Απόστρατοι αξιωματικοί των τριών όπλων συγκρότησαν την ΑΝΕΑΕΔ (Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων), τις αρχές και τις προτεραιότητες της οποίας παρουσίασαν το πρωί σε συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα.
Βασικός στόχος της ΑΝΕΑΕΔ είναι να καλύψει το κενό της εκπροσώπησης των απόστρατων στελεχών και να διασφαλίσει τα συνταξιοδοτικά αλλά και εν γένει τα οικονομικά και τα κοινωνικά δικαιώματά τους.
Είναι χαρακτηριστικό το υπόμνημα που παρουσίασε η Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων που σκιαγραφεί τις θέσεις αλλά και την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει χιλιάδες συνταξιούχοι στρατιωτικοί:
"Είναι ανάγκη να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι οι συνταξιούχοι στρατιωτικοί, όπως και οι εν ενεργεία συνάδελφοί μας, είμαστε κομμάτι της Ελληνικής και όχι κάποιας άλλης κοινωνίας. Κατά συνέπεια:
Δεν επιθυμούμε ειδικά προνόμια έναντι του υπόλοιπου Ελληνικού Λαού.
Δεν διεκδικούμε να αποφύγουμε θυσίες, τις οποίες καλείται ο Ελληνικός Λαός να υποστεί. Φτάνει αυτές να κατανέμονται με κοινή λογική και κοινωνική δικαιοσύνη.
Είμαστε οι τελευταίοι που θα έβαζαν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας και της Ελληνικής κοινωνίας.
Αν τα συντεχνιακά συμφέροντα έφτασαν την κατάσταση εδώ που είμαστε, εμείς πάντως δεν είχαμε συμμετοχή, καθόσον δεν είχαμε συνδικαλιστικά δικαιώματα και μηχανισμούς πίεσης.
Δεν αποδεχόμαστε όμως να οριζόμαστε ως «δημόσιοι υπάλληλοι με ιδιαιτερότητες» (όπως αναφέρει ο κ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην ανακοίνωση τύπου της 5-7-2010 για το νέο συνταξιοδοτικό των στρατιωτικών), χωρίς αυτό να σημαίνει ίχνος μομφής εις βάρος των δημοσίων υπαλλήλων που αγωνιούν και αυτοί όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες. Απλά, οι κεφαλαιώδεις διαφορές των στρατιωτικών με τους δημοσίους υπαλλήλους δεν στοιχειοθετούν «ιδιαιτερότητες», αλλά καθορίζουν διαφορετική κατηγορία κρατικών λειτουργών, καθόσον κατά την πολυετή θητεία μας:
Μετατιθέμεθα χωρίς την θέλησή μας κάθε 2-3 χρόνια, με ότι αυτό συνεπάγεται στην οικογενειακή συνοχή, στον οικογενειακό προγραμματισμό και προϋπολογισμό, στο επίπεδο διαβίωσης και στην ψυχοσύνθεση των παιδιών μας.
Εργαζόμασταν και ζούσαμε κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα για κάθε παράπτωμα μικρό ή μεγάλο, ακόμα και για τροχαία παράβαση.
Εργαζόμασταν αμισθί, πέραν του ωραρίου, κατά μέσο όρο από 10 έως και 40 επιπρόσθετες ώρες την εβδομάδα, χωρίς να υπολογίζονται οι ασκήσεις, επιφυλακές κλπ, ενώ το πενθήμερο δεν ήταν ποτέ δεδομένο.
Για πολλά χρόνια πληρώναμε ακόμη και το φαγητό που τρώγαμε κατά τη διάρκεια ασκήσεων, υπηρεσιών, κινητοποιήσεων κλπ
Δεν είχαμε το δικαίωμα του συνδικαλισμού και της συλλογικής εκπροσώπησης, κοινωνικά αιχμάλωτοι και ανίκανοι να αμυνθούμε και να υπερασπισθούμε τα κοινωνικά μας δικαιώματα.
Υποχρεωνόμασταν να «απολαμβάνουμε», χωρίς δυνατότητα άλλης επιλογής, τις υπηρεσίες υγείας των κεκορεσμένων, από συνεχώς προστιθέμενους νέους ιδιώτες δικαιούχους, στρατιωτικών νοσοκομείων. Παράλληλα υποκείμεθα σε επιπρόσθετες κρατήσεις υπέρ του ΝΙΜΤΣ και του ΝΝΑ, χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε ποια είναι η ανταποδοτικότητα αυτών των επιπρόσθετων κρατήσεων.
Αξιοσημείωτο είναι, ότι πληρώνουμε κρατήσεις ακόμη και για την Ελληνική Σημαία που μας σκεπάζουν, όταν μετοικούμε από το μάταιο τούτο κόσμο!
Ενώ οι καθαρές αποδοχές μας, ως εν ενεργεία, κυμαίνονταν από 700,00 € του άγαμου ΕΠΟΠ, έως 3.000,00 € του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, υποχρεούμασταν να δαπανούμε σεβαστά ποσά, ουσιαστικά «για την υπηρεσία και ένεκα ταύτης» (στολές, μετακινήσεις για υπηρεσιακούς λόγους, διπλά οικογενειακά έξοδα λόγω μη δυνατότητας μετακίνησης των οικογενειών μας στους εναλλασσόμενους τόπους εργασίας μας κλπ.).
Τέλος, δεν ήμασταν ελεύθεροι πολίτες! Πάνω από τις αυτονόητες για τους άλλους Έλληνες επιθυμίες (π.χ. μιας πολυήμερης άδειας καλοκαίρι ή ενός ταξιδιού στο εξωτερικό κ.α.), πάνω ακόμη και από την οικογένεια, ήταν η Υπηρεσία.
Μετά τα παραπάνω, αντιδρούμε και δεν αποδεχόμαστε οτιδήποτε θίγει την υπόληψή μας, δεν λαμβάνει υπόψη τις ειδικές συνθήκες που εργαστήκαμε και μας βάζει στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά ακόμη χειρότερα απέναντι της. Πιο συγκεκριμένα και ενδεικτικά:
Δεν αποδεχόμαστε να αποκαλούμαστε «ένστολοι υπάλληλοι», γιατί το θεωρούμε εσκεμμένα απαξιωτικό, παραπέμποντας σ’ ένα χαριτωμένο συνειρμό με τον αξέχαστο Κώστα Χατζηχρήστο να παριστάνει τον Πτέραρχο, όντας ένστολος υπάλληλος ξενοδοχείου!
Καταδικάζουμε την συστηματική επίθεση που έχει εξαπολυθεί εναντίων των στρατιωτικών, αναφορικά με τη «δυνατότητα» που έχουν να βγαίνουν σε μικρή σχετικά ηλικία στη σύνταξη, τις «υψηλές αποδοχές», την «προνομιακή υγειονομική περίθαλψη» και τα μεγάλα «προνόμιά» τους, έναντι του Ελληνικού Λαού. Επίθεση η οποία, εν πολλοίς, έλαβε τη μορφή συνολικής υποτίμησης και απαξίωσης της προσωπικότητας και του επαγγελματισμού των στρατιωτικών, ενώ σε κάθε περίπτωση έφτασε στα όρια της παραπλάνησης.
Δεν ανεχόμαστε από οποιονδήποτε, όσο ψηλά και να βρίσκεται, να διαβάλει τους στρατιωτικούς και κατ’ επέκταση τους αποστράτους με ανυπόστατους χαρακτηρισμούς όπως «προνομιούχοι», «υψηλόμισθοι – υψηλοσυνταξιούχοι» κλπ. Ανεχθήκαμε την κοινωνική και εργασιακή αιχμαλωσία επί δεκαετίες. Δεν έχουμε περιθώρια ανοχής για τώρα που είμαστε απόστρατοι και ουσιαστικά ελεύθεροι Έλληνες πολίτες!
Δεν κατανοούμε ποιο είναι αυτό το νομικό / ηθικό έρεισμα με το οποίο, αντίθετα στη Συνταγματική νομιμότητα, επαναπροσδιορίζονται συντάξεις με αναδρομική ισχύ μεταγενεστέρου νόμου!
Είναι πασιφανές, ότι κατά τη διάρκεια των χρόνων που ίσχυε το σημερινό συνταξιοδοτικό σύστημα, οι στρατιωτικοί στερούνταν κατάφωρα πολλών δικαιωμάτων. Ακόμη και η παραίτηση-φυγή ενός σεβαστού ποσοστού του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων προς τον ιδιωτικό τομέα, είναι μια ακόμα σοβαρή ένδειξη, αν μάλιστα συγκριθεί με τα χαμηλότερα ποσοστά άλλων δημόσιων λειτουργών. Η διαχρονική έλλειψη στοιχειωδών δικαιωμάτων πρέπει να αναγνωριστεί από το κράτος, το οποίο μάλιστα να αναλάβει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό, ότι οι στρατιωτικοί έχουν ήδη «ματώσει» και «ματώνουν» καθημερινά, σε χρόνο εργασίας, σε επικινδυνότητα, σε μειωμένες αποδοχές, σε οικογενειακή αταξία και κοινωνική περιθωριοποίηση. Το υφιστάμενο – παλαιό συνταξιοδοτικό καθεστώς - ήταν μια ελάχιστη αποζημίωση/αναγνώριση, που μάλιστα δεν υπήρξε προϊόν μαχητικής διεκδίκησης, αφού δεν έχουμε άλλωστε τέτοιο δικαίωμα. Η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ , όχι μόνον δεν πρέπει να θίξει τα ελάχιστα υφιστάμενα δεδομένα, αλλά οφείλει να ενσκήψει άμεσα, να διορθώσει άλλες οργανωτικές παθογένειες και στρεβλώσεις που επιβλήθηκαν κατά καιρούς στο στράτευμα, από τις οποίες θα έχει πολλαπλάσια εξοικονόμηση κρατικών πόρων"
http://news247.gr/ellada/amyna/sfodres_antidraseis_gia_to_asfalistiko.408945.html?pageNumber=1#commentsList