνθήκες τεράστιας μείωσης της ζήτησης, λόγω μείωσης της ατομικής και της παραγωγικής κατανάλωσης οι σχετικά πιο αδύνατες επιχειρήσεις που αγωνίζονται να επιβιώσουν προχωρούν άμεσα σε μεγαλύτερες μειώσεις μισθών, σε ευρύτερες μειώσεις προσωπικού. Έτσι εκτός από το βασανιστήριο της ανεργίας για το λαό, μειώνεται ακόμα παραπέρα η ατομική κατανάλωση, μειώνεται και η παραγωγική κατανάλωση, πιο πολλές επιχειρήσεις κλείνουν, αυξάνεται παραπέρα η ανεργία και ο φαύλος κύκλος της καταστροφής διευρύνεται. Με αυτή την υπερφορολόγηση λοιπόν ούτε λόγος δεν γίνεται για αύξηση της παραγωγής, και ακόμα λιγότερο για αύξηση των προσλήψεων και την χάραξη μιας πορείας διεξόδου από την κρίση.
Και δεν είναι μόνο η υπερφορόληση όλων των επιχειρήσεων. Το μνημόνιο αναφέρει. «Προώθηση επενδύσεων και εξαγωγών. Η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα, σε συμφωνία με τους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ, για να διευκολύνει τις ΑΞΕ και τις επενδύσεις σε καινοτόμους και στρατηγικούς τομείς (πράσινες βιομηχανίες, τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών κλπ), μέσω της αναθεώρησης του Επενδυτικού Νόμου, της υιοθέτησης μέτρων που θα διευκολύνουν ΣΔΙΤ, δράσεις που θα προωθούν προγράμματα μεγάλων ΑΞΕ και μέτρα ενδυνάμωσης των πολιτικών προώθησης των εξαγωγών».
Στην Καθημερινή 21/8/2010 διαβάζουμε για τα αποτελέσματα της πτώσης της βιομηχανικής παραγωγής σε ένα διεθνές περιβάλλον που ανακάμπτει αργά και που οι παραγγελίες αυξάνονται αργά αλλά σταθερά. « Τη βαθιά ύφεση στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία και τη ραγδαία υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης αντανακλούν ο δείκτης νέων παραγγελιών στη βιομηχανία και ο δείκτης κύκλου εργασιών στον κλάδο, που ανακοινώθηκαν χθες από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Μοναδικός τροφοδότης ακόμη για τον ελληνικό δευτερογενή κλάδο της οικονομίας είναι, καθώς δείχνουν τα στοιχεία, οι αγορές εκτός Ελλάδος, καθώς σε διεθνές επίπεδο παρατηρούνται σημάδια ανάκαμψης. Ειδικότερα, ο δείκτης νέων παραγγελιών στη βιομηχανία τον Ιούνιο του 2010 σημείωσε αύξηση 1,9% σε σχέση με τον Ιούνιο του 2009. Ωστόσο, ο μέσος γενικός δείκτης του δωδεκαμήνου Ιουλίου 2009-Ιουνίου 2010 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δωδεκαμήνου Ιουλίου 2008-Ιουνίου 2009 υποχώρησε κατά 10,8%.»
Η κυβέρνηση αντί να ρίξει το κόστος της υγείας χτυπώντας την κρατικοφασιστική διακομματική ακρίδα σαμποτάρει τη φαρμακευτική βιομηχανία με πρόσχημα το φτηνό φάρμακο για το λαό.
Στο πακέτο των θετικών μέτρων που προβλέπει το μνημόνιο είναι μεταξύ άλλων και η μείωση των εξόδων της φαρμακευτικής περίθαλψης κατά 500 εκατ το χρόνο. Αυτό για να γίνει πρέπει να σταματήσει η απομύζηση των κεφαλαίων της υγείας από την παράνομη κρατικοφασιστική ιατροφαρμακευτική γραφειοκρατία που προκαλεί με την συντήρησή της ένα τεράστιο κόστος της γνωστής υποβαθμισμένης περίθαλψης πολλά δις έξω από το μέσο όρο των πολιτισμένων χωρών. Μέχρι τώρα παρά τις μεγάλες αποκαλύψεις στα νοσοκομεία το υπουργείο δεν έχει προχωρήσει στην ηλεκτρονική μηχανοργάνωση του ελέγχου των νοσοκομείων των υλικών και των εξετάσεων συντηρώντας το πλέγμα της συνδιαλλαγής, της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και κυρίως συντηρώντας το σύστημα της εξουσίας της διακομματικής κρατικοφασιστικής ακρίδας που λυμαίνεται την υγεία συχνά σε συνεργασία με τα δυτικά φαρμακευτικά μονοπώλια. Οι μειώσεις των 500 εκατ ευρώ με περιστολή της σπατάλης που απαίτησε η ΕΕ ως ετήσια μείωση των φαρμακευτικών δαπανών δεν έχουν πραγματοποιηθεί παρά τις εξαγγελίες της υπουργού. Καμιά δημόσια ανακοίνωση του υπουργείου δεν υπάρχει, ούτε και στο site του, ενώ είναι υποχρεωμένο να το κάνει σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως και όλα τα άλλα υπουργεία που είναι υποχρεωμένα να δημοσιεύουν κάθε πράξη τους! Από στοιχεία μελέτης του ΙΟΒΕ βλέπουμε ότι «Η συνολική φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας αποτελεί το 2,4% του ΑΕΠ με 1,6% στην Ευρωζώνη…. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη δείχνει ότι ανεβαίνει κάθε χρόνο κατά 0,5 δισ ευρώ….» Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για τη σχετική κατά κεφαλή δαπάνη υγείας και τις σχετικές τιμές υγείας, το 2007 εμφανίζεται διόγκωση δαπανών στη χώρα μας (με το μέσο όρο του ευρωπαϊκού δείκτη να ορίζεται στο 100) στο 125. Η σύνθεση της δαπάνης υγείας στην Ελλάδα αφορά κατά 62,9% στη δημόσια υγεία και η ιδιωτική αποτελεί το 37,1%» Η δημόσια δαπάνη για τις περισσότερες χώρες της ΕΕ είναι πάνω από το 70% της συνολικής, δημόσιας και ιδιωτικής.
Οι πολλαπλάσιες τιμές των νοσοκομειακών υλικών σε σχέση με τις τιμές στην διεθνή αγορά είναι γνωστές στον καθένα. Η κλοπή και η σπατάλη των υλικών και των φαρμάκων είναι τεράστια. Γι’ αυτό και στο μνημόνιο οι πιστωτές αναφέρουν. «Για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας Η Κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για το θεσμικό πλαίσιο προμηθειών υγείας (Νόμος 3580/2007), θα δημιουργήσει σύστημα για τη διαχείριση των φαρμάκων, το οποίο θα ευνοεί την χρήση γενόσημων φαρμάκων- αντίγραφα, συμπεριλαμβανομένου και ενός συστήματος ηλεκτρονικής παρακολούθησης των συνταγών των γιατρών.
Η Κυβέρνηση θα διασφαλίσει περισσότερη δημοσιονομική και λειτουργική επίβλεψη των δαπανών υγείας από τον Υπουργό Οικονομικών, τη δημοσίευση ελεγμένων λογαριασμών και τη βελτίωση των μηχανισμών τιμολόγησης και κοστολόγησης».
Από όλα αυτά που προεβλεπε το μνημόνιο να έχουν γίνει μέχρι το τέλος Ιουνίου η κυβέρνηση δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα. Δεν έχει προβεί σε καμιά μηχανοργάνωση των αποθηκών των κρατικών νοσοκομείων και αφήνει ασύδοτο να λειτουργεί το σύστημα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας που στοιχίζει ετήσια μερικά δις ευρώ.
Για να καλυφτεί η κυβέρνηση στο σαμποταριστικό της όργιο και στην υγεία κατηγορεί σαν υπεύθυνους το κεφάλαιο, τους φαρμακοβιομήχανους και τους εμπόρους για την χρεοκοπία της υγείας. Τα παρακάτω στοιχεία από την μελέτη του ΙΟΒΕ ξεσκεπάζουν την ακροδεξιά ψευτο-αντικαπιταλιστική προπαγάνδα του καθεστώτος που συγκαλύπτει τις βουτιές στα δημόσια ταμεία της διακομματικής ακρίδας στην περίθαλψη κατηγορώντας το ιατροφαρμακευτικό κεφάλαιο που όμως δουλεύει με μικρότερο από το μέσο ευρωπαϊκό ποσοστό του κέρδους. Κατηγορούν τη φαρμακοβιομηχανία και τους προμηθευτές, ότι κλέβουν τάχα το κράτος και δεν το αφήνουν να δώσει στο λαό μια καλλίτερη περίθαλψη. Από την μελέτη του ΙΟΒΕ διαβάζουμε: «Σχετικά με τη δομή της τιμής των φαρμακευτικών προϊόντων στην ΕΕ των 27 και στην Ελλάδα προκύπτει ότι η λιανική τιμή με βάση το 100 δείχνει ότι στην ΕΕ ο παραγωγός εισπράττει το 64,2% και στην Ελλάδα το 62,1%, ο χονδρέμπορος στην ΕΕ παίρνει το 8,4% και στην Ελλάδα το 5,2%, τα φαρμακεία στην ΕΕ το 20,9% και στην Ελλάδα το 23,6% και ο ΦΠΑ στην ΕΕ αποτελεί το 6,5% και στην Ελλάδα το 9,1%».
Σχετικά με τη νέα αγορανομική διάταξη του υπουργείου Οικονομίας για τον καθορισμό των τιμών φαρμάκων, το ΙΟΒΕ εκτιμά ότι δημιουργεί στρεβλώσεις η ρύθμιση που προβλέπει ότι ”λόγω κατεπείγοντος και επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που απαιτεί μεταβατική ρύθμιση με προσωρινή διαμόρφωση των τιμών χονδρικής πώλησης των φαρμακευτικών προϊόντων”, οι τιμές υπολογίζονται βάσει επίπεδων μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων, που αγγίζουν το 27%».
Από το μοίρασμα των κερδών στο φάρμακο, πριν την επιβολή της μείωσης του 27% που εξοντώνει την ντόπια φαρμακευτική βιομηχανία, βγαίνει ένα συμπέρασμα: ότι οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες παίρνουν μικρότερο μερίδιο από αυτές των χωρών της ΕΕ-27, ενώ ο προμηθευτής χονδρέμπορος παίρνει ελάχιστα σε σχέση με το ποσοστό του ευρωπαίου συναδέλφου του. Μόνο ο φαρμακοποιός, που το ποσοστό του είναι προστατευμένο κρατικά, παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό όπως άλλωστε και το κράτος με τους φόρους του. Αυτή είναι μια πραγματικότητα τελείως αντίθετη με την γκαιμπελική προπαγάνδα των γενικά υποταγμένων στο καθεστώς ΜΜΕ. Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να μειωθεί η κρατική φορολογία, το επάγγελμα του φαρμακοποιού να απελευθερωθεί όπως ακριβώς προβλέπει το μνημόνιο και πάνω απ όλα να κυνηγηθεί η κρατικογραφειοκρατική ακρίδα στην υγεία. Η φαρμακοβιομηχανία δεν πρέπει να υποστεί τις τεράστιες μειώσεις στις τιμές παραγωγού για να μην κλείσει και να ελεγχθούν οι ποσότητες των φαρμάκων και των υλικών που κατασπαταλά και κλέβει η ακρίδα. Μια δημοκρατική κυβέρνηση βέβαια δεν θα περίμενε το μνημόνιο για να τα κάνει όλα αυτά. Θα τα είχε κάνει από δεκαετίες. Αλλά ποια κυβέρνηση θα τα έκανε αυτή η κυβέρνηση που έχει σαν πιο προβεβλημένο υπουργό της τον σοσιαλφασίστα Χρυσοχοΐδη, τον μεγαλύτερο από τους σαμποταριστές υπουργούς του ΠΑΣΟΚ – εκτός βέβαια από τον Λαλιώτη και την Μπιρμπίλη – ο οποίος πρωτοσυνέλαβε σαν υφυπουργός εμπορίου προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ την διεστραμμένη ιδέα να εξασφαλίσει το «φτηνό φάρμακο για το λαό» μειώνοντας βίαια τις τιμές των φαρμάκων και συντρίβοντας έτσι κατά το ήμισυ την ακμάζουσα φαρμακοβιομηχανία, ξένη και ντόπια, που ήταν εγκατεστημένη στη χώρα μας.
Το σαμποτάρισμα του ΕΣΠΑ, βασικού εργαλείου ανάπτυξης της χώρας. Ο γενικός διευθυντής Περιφερειακής Πολιτικής Ζακ Πονσέ προειδοποιεί την Ελλάδα ότι θα την παραπέμψει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν απορροφά το ΕΣΠΑ!!!
Όπως είναι γνωστό την 1/1/2010 η χώρα ήταν έτοιμη να αρχίσει την απορρόφηση του ΕΣΠΑ όμως ο πρωθυπουργός ανέβαλε την απορρόφηση ισχυριζόμενος θα έφτιαχνε τάχα νέες καλλίτερες ρυθμίσεις απορρόφησης τον Μάρτιο! Σήμερα Αύγουστο τα απορροφούμενα κεφάλαια είναι μηδαμινά. Το ίδιο το μνημόνιο της τρόικας προβλέπει για το 2010 απορρόφηση από το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Ταμείο και Ταμείο Συνοχής που χρηματοδοτεί τις μεταφορές και το περιβάλλον 2.330 εκατ ευρώ και από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο 420 εκατ. Για το 2011 συνολικά προβλέπονται κεφάλαια 3.350 εκατ ευρώ. Για μια εκτίμηση του μεγέθους αυτών των ποσών δίνουμε το στοιχείο ότι από την αύξηση του ΦΠΑ που προβλέπει το μνημόνιο τα κρατικά έσοδα εκτιμώνται για το 2010 αυξημένα κατά 800 εκατ ευρώ. Τα 2750 εκατ ευρώ του Ταμείου Συνοχής και του Κοινωνικού Ταμείου θα πρόσφεραν μόνο στο κράτος με ένα 20% φόρους από ΦΠΑ και εισόδημα 550 εκατ ευρώ. Επίσης από την ιδιωτική συμμετοχή που υπολογίζεται στο μισό περίπου του όγκου των προγραμμάτων το κράτος θα εισέπραττε 250 εκατ. Μόνο δηλαδή από τον ΦΠΑ του ΕΣΠΑ του 2010 το κράτος θα εισέπραττε τα 800 εκατ ευρώ του επιπλέον ΦΠΑ του μνημονίου. Αυτά όλα χώρια από την αύξηση του όγκου της εργασίας και των μισθών που δίνουν οι επενδύσεις καθώς και χώρια από την εγκατάσταση των παραγωγικών επενδύσεων που μπαίνουν στο κύκλο της παραγωγής για να παράγουν νέα αξία.
Όπως διαβάζουμε από ενημερωτικό του υπουργείου της προηγούμενης κυβέρνησης. «Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ),είναι το νέο πρόγραμμα για την ανάπτυξη, με πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) ύψους 20,4 δισ. ευρώ, με εθνική συμμετοχή –από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών (ΥΠΟΙΟ)– που φθάνει τα 5,8 δισ. ευρώ (ενώ εκτιμάται και περαιτέρω εθνική δαπάνη ύψους 5,7δισ. ευρώ) και με εκτιμωμένη ιδιωτική συμμετοχή 7,5 δισ. ευρώ. Ένα συνολικό χρηματοδοτικό πλαίσιο για αναπτυξιακές επενδύσεις στο σύνολο της ελληνικής Περιφέρειας, ύψους 39,4 δισ. ευρώ».
Αντιγράφουμε από το site του υπουργείου της προηγούμενης κυβέρνησης για το ρόλο του ΕΣΠΑ στην οικονομία: « Άμεσα ωφελούνται αυτοί που θα επιδοτηθούν για μια επένδυση, για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησής τους, για το ερευνητικό τους έργο, για τις μεταπτυχιακές τους σπουδές, για την κατάρτισή και εκπαίδευσή τους, για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, για την αγορά ηλεκτρονικού υπολογιστή, για την εξοικονόμηση ενέργειας, για προσφορά «βοήθειας στο σπίτι», για την εύρεση θέσης εργασίας κ.α. Έμμεσα ωφελούνται όλοι οι πολίτες: Από έργα συγκοινωνιακών υποδομών που μας πάνε ταχύτερα και με ασφάλεια στον προορισμό μας. Από έργα προστασίας του περιβάλλοντος. Από έργα ύδρευσης, αποχέτευσης, αντιπλημμυρικής προστασίας. Από νέες σύγχρονες νοσοκομειακές κλίνες. Από έργα ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σε μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία κλπ. Από έργα αναπλάσεων στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές. Από σύγχρονα σχολεία και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Από γρήγορο internet παντού. Από καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη κ.α. Με το ΕΣΠΑ, η Ελλάδα περνά το κατώφλι μιας νέας εποχής. Πραγματοποιεί ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Η οικονομία μας γίνεται πιο ανταγωνιστική και πιο δυναμική. Η κοινωνία μας πιο δίκαιη. Επιτυγχάνεται η ουσιαστική σύγκλιση της Περιφέρειας.»
Σε αυτές τις διατυπώσεις υπάρχει βέβαια το γνωστό υπερβολικό διαφημιστικό στυλ κάθε κυβερνητικής δημαγωγίας, γιατί δεν είναι κύρια από τα εξωτερικά χρήσιμα υποβοηθητικά προγράμματα που θα έπρεπε να έρχεται η ανάπτυξη μιας χώρας αλλά από την ανάπτυξη και αξιοποίηση των εσωτερικών της πηγών πλούτου. Όμως τα ευρωπαϊκά υποβοηθητικά κεφάλαια είναι τεράστια γιατί πρέπει να λογαριαστούν σαν δωρεάν κεφάλαια που προορίζονται ολόκληρα για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του ήδη εγκατεστημένου κεφάλαιου, πράγμα που σημαίνει ότι αντιστοιχούν τουλάχιστον σε δεκαπλάσιο εγκατεστημένο κεφάλαιο. Γιατί το νέο κεφάλαιο που επενδύεται κάθε χρονιά είναι μέρος από τα μικτά κέρδη κάθε χρονιάς, που κυμαίνονται γύρω στο 10 % του συνολικού εγκατεστημένου κεφάλαιου μιας βιομηχανικής ή ξενοδοχειακής επιχείρησης. Αν δηλαδή σε κάθε χρόνο αντιστοιχούν περίπου 3 δις Ευρώ νέα επενδεδυμένα κεφάλαια του ΕΣΠΑ στη χώρα μας (2,75 δις για την ακρίβεια) αυτό σημαίνει ότι αυτά θα αντιστοιχούσαν ιδεατά το λιγότερο σε 30 δις ήδη εγκατεστημένου κεφάλαιου (αν όλα τα κέρδη επανεπενδύονταν). Αυτά τα 30 δισ θα διπλασιάζονταν κάθε χρονιά που μια νέα σοδιά των 3 δις του ΕΣΠΑ θα έμπαινε στη χώρα. Τα χρήματα των διαρθρωτικών προγραμμάτων και τώρα του ΕΣΠΑ είναι ένας φόρος που πληρώνουν τα ευρωπαϊκά κράτη στην Ελλάδα για να αναπτυχθεί αυτή βιομηχανικά και τεχνολογικά και έτσι να αντιμετωπίσει την ψηλή τεχνολογική ανάπτυξη της βόρειας Ευρώπης. Αυτή σε συνδυασμό με την ελεύθερη εσωτερική αγορά της ΕΕ θα είχε σαν αποτέλεσμα να αυξήσει την απόσταση Βορρά-Νότου μέσα στην ΕΕ και έτσι να την διασπάσει. Οι ελληνικές ρωσόφιλες κυβερνήσεις, με επικεφαλής εκείνες του Α. Παπανδρέου, μετατρέψανε αυτά τα δωρεάν κεφάλαια σε χρήμα για την εξαγορά της φτωχολογιάς της υπαίθρου και της πόλης και κυρίως για τη δημιουργία μιας μικρομεσαίας και μιας μεγάλης κρατικοδίαιτης ακρίδας, δηλαδή τα μετέτρεψαν σε εργαλεία αποπλάνησης και καταστροφής ώστε ανενόχλητοι να διεξάγουν το σαμποτάζ της παραγωγής και να φέρνουν την αποβιομηχάνιση της χώρας δίχως ο δωροδοκημένος λαός να επαναστατεί. Τώρα που ήρθε η ώρα της πληρωμής για το φόνο, οι δολοφόνοι δείχνουν σα φονιά την ΕΕ. Το θράσος αυτών των καθαρμάτων και η διπροσωπία τους είναι εξοργιστικά. Ασφαλώς φταίει και η ΕΕ, δηλαδή φταίνε οι κυβερνήτες μονοπωλιστές της ΕΕ. Όμως δεν φταίνε γιατί τάχα «έριξαν» και εκμεταλλεύτηκαν την Ελλάδα όπως λένε οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ. Φταίνε ακριβώς αντίθετα γιατί χρηματοδότησαν τους διαφθορείς και συνεχίζουν να τους χρηματοδοτούν δίχως να νοιάζονται για την πραγματική παραγωγή της χώρας, αλλά για το αν πουλιούνταν τα εμπορεύματά τους, (και μάλιστα μερικά από αυτά ακριβά με καλές μίζες πχ Ζίμενς σε συνεργασία με την Ιντρακόμ) και για το αν εξοφλούνταν τα δάνεια με χαμηλό επιτόκια που τους έδιναν. Αλλά γι αυτά αυτοί ήδη πληρώνουν με την πτώση του Ευρώ ενώ ακόμα δεν έχουν δει τίποτα. Το ζήτημα είναι πότε θα πληρώσουν οι δολοφόνοι, δηλαδή οι ρωσόδουλοι σαμποταριστές, οι διαφθορείς, οι ακρίδες και οι μεγαλοβδέλλες.
Αυτό χρειάζεται μια ολόκληρη πολιτική επανάσταση που όπως κάθε τέτοια ξεκινάει από την ενημέρωση και τη διαφώτιση του λαού.
Την παραπάνω κυβερνητική αναγγελία για το ΕΣΠΑ την παραθέσαμε κυρίως για να καταλάβουν οι αναγνώστες μας ότι το αρχικό πρόγραμμα και η πρόθεση του ΕΣΠΑ, δεν αφορούσε μόνο ούτε αφορούσε κυρίως τις μικροεπιχειρήσεις και την απλή τόνωση της αγοράς, όπως οι δημαγωγοί καθεστωτικοί προπαγανδιστές λιανίζουν τα μυαλά των θεατών στις τηλεοράσεις. Αυτοί δεν θέλουν το ΕΣΠΑ και όσο κομμάτι από αυτό επιτρέψουν να πραγματοποιηθεί θέλουν να σκορπιστεί στη θάλασσα των πολύ μικρών επιχειρήσεων και των αεριτζήδων, και όχι να γίνει βασικό εργαλείο ανάπτυξης των υποδομών πάνω στο οποίο θα στηριχτεί όλη η μελλοντική ανάπτυξη της χώρας. Τα μεγάλα έργα οδοποιίας της Αττικής και σε άλλες περιοχές που ακύρωσε, με πρόσχημα τις πυρκαγιές-εμπρησμούς που έκαναν οι σαμποταριστές το 2007 και του 2008, η Μπιρμπίλη, το φράγμα του Αχελώου, έργα ύδρευσης, έργα αποχέτευσης, ΧΥΤΑ, νοσοκομεία, πληροφορική, τηλεπικοινωνίες (ευρυζωνικά δίκτυα) και τα βασικά ως χθες προγραμματισμένα έργα βασικής υποδομής της χώρας στηρίζονται στην ανάπτυξή τους στο ΕΣΠΑ. Αυτά είναι που ακύρωσε από την πρώτη ημέρα ο πρωθυπουργός. Τα σημεία στα οποία θα άλλαζε το ΕΣΠΑ η κυβέρνηση, όπως παρουσιάστηκαν από το υπουργείο, είναι απολύτως προβοκατόρικα και σαμποταριστικά και μοναδικό σκοπό είχαν να ματαιώσουν τις μεγάλες επενδύσεις γιατί όπως θα παρατηρήσει παρακάτω ο αναγνώστης αφορούν μόνο στις μικρές επιχειρήσεις που οι επενδύσεις σ’ αυτές παράγουν την μικρότερη υπεραξία, όπως ονομάζουν οι αστοί οικονομολόγοι τη διαφορά ανάμεσα στο κομμάτι της τιμής ενός προϊόντος που προέρχεται από την εργασία που έγινε στο εξωτερικό (πρώτες ύλες, εξοπλισμός) και στην τελική του τιμή που διαμορφώνεται από την πρόσθεση της εργασίας που πραγματοποιείται στη χώρα μας. Τα σημεία αυτά όπως ανακοινώθηκαν από την Κατσέλη -που δεν είναι η ίδια σαμποταρίστρια αλλά ελάχιστα αντιστεκόμενος υπάλληλός τους- είναι: «Πρώτον, άμεση αποκατάσταση της ρευστότητας στην αγορά με πάγωμα δανειακών υποχρεώσεων για ένα χρόνο και δυνατότητα για την αναχρηματοδότηση ληξιπρόθεσμων οφειλών, καθώς και αλλαγές στον «Τειρεσία». Δεύτερον, προστασία των δανειοληπτών από την υπερχρέωση, με την εισαγωγή ρύθμισης και αποπληρωμής των χρεών τους με βάση το εισόδημα και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Τρίτον, προστασία των καταναλωτών έναντι των παράνομων και καταχρηστικών πρακτικών των πιστωτικών ιδρυμάτων, με την καθιέρωση της αρχής του υπεύθυνου δανεισμού και την απαγόρευση ανατοκισμού. Ταυτόχρονα, θα οριστεί νέος κανονισμός προμηθειών και καθιέρωση ηλεκτρονικών διαγωνισμών. Θα ενισχυθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού και θα θεσμοθετηθεί Αντιμονοπωλιακή Αρχή για την πρόληψη εναρμονισμένων πρακτικών. Τέταρτον, απλοποίηση των διαδικασιών ίδρυσης, αδειοδότησης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων. Οι διαδικασίες θα περιοριστούν σε 4 από 14 έως 18 που είναι σήμερα. Iδρυση υπηρεσιών μιας στάσης για νέες επιχειρήσεις στα πρότυπα των ΚΕΠ και θέσπιση του διαμεσολαβητή του επιχειρηματία. Πέμπτον, αναβάθμιση των βιομηχανικών και επιχειρηματικών περιοχών.»
Ο πρώτος και ο δεύτερος λόγος αναβολής του ΕΣΠΑ που είχε οργανώσει η προηγούμενη κυβέρνηση, αφορούν αποκλειστικά στις μικρές επιχειρήσεις γιατί ο ιδιωτικός τομέας που θα συμμετείχε στις μεγάλες συμπράξεις και στις απορροφήσεις του ΕΣΠΑ είναι προφανώς μεγάλες επιχειρήσεις που ούτε τους απασχολεί προφανώς ο Τειρεσίας ούτε φυσικά χρειάζονται προστασία και ρύθμιση των χρεών τους. Το ίδιο και ο τρίτος λόγος αναβολής του ΕΣΠΑ που στην πραγματικότητα ελάχιστα σώνει τους έντιμους επιχειρηματίες, ξελασπώνει τους μπαταχτσήδες του καθεστώτος και αδυνατίζει τις γενικά ευρωπαιόφιλες τράπεζες την ώρα που βυθίζονται κυρίως εξ αιτίας της κρατικής χρεωκοπίας και πολύ λιγότερο εξ αιτίας της τυφλής βουλιμίας τους για γρήγορα κέρδη με το να δανείζουν με φορτικότητα για μια δεκαετία μια σάπια οικονομία. Σε ότι αφορά τους ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς τα μεγάλα έργα δεν δημοπρατούνται ηλεκτρονικά. Ο τέταρτος λόγος είναι αποκαλυπτικός των προθέσεων του καθεστώτος: καθυστερεί τις δανειοδοτήσεις των επιχειρήσεων με το ΕΣΠΑ για να τους δίνει τάχα αργότερα πιο γρήγορα τις άδειες! Βεβαίως το μόνο που δεν θα κάνει ποτέ αυτό το καθεστώς είναι να δώσει γρήγορα άδειες σε νέες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα σε μεγάλες, εκτός από τις λίγες επιχειρήσεις των δικών της κρατικοολιγαρχών. Η λεγόμενη γραφειοκρατική καθυστέρηση στην πραγματικότητα είναι ένα καθαρά από τα πάνω καθοδηγημένο πολιτικό σαμποτάζ και αποτελεί την πιο καθοριστική και γενικευμένη μέθοδο σαμποτάζ. Γιατί συλλαμβάνεται δύσκολα σαν τέτοιο και από τον επενδυτή θύμα και από την ΕΕ που έχει χάψει το ψέμα του Παπανδρέου ότι για την «καθυστέρηση» των αδειοδοτήσεων φταίει η διεφθαρμένη επί μέρους γραφειοκρατία που διαχειρίζεται τα 100 στάδια αυτών των αδειοδοτήσεων και όχι η κεφαλή της εκάστοτε κυβέρνησης που έχει επιβάλλει αυτά τα στάδια και αυτήν την γραφειοκρατία. Φτάνει μόνο να δει κανείς πόσο γρήγορα πήρε άδεια να στήσει μονάδα 20 εκ. Ευρώ καύσης σκουπιδιών δίπλα στον Αλιάκμονα ο Μπόμπολας παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων ή πόσο απρόσκοπτα δουλεύει τα ορυχεία της Κασσάνδρας μόλις τα πήρε από την TVX που κάθε τρεις και λίγο την σταματούσαν οι «γραφειοκρατίες», οι νομαρχίες και τα Συμβούλια της Επικρατείας ώσπου την έκλεισαν. Όσο για τον πέμπτο λόγο είναι όσο γενικός και αόριστος χρειάζεται για να είναι αιώνια η καθυστέρηση της ευκταίας «αναβάθμισης».
Πέρα από το ΕΣΠΑ υπάρχει και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Ταμείο και Ταμείο Συνοχής που χρηματοδοτεί έργα μεταφορών και περιβάλλοντος που τουλάχιστον το τελευταίο υποτίθεται ότι βρίσκεται στο κέντρο της οικονομικής πολιτικής του Παπανδρέου, στην απατεωνίστικη «πράσινη ανάπτυξή» του, που επίσης την σαμποτάρει δραστήρια, σαμποτάροντας και τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά όταν είναι σχεδιασμένα σε μεγάλο βιομηχανικό επίπεδο! Το μνημόνιο αναφέρει το εξής: «Η Κυβέρνηση θα συστήσει μια τεχνική ομάδα εργασίας σε άμεση επαφή με τις υπηρεσίες της Επιτροπής, για να εξασφαλιστεί η ταχεία εφαρμογή των α) μεγάλων έργων στους τομείς των μεταφορών, β) περιβαλλοντικών έργων, γ) εργαλείων χρηματοπιστωτικών τεχνικών και δ) μεταρρυθμίσεων της δημόσιας διοίκησης, αξιοποιώντας την αυξημένη τεχνική βοήθεια». Το μνημόνιο επίσης μιλάει για «Μείωση των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από εγχώριους πόρους κατά τουλάχιστον 1000 εκατομμύρια ευρώ δίνοντας προτεραιότητα στα επενδυτικά προγράμματα που χρηματοδοτούνται από κοινοτικά κονδύλια». Τι έκανε η κυβέρνηση με αυτές τις επενδύσεις; Όπως λέγαμε σε προηγούμενο άρθρο στη Ν. Ανατολή. « Σε ό,τι αφορά το ρυθμιστικό πλαίσιο, που είχε να κάνει και με τους νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική – ένα μεγάλο έργο που προωθούσε ο Σουφλιάς απαραίτητο για την αποσυμφόρηση του λεκανοπεδίου και τη σύνδεσή του με τα Μεσόγεια– αυτό πρακτικά ματαιώθηκε από τη νέα κυβέρνηση με βασικό επιχείρημα τις προβοκατόρικες πυρκαγιές του Αυγούστου και τη φασαρία των «οικολόγων» και των «επιτροπών κατοίκων» του ΣΥΝ που ακολούθησε. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν μια σειρά δήμων της ΝΑ Αθήνας που κατέκλυσαν το ΣτΕ με προσφυγές ακύρωσης του διαγωνισμού για τους αυτοκινητοδρόμους. Η τελική απόφαση ήταν εκείνη της κυβέρνησης, που όμως σιγοψιθυριζόταν για αρκετό καιρό. Ανακοινώθηκε επίσημα δια στόματος Ρέππα και ήταν αρνητική, τόσο για τους δρόμους όσο και για ένα άλλο έργο: το αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου Κρήτης (17/12) σε μια στιγμή που το αεροδρόμιο Ηρακλείου είναι τόσο τραγικά ανεπαρκές που ξένοι ειδικοί διατυπώνουν φόβους για την ασφάλεια των επιβατών. Το σκανδαλώδες εδώ είναι ότι η κυβέρνηση πρόλαβε την απόφαση των εξειδικευμένων σαμποταριστών του ΣτΕ χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να κρατήσει τα προσχήματα».
Εννέα δις ευρώ επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη βρίσκονται στα ντουλάπια και δώδεκα δις συνολικά για την ενέργεια και πολλοί από τους υποψήφιους επενδυτές έχουν ήδη καταστραφεί αφού ο Παπανδρέου φρόντισε με την Μπιρμπίλη να μειώσει απροειδοποίητα τις τιμές πώλησης της πράσινης ενέργειας κατά 20%. Στο Βήμα τέλος διαβάζουμε για το ΕΣΠΑ ότι σύμφωνα με τον καθηγητή Χαρδούβελη: «οι κοινοτικοί παράγοντες το 2007, όταν ξεκινούσε το πρόγραμμα, διαθέτοντας τότε αρκετή ρευστότητα, επέλεξαν τη λύση του γρήγορου ξεκινήματος (quick start) για την Ελλάδα, δίνοντας ως προκαταβολή περίπου το 7% του ποσού που τους αναλογούσε, ενώ παράλληλα δεν απαίτησαν άμεση εθνική συμμετοχή, αφήνοντας για αργότερα τα…ελληνικά χρήματα. Αποτέλεσμα ήταν να διατεθούν τα κοινοτικά κονδύλια, αλλά τώρα, με την κρίση στην Ελλάδα, να μην υπάρχει διαθέσιμο εισόδημα για ελληνική συμμετοχή και τα κονδύλια αυτά να αναζητούνται. Στην περίπτωση αυτή είναι φυσικό το πρόγραμμα να παρουσιάζει δυσκολίες υλοποίησης». Φάγανε δηλαδή οι σαμποταριστές την προκαταβολή των έργων και τώρα δεν έχουν λεφτά από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Οι καθηγητές βέβαια συνήθως μιλούν λίγο γιατί φροντίζουν το μέλλον τους.
