"Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...
Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε...να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο
Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην λατρεία μας...στην δουλειά μας.
Ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακα για να συντηρήσω την οικογένειά μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η "σπάταλη" ζωή μας?? Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι...
Θα έκανα ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνω όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους.
Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας. Ο λόγος?? Η εξάρτηση της πτήσης, η περηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου, το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, το γαμώτο για μια ακόμα "διακριτική" αναγνώριση στην εξάδα που αλωνίζει αμέριμνη όπου γουστάρει...
Μην φοβάστε κύριοι δεν θα κάνουμε...λευκή απεργία. Τα scrable θα είναι στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά και τα ελικόπτερα θα συνεχίζουν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε...
Μόνο μια χάρη από όλους εμάς...το πρωί που θα σηκωθείτε να πάτε να ψηφίσετε το επίμαχο νομοσχέδιο, σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας για να κοιταχτήτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα, χαλάλι σας!! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου..."
