Μη φοβάστε ορέ Έλληνες... Ψηλά το κεφάλι... Δεν θα μας βάλουν κάτω εμάς οι Φράγκοι... Δεν σκύβουμε εμείς τα κεφάλια μπροστά στα κεφάλαιά τους...
Διότι και αν ήλθεν κρίσις οικονομική «η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει», το είπεν και ο μπαρμπα Χαρίλαος Τρικούπης ανακοινώνοντας κάποτε την πτώχευση του Κράτους.
Ψηλά το κεφάλι ορέ Έλληνες και μην μασάτε... Σάμπως δεν επτώχευσε η «Ψωροκώσταινα» και το 1827, και το 1843 και το 1893 και το 1932; Είμεθα γνωστοί μετρ στην επιστήμη της πτωχολογίας και άνευ δανεικών δεν ημπορούμε, κάτι το ψυχολογικόν παθαίνουμε. Και τι έγινε; Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι κονομηθήκαμε, πάλι σηκώσαμε κεφάλι, πάλι εμείς τη βάλαμε κάτω τη Φραγκιά που πάντα έτρεχε να μας σώσει για να μη χάσει τα χρωστούμενα...
Μας ζηλεύουν συνέλληνες και γι’ αυτό έφαγαν τα λυσσακά τους οι Τρισέδες και οι Αλμούνηδες. Φθόνος είναι η αιτία.
Μας φθονούν που εμείς είμαστε αραχτοί και λαρτζ τύποι. Που μας αρέσει ο πρωινός ύπνος, και σηκωνόμαστε κάθε πρωί (δηλαδή μεσημέρι), χαλαροί και μαχμουρλήδες για να πάμε για καφέ ενώ αυτοί σηκώνονται άγρια χαράματα και στοιβάζονται στο μετρό για να πάνε στη δουλειά όπου θα τους ξεζουμίσουν ως αργά το απόγευμα, την ώρα που εμείς την ξαναπέφτουμε για ύπνο μετά τις μεσημεριανές σπονδές στα τσιπουράδικα
Μας ζηλεύουν και σπάνε την κεφάλα τους πώς γίνεται εμείς οι καταχρεωμένοι να είμαστε οι δεύτεροι Ευρωπαίοι (φτου φτου) σε καταθέσεις στην Ελβετία.
Τρελαίνονται που τα καλοκαίρια, εμείς, οι πρώτοι μπατίρηδες της Ευρώπης, διαβιούμε σε πολυτελή ξενοδοχεία, σε αντίθεση με τα φτηνά μπαγκαλόους που καταλύουν οι Άγγλοι οι οποίοι κάνουν οικονομία όλη τη χρονιά για να πάνε διακοπές. Που τρώμε τις ψαρούκλες μας και τις αστακομακαρονάδες μας την ώρα που αυτοί τη βγάζουν με σαλάτες και μια φιάλη κρασί.
Φταίμε άραγε εμείς που χτυπάμε, Φλεβάρη καιρό, λιακάδες και θερμοκρασίες 20 βαθμούς, και την ίδια ώρα παρακολουθούμε τη Γερμανία αποκλεισμένη από τα χιόνια; Και πώς να δουλέψεις με τέτοια χαρά Θεού; Αυτό το υπολόγισαν; Ο Γερμανός τρέχει, κινείται και δουλεύει πυρετωδώς γιατί δεν έχει άλλο τρόπο να ζεσταθεί. Και άμα δουλεύεις κονομάς. Οφείλεις λοιπόν εσύ ο κονομημένος να συνδράμεις τον υποφέροντα ένεκα ζέστης ευρωαδελφό σου, νομίζω;
Είμαστε Ελληνάρες και ψυχάρες και με ανεπτυγμένο το αίσθημα του εθελοντισμού. Λογικό λοιπόν ότι πληρώνουμε τους (ολίγους) φόρους μας εθελοντικώς (μόνο όποιος θέλει) και το κράτος μας, πραγματικό υπόδειγμα ανθρωπισμού και κιμπαροσύνης, δεν ασχολείται... Ανώτερο κράτος, τι να λέμε τώρα, δεν μας τιμωρεί, ανοίγει, πάντα στοργικό, τις αγκαλιές του σε όλους (έξω δουλεύουν στο φουλ τις φυλακές, τα φασιστοειδή... Εμείς, κάνουμε μια Εξεταστική, ξεπλένουμε τα άπλυτά μας και πάμε γι’ άλλα. Με αναπαυμένη τη συνείδηση).
Εμείς πρώτοι στα κινητά, πρώτοι στις Μερτσέντες, στις Πόρσε και τα Τσερόκια (αναλογικά με τον πληθυσμό). Εμείς κάναμε φίρμες τα Μπέρμπερις, τις Λουί Βουτόν και τα Αρμάνι. Και σε ρωτώ Γερμανέ, Ιταλέ και Αγγλογάλλε μου που μου κουνάς τώρα το δάκτυλο: άμα δεν τα καταναλώναμε εμείς τι θα τα έκανες μίστερ; Ποιοι θα τα αγόραζαν; Εσείς οι καρμίρηδες; Οι σφιχτοί; Που αγοράζετε καινούργιο πουκάμισο κάθε Ολυμπιάδα; Εμείς και μόνον εμείς ταξιδεύουμε στο εξωτερικό, εμείς είμαστε η χαρά των “Χάροντς” και των «Σέλφτριτζες» και στην Όξφορντ Στριτ τα ελληνικά είναι η κυρίαρχη γλώσσα... Και τα μιλούν άνθρωποι φορτωμένοι με σακούλες, που στηρίζουν την οικονομία σας ρε καρμοίρηδες.
Ναι ορέ. Είμαστε καλοπερασάκηδες, τσαμπουκάδες, ελαφρώς ρεμάλια, αλλά τσαχπίνηδες και όξω καρδιά. Αναστενάζουμε τσιφτετελοειδώς πάνω στα τραπέζια και έχουμε κυκλοφοριακό πρόβλημα στις 4 τα ξημερώματα την ώρα που εσείς είστε στον έβδομο ύπνο. Και μιλάμε για διασκέδαση επιπέδου, με γκαρσόνια από το Πολυτεχνείο, τη Φιλολογία, και τη Νομική που δουλεύουνε φιλότιμα τα παιδιά γ...ώ την ανεργία μου μέσα.
Τρώμε σουβλάκια, παϊδάκια, κοκορέτσια (και ό,τι άλλο υπάρχει σε ανθυγιεινό), πίνουμε τσίπουρα, καπνίζουμε σαν αράπηδες και γουστάρουμε. Και τρελαίνονται οι Ευρωπαίοι τα αδέλφια μας (φτου κακά) που μας βλέπουν, εμάς τα παιδιά του Επίκουρου (καλά, μιλάμε θεός ε;) να ζούμε περισσότερο και να μην αυτοκτονούμε σαν Σκανδιναβοί και Ελβετοί που τα έχουν παίξει από την κατάθλιψη.
Εμείς ρε έχουμε λεφτά, και δεν θέλουμε δανεικά, σας το βροντοφώναξε και ο Γιώργος, στα Λονδίνα και τα Παρίσια σας ως άλλος Μεταξάς: «Όχι» ρε δεν θέλουμε δανεικά, θα τη βρούμε την άκρη μόνοι μας, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει (αν και οι Έλληνες προσπαθούμε ιδιαίτερα γι’ αυτό).
Τι να μας πουν αδέλφια αυτοί οι χθεσινοί; Που βγάζουν το κόμπλεξ τους απέναντι στον τεράστιο πολιτισμό μας, που τους κάναμε νοικοκυραίους με τα μάρμαρα να ’χουν να κοκορεύονται με τα Μουσεία τους.
Καιρός λοιπόν να ανακαλύψουμε τη χαμένη μας περηφάνια ορέ Έλληνες. Να θυμηθούμε ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» (η ΕΟΚ μας δανείζει, το ΝΑΤΟ μας βάζει να αγοράζουμε όπλα).
Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, αφού εμείς είμαστε οι στυλοβάτες τους (εντάξει, με τα λεφτά τους, δεν λέω, αλλά άμα δεν το γυρίσει κάποιος το χρήμα, πάει, άχρηστο είναι), αφού εμείς λοιπόν είμαστε οι καλύτεροι πελάτες τους, τι θέλουν τώρα και σκούζουν και μας πρήζουν αυτά που, τέλος πάντων, δεν γράφονται;
Αλλά θα δουν αυτοί σε λίγο... Θα συμμαζευτούμε, θα πάψουμε να σκορπάμε τον παρά, θα γίνουμε και εμείς Ευρωπαίοι (σαν τα μούτρα τους), να ζητάμε απόδειξη ακόμη και από τους υδραυλικούς, τους μεγαλογιατρούς και τους μεγαλέμπορους και άλλες ευπαθείς κοινωνικά ομάδες.
Και τότε θα δουν τι εστί βερίκοκο, ποια είναι η τεράστια σημασία της νέας Ελλάδας στο διεθνές καταναλωτικό ισοζύγιο.
Λιτότητα δεν θέλετε; Λιτότητα θα λάβετε και αμαρτίαν ουκ έχουμε.
