«Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας, γράφει ο δικαστής, ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος από τις περιστάσεις, αν και από διανοητική άποψη κατείχε πάντοτε τα πρωτεία.
Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής.
Έκτισε τον Παρθενώνα και αφού μέθυσε από την αίγλη του τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το ’21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να τη θάψει. Κόπτεται τη μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετήσει το ψέμα.
Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο, εγωπαθές και σοφόμωρο ο Έλληνας.
Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε».
ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ
ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡ’ ΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ
ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ.