µε τίτλο:
«Για να θυµόµαστε συνεχώς πως είµαστε ξένοι στην Πόλη»
Mε ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δηµοσιεύεται στην έγκυρη εφηµερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δηµοσιογράφο στην Τουρκία, στηλιτεύεται ο τούρκικος τρόπος εορτασµού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης.
Στο εν λόγο άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µια σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και αιώνες προσπαθεί να καταπνίξει.
Εν συντοµία:
«Μην το θυµίζετε αυτό στους µουσουλµάνους!
ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα επίσηµο συνέδριο µε θέµα «θα πάρουµε πίσω την πόλη».
ΑΝ έφτιαχναν µακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη.
Αν ξαφνικά ένας τύπος ντυµένος ο περίφηµος Έλληνας Νικηφόρος και σχεδόν µυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatli Hasan και τον γκρέµιζε κάτω.
ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε µιναρέδες αλλά σταυρό.
ΑΝ έκαιγαν λιßάνι και έλεγαν ύµνους, θα σας άρεσε? Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναµε τον κόσµο, µέχρι που θα καλούσαµε πίσω τον πρέσßη µας.
Τότε γιατί το κάνετε εσείς αυτό?
Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε την άλωση σα να ήταν χθες?
Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο. «αυτά τα µέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε και τα πήραµε µε τη ßία».
Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων?
Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόßος ότι η πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω?
Μη φοßάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.
Μη φοßάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν µπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων και αν ακόµα τη πάρουν δεν µπορούν να την κατοικίσουν.
Αυτό το όνειρο το ßλέπουν µια χούφτα ßλάκες µόνο.
Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.
Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαµε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουµε?
Θα υπερασπιστούµε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων δικαιωµάτων ή θα αφήσουµε το θέµα στους ιστορικούς?
Αντί να περηφανευόµαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαµε, ας περηφανευτούµε µε αυτές που ιδρύσαµε, ΑΝ υπάρχουν.
Αλλά δεν υπάρχουν.
Όλη η Ανατολή είναι περιοχή κατακτηµένη!
Ακόµα και το όνοµα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µάνα, dolu=γεµάτη) αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη η ΑΝΑΤΟΛΗ.
Ακόµα και η ονοµασία της Ισταµπούλ δεν είναι αυτό που µας λέει ο Edliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη λέξη από τα µαλλιά, αλλά προέρχεται από το ελληνικό «εις την Πόλιν».
Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε-πέντε τα διαµερίσµατα.
Κανείς δεν µπορεί να µας κουνήσει, ηρεµήστε πια. Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς πολλές φαµφάρες.».
