Μέσα σε αυτό το πανηγυρικό κλίμα, και ανάμεσα στις καθημερινές σχεδόν εξαγγελίες του Γ.Α.Π. για «βιώσιμη, πράσινη ανάπτυξη» να μας βομβαρδίζουν ανελέητα από τα πειθήνια ΜΜΕ, μία παράξενη είδηση από την Ισπανία έρχεται να μας επαναφέρει λίγο στην θλιβερή πραγματικότητα της «πράσινης ανάπτυξης». Ως γνωστόν η σοσιαλιστική Ισπανία βρίσκεται πολλά χρόνια μπροστά από εμάς στην υλοποίηση της πράσινης ανάπτυξης, και πλέον ένα μεγάλο ποσοστό του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας προέρχεται από ηλιακή και αιολική ενέργεια. Φυσικά οι δύο αυτές πηγές ενέργειας είναι τόσο ανοικονομικές που προκειμένου να πείσει το κράτος ιδιωτικές επιχειρήσεις να επενδύσουν σε αυτές πρέπει να επιδοτεί την παραγωγή τους με δυσβάσταχτες για τον φορολογούμενο επιδοτήσεις οι οποίες (ανάμεσα σε πολλά άλλα παρόμοια προοδευτικά «προγράμματα») έχουν φέρει τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσιεύματα στις ισπανικές εφημερίδες, σχετική έρευνα αποκάλυψε πως πολλοί επιδοτούμενοι παραγωγοί ηλιακής ενέργειας είχαν καταφέρει το απίθανο: να παράγουν και να προμηθεύουν το δημόσιο δίκτυο ηλεκτρισμού με «ηλιακή ενέργεια» στη μέση της νύχτας! Όχι, δεν πρόκειται για κάποιες επιστημονικές ιδιοφυίες που κατάφεραν το απίθανο μέσα από κάποια ασύλληπτη τεχνολογική καινοτομία. Οι επιτήδιοι έσερναν απλά ντιζελογεννήτριες στη μέση του πουθενά, τις οποίες και συνέδεεαν μετά με το δημόσιο δίχτυο, προσποιούμενοι και καλά ότι το ρεύμα προέρχεται από τα φωτοβολταικά. Οι επιδοτήσεις που παίρνουν από το κράτος για κάθε παραγώμενη μονάδα «ηλιακής ενέργειας» είναι βλέπετε τόσο μεγάλες που οδηγούν αναπόφευκτα τους παραγωγούς στην απάτη.
Διαβάζοντας ιστορίες σαν κι αυτή το μυαλό ρέπει αναπόφευκτα σε παλαιότερες ιστορίες σοβιετικής τρέλλας, ιστορίες που φαντάζουν κωμικές και παλαβές για τον εξωτερικό παρατηρητή αλλά απολύτως λογικές για τους εμπλεκόμενους, καθότι μέσα στο πλαίσιο των πολιτικοποιημένων παραμέτρων στις οποίες υπάγονται ακολουθούν τον πιο ορθολογικό τρόπο δράσης. Λιγότερο κωμικές είναι οι πρόσφατες μελέτες οικομολόγων που έδειξαν πως για κάθε θέση εργασίας που δημιούργησε η «πράσινη ανάπτυξη» στην Ισπανία (βλέπε επιδοτήσεις, φαγοπότι, regulation, φόροι, «δράσεις», «παρεμβάσεις», καινούργια γραφειοκρατεία κτλ.) θυσιάστηκαν πάνω από δύο θέσεις εργασίας που θα είχαν δημιουργηθεί απουσία της πράσινη ανάπτυξης. Μια πρόσφατη μελέτη από την Ιταλία έδειξε πως και εκεί η πράσινη ανάπτυξη είχε τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα. Σε αυτά τα καταστροφικά, από την άποψη της απασχόλησης, αποτελέσματα πρέπει βεβαίως να προσθέσουμε και τις συνεπαγόμενες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού για τον απλό καταναλωτή, αλλά και την αμείλικτη αύξηση της φορολογίας. Όλη αυτή η πράσινη ανάπτυξη αποτελεί, εν ολίγοις, μια γελοία ιστορία χωρίς την παραμικρή ελπίδα επιτυχίας, σε καμία χώρα του κόσμου. Ποτέ.
Δυστυχώς ο Γ.Α.Π. δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πως λειτουργεί μια οικονομία, ούτε για την λειτουργία που επιτελεί το σύστημα των τιμών μέσα στην ελεύθερη αγορά, και για αυτόν το λόγο θέλει να μας κατηφορίσει προς τα ίδια καταστροφικά μονοπάτια που ακολούθησε η Ισπανία. Αν είχε έστω και την παραμικρή ιδέα θα καταλάβαινε πως δεν μπορεί αυτός και οι συνεργάτες του, όσο καλές προθέσεις και αν έχουν, να αντικαταστήσουν τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς με το σοσιαλιστικό τους «όραμα». Ειδικά μάλιστα τώρα που καλείται ο ίδιος να βγάλει την χώρα (λέμε τώρα) από τον βάλτο στον οποίο τα σοσιαλιστικά οράματα του πατέρα του την έχουν ρίξει, θα περίμενε κανείς πως ο Γ.Α.Π. θα είχε μάθει τό μάθημά του, και θα έμενε μακρυά από τα οράματα. Το αντίθετο όμως, ενώ η χώρα βουλιάζει ο Γ.Α.Π. δείχνει αποφασισμένος να μας βάλει σε καινούργιες περιπέτειες, πιο πράσινες από ποτέ. Αν όμως η πράσινη ανάπτυξη πραγματικά αποτελούσε μονόδρομο για την οικονομία του 21ου αιώνα, τότε ο Γ.Α.Π. και οι υπουργοί του δεν θα χρειαζόταν να κάνουν το παραμικρό: οι επιχειρηματίες θα τρέχαν από μόνοι τους να εκμεταλλευθούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειες και θα έβγαζαν δισεκατομμύρια στην πορεία. Το γεγονός πως ο ιδιωτικός τομέας, απουσία γελοίων κρατικών επιδοτήσεων όπως συνέβη στην Ισπανία, αποφεύγει γενικά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δείχνει πολύ απλά πως το όλο εγχείρημα, με τα τωρινά δεδομένα, καταστρέφει απλά πολύτιμους παραγωγικούς πόρους της οικονομίας και συντελεί τελικά στην πτώση του βιωτικού επιπέδου.
Αντώνης Βακιρτζής
