Αίσχος…! Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψει αυτό που και επισήμως πληροφορηθήκαμε προχθες μέσω της έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδας.
Το εξωτερικό χρέος της χώρας έφθασε τα 434,3 δις ευρώ. Το παρέλαβε ο Σημίτης στα 100 δις ευρώ και το παρέδωσε στα 200 δις ευρώ (αν και οι κυβερνήσεις του διαχειρίστηκαν το αστρονομικό ποσό των 100 τρις δραχμών).
Το παρέλαβε ο Καραμανλής στα 200 δις ευρώ και το παρέδωσε στα 300 (αν και η δική του κυβέρνηση υποσχόταν να δημιουργήσει έσοδα για να ισοσκελίζει τους δυσβάστακτους τόκους των δέκα και άνω δις ευρώ που πληρώναμε ετησίως λόγω του ήδη διογκωμένου χρέους). Έναν χρόνο μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και παρά τις δικές του περσινές – φρέσκιες δηλαδή – υποσχέσεις, το χρέος αγγίζει τα 450 δις ευρώ.
Την ίδια ώρα, ως ποσοστό του ΑΕΠ το χρέος έφθασε στο 130,3% και προβλέπεται ότι το 2011 θα βρεθεί στο 139,4%. Παρά τις υποσχέσεις όλων των κυβερνήσεων ότι θα το κατεβάσουν κάτω από το ανεκτό όριο του 100%. (Θυμάμαι τον ΄Ακη Τσοχατζόπουλο, που ως υπουργός Ανάπτυξης είχε κάνει την περίφημη δήλωση «θα μειώσουμε το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω του 100% – αυτήν την φορά πραγματικά»)!
Το «πραγματικά» δεν ήλθε ποτέ. Το μόνο που συνέβη ήταν η έκρηξη του χρέους, καθώς τα μαστόδοντα της ελληνικής πολιτικής σκηνής συνέχισαν – και συνεχίζουν – να ακκίζονται, να κορυβαντιούν, να πολυπραγμονούν, να διαφημίζουν τις σπάνιες ικανότητές τους και να προπαγανδίζουν ένα μέλλον που δεν έρχεται ποτέ.
Το μόνο που έρχεται είναι ο νέος λογαριασμός για τα χρέη και τα χρεολύσια. Ο φόρος βλακείας, που δημιουργούν τα χρέη των εγκεφάλων που μας κυβερνούν θα είναι 12,34 δις ευρώ το 2010 και 15,7 δις ευρώ το 2011.
Τα λεφτά μας τα τρώει ο τόκος! Όσο κι αν ο πρωθυπουργός υποστηρίζει πως οι θυσίες του λαού δεν πάνε χαμένες, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ο λαός αιμορραγεί και το αίμα του πέφτει σε ένα απύθμενο πηγάδι.
Κόβουμε μισθούς και συντάξεις για να πληρώνουμε ένα ελάχιστο μέρος από τους τόκους από τα χρέη που οι ιδιοφυίες που μας κυβερνούν φρόντισαν να φορτώσουν στην πλάτη μας.
Τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Τράπεζα της Ελλάδας δεν αποτελούν απλώς τον καθρέφτη της πολιτικής ανικανότητας και την απόλυτη απουσία του πολιτικού φιλότιμου. Είναι δόλος. Είναι έλλειψη πατριωτισμού. Είναι εθνική προδοσία.
Αυτά είχε προφανώς στον νου του ο Ανδρέας Λοβέρδος, όταν στην εφημερίδα Real News και στον Βασίλη Σκουρή μιλούσε για τον κίνδυνο να πάμε σε ένα νέο Γουδί. Προσπάθησε, βέβαια, να απαλύνει τον παραλληλισμό, λέγοντας πως δεν εννοεί μια ανάλογη Επανάσταση του 1909 – πού να βρεθούν σήμερα Ζορμπάδες – αλλά ότι θα περάσει η υπόθεση στα χέρια της Βουλής.
Λάθος. Ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί. Διότι η σημερινή Βουλή δεν μας έχει παρουσιάσει τέτοια δείγματα γενναιότητας. Η υπόθεση θα πάει στα χέρια του λαού. Και τότε από το Γουδί του 1909, ίσως βρεθούμε στο Γουδί του 1922.
