Σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, η εκτελεστική εξουσία δεν πρέπει να θεσπίζει νόμους (αυτό είναι ρόλος της νομοθετικής εξουσίας) ούτε να τους ερμηνεύει (αυτό είναι ρόλος της δικαστικής εξουσίας)……. Στην Ελλάδα του σήμερα αυτό θυμίζει κάτι από τα εκπληκτικά επιθετικά φορ της αλάνας, τότε που πιτσιρίκια παίζαμε μπάλα στα τελευταία χωράφια της Αθήνας και λατρεύαμε το λεγόμενο “τσαντιράκι”. Τότε που περιμέναμε τη βαθιά μπαλιά του αμυντικού μιας και οφ σαιτ δεν παίζαμε τα χρόνια εκείνα και η κλοπή γινόταν ανεχτή από όλους αφού ήταν μια σου και μια μου. Τελικά τα σπασμένα τα πληρώνει η “κοινωνία” αλλά όχι εξολοκλήρου. Θα έλεγα μόνο λίγοι ή για να είμαι δίκαιος και πολιτικά ορθός μόνο οι πραγματικά αδύναμοι και οι νομοταγείς που καταλήγουν να ζουν τη βραδινή πλάνη της δίκαιης πολιτείας.
Οι υπόλοιποι; Ε οι υπόλοιποι κοντά στο πρότυπο του καραγκιόζη ως κυρίαρχη φιγούρα στο θέατρο σκιών, δουλεύουνε αλλήλους. Στη χώρα αυτή, του όλα και του τίποτα, άπαντες έχουνε άποψη για όλα και φυσικά για το ΔΝΤ. Κάτι ακούσανε, κάποιος τους είπε, διάβασαν λέει ένα άρθρο για την Αργεντινή του Μαραντόνα αλλά μάλλον θυμούνται περισσότερο την εκπληκτική ασίστ στον Κλαούντιο Κανίτζια στο Μουντιάλ του 1994, παρά τις άδειες επαναστατημένες λατινικές κατσαρόλες του 2000 φεύγα.
Δε νομίζω ότι το ΔΝΤ δεν έχει φάκελο στην αστυνομία σκέψης και ηθικής. Από το αναμορφωτήριο όμως άλλοι βγαίνουν καλύτεροι και άλλοι χειρότεροι και αυτό μάλλον μόνο η ιστορία θα το κρίνει. Δουλεύοντας για ένα από τους “δόλιους” μηχανισμούς του Μπρέτον Γουντς και δίνοντας κάθε μέρα τις ιδεολογικές μου μάχες στους πολύ δύσκολους καιρούς- για να είσαι Έλληνας και να ασκείς κοινωνική ρητορική στον μεγαλύτερο αναπτυξιακό οργανισμό του κόσμου με προϋπολογισμό 59 δισ.δολ το χρόνο- νομίζω ότι δικαιούμαι τουλάχιστον μιας άποψης μακριά από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες του νεοΕλληνα ψευτοαριστερού, κρυφοφασίστα και πάνω απ όλα αριβίστα που με περισσή υποκρισία σηκώνει πανό με το No Pasaran της Dolores Ibárruri Gómez.
Το τι θα λέει τώρα ο κάθε ψευτοεπαναστατημένος φίλος, κολλητός ή συγγενής διόλου με ενδιαφέρει. Το πολιτικό σύστημα του κομματισμού χρεοκόπησε αλλά το ίδιο και η κοινωνία. Από τους ρεμπεσκέδες της Ναβαρίνου, τους “Che και βάρα” του Περισσού, μέχρι την πλουτοκρατία στα καμένα της Ανατολικής Αττικής…καλό ξημέρωμα μπάσταρδε.
