Έτοιμη (;) για το ψηφιακό άλμα η εφορία

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες και ειδικότερα οι επαγγελματίες στην καθημερινότητα τους με την εφορία, είναι γνωστά και πολλά. Ατελείωτη χαρτούρα, ουρές μπροστά από ελλιπώς στελεχωμένα γραφεία και πάει λέγοντας. Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Γραφειοκρατία, εχθρικό επιχειρηματικό περιβάλλον, φορολογική αβεβαιότητα και βέβαια η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για εκτεταμένη διαφθορά και φοροδιαφυγή. 

Με αυτά τα δεδομένα, η ΑΑΔΕ εργάζεται πυρετωδώς για την "ηλεκτρονική" εφορία, με στόχο αφενός να μην απαιτείται πλέον η φυσική παρουσία των φορολογούμενων στις Δ.Ο.Υ. αφετέρου να μπουν ασφαλιστικές δικλείδες και να περιοριστούν τα φαινόμενα παραβατικότητας. 

Το ηλεκτρονικό άλμα δεν είναι, πάντως, εύκολη υπόθεση. Αν και έχουν προαναγγελθεί εδώ και καιρό τα βήματα για τη διασύνδεση επιχειρήσεων- επαγγελματιών με την ΑΑΔΕ, βρισκόμαστε ακόμα μακριά από το στόχο. Στην πραγματικότητα ηλεκτρονικά τιμολόγια και ηλεκτρονικά φορολογικά βιβλία θα πρέπει να «τρέξουν» παράλληλα, για να αποδώσουν τα προσδοκώμενα: 1) απλοποίηση διαδικασιών 2) αποτελεσματικότερος φορολογικός έλεγχος. Αν και η επικεφαλής της ΔΗΛΕΔ, Σοφία Σεχπερίδου, μιλώντας στο Tax Forum, υποστήριξε ότι εντός του 2019 τα ηλεκτρονικά βιβλία θα είναι έτοιμα, για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι διαδικασίες να τρέξουν με πρωτόγνωρες ταχύτητες. Είναι, άλλωστε, ενδεικτικό ότι βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη η διαβούλευση με φορείς για το interface της εφαρμογής. 

Τι σημαίνει πρακτικά για τους επιτηδευματίες ότι τα φορολογικά βιβλία θα τηρούνται ηλεκτρονικά; 
Τα λογιστήρια θα διασυνδεθούν on line με την ΑΑΔΕ και θα αποστέλλουν σε πραγματικό χρόνο όλα τα δεδομένα των οικονομικών συναλλαγών των επιχειρήσεων τη στιγμή που θα τα καταχωρούν στα ηλεκτρονικά τηρούμενα βιβλία. Το σύστημα θα «κλειδώνει» με την ηλεκτρονική τιμολόγηση, καθώς κάθε ηλεκτρονικό τιμολόγιο που θα αποστέλλεται, θα επαληθεύεται και θα επιβεβαιώνεται αμέσως μετά και με τα δεδομένα που θα έχουν καταχωρηθεί στα ηλεκτρονικά τηρούμενα βιβλία των επιχειρήσεων, με στόχο να μην υπάρχει δυνατότητα απόκρυψης φορολογητέας ύλης. 

Δύο νέες αποφάσεις δικαιώνουν συνταξιούχους ! (9117/2018 και 10601/2018 του Διοικ.Πρωτ. Αθήνας)

ΕΝΥΠΕΚΚ : Δώστε τα Δώρα αναδρομικά και έντοκα !

Με καταιγιστικό ρυθμό όλα τα Πρωτοδικεία της χώρας δικαιώνουν όσους συνταξιούχους προσέφυγαν και ζητούσαν την αναδρομική καταβολή των Δώρων καθώς και την εφεξής και κατ’έτος καταβολή τους.

Τα κατώτερα Δικαστήρια της χώρας μας συμμορφώνονται, κατά το Σύνταγμα, με τις αμετάκλητες αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (υπ’αριθ. 2287-2290/2015), με τις πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (υπ’αριθ. 1-4/2018) και με πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου (υπ’αριθ. 1227/2018) και διατάσσουν την κυβέρνηση σε άμεση καταβολή -και μάλιστα με τόκο (6%)- σε όλους τους συνταξιούχους των Δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας.

Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή εκτός από το να παραιτηθεί από το δικαίωμα της έφεσης κατά των πρωτόδικων αποφάσεων και να αποφασίσει την ολοσχερή ή κατά τμήματα καταβολή των αναδρομικών και την εφεξής κατ’έτος καταβολή τους.

Μπορεί άλλωστε να συμψηφίσει τις απαιτήσεις που έχουν οι συνταξιούχοι (μετά την κήρυξη ως αντισυνταγματικών των διατάξεων των μνημονιακών νόμων που έκριναν παράνομες τις περικοπές των συντάξεών τους και την κατάργηση των Δώρων τους) με απαιτήσεις που έχει το κράτος από αυτούς και τις οικογένειές τους. Αυτό επιβάλλει η υποχρέωση για συμμόρφωση προς αμετάκλητες και μη ανατρέψιμες δικαστικές αποφάσεις των Ανωτάτων Δικαστηρίων.

Η ΕΝΥΠΕΚΚ δίνει στη δημοσιότητα σήμερα δύο νέες αποφάσεις που δικαίωσαν συνταξιούχους και ακολούθησαν της έκδοσης της υπ’αριθ. 3037/2018 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσ/κης που δικαίωνε έναν ακόμη συνταξιούχο.

Ιδού οι αποφάσεις !

Αριθμός απόφασης: 9117/2018

ΑΚΔ: ΑΓ ……/14.6.2017

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΤΜΗΜΑ 30o MONOΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9.3.2018 με δικαστή τη …………….. και με γραμματέα την …………

γ ι α να δικάσει την αγωγή με ημερομηνία κατάθεσης 14.6.2017,

τ……….., ο οποίος παραστάθηκε αυτοπροσώπως ……….

κ α τ ά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου «ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (Ε.Φ.Κ.Α.)» (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), το οποίο εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε με δήλωση……….

Κατά τη συζήτηση, ο διάδικος, που εμφανίστηκε και παραστάθηκε, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

 Η κρίση του Δικαστηρίου είναι η εξής: 

1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, ο ενάγων, συνταξιούχος Δικαστικός Λειτουργός του Τομέα Ασφάλισης Νομικών του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) (πρώην Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων-Ε.Τ.Α.Α.), ζητεί, παραδεκτώς, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να του καταβάλει, ως αποζημίωση, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου Αστικού Κώδικα (Εισ.Ν.Α.Κ.), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής το ποσό των 3.070,32 ευρώ, προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία υπέστη από τις περικοπές που επιβλήθηκαν στην κύρια σύνταξη γήρατος που λάμβανε αρχικά από το Ε.Τ.Α.Α και στη συνέχεια από τον ΕΦΚΑ, για το χρονικό διάστημα από 01.07.2015 έως 30.6.2017, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν.4051/2012 και του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.5 του ν. 4093/2012, κατά τους ισχυρισμούς του, αντικείμενων στο Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.). Περαιτέρω, ο ενάγων ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να του καταβάλει το ποσό των 500 ευρώ, ως αποζημίωση, για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τις ως άνω παράνομες πράξεις του.
2. Επειδή, προς εφαρμογή του εγκριθέντος κατά το έτος 2012 δεύτερου «Μνημονίου Συνεννόησης» (Ν. 4046/2012), ακολούθησαν το ίδιο αυτό έτος, δύο νομοθετήματα με αντικείμενο την περαιτέρω –μετά διαδοχικές περικοπές – περιστολή κυρίων και επικουρικών συντάξεων: Ο Ν. 4051/2012 (Α΄40), με το άρθρο 6 του οποίου μειώθηκαν αναδρομικά κατά 12% οι κύριες συντάξεις που υπερβαίνουν τα 1.300 ευρώ και οι επικουρικές συντάξεις, με κλιμάκωση του ποσοστού μειώσεως (10%, 15% και 20%) αναλόγως του ύψους αυτών και με κατοχύρωση κατώτατου ορίου 200 ευρώ, καθώς και ο Ν. 4093/2012 (Α΄222), με το άρθρο πρώτο του οποίου, αφ΄ ενός μεν μειώθηκαν εκ νέου, σε ποσοστό από 5% έως και 20%, οι από οποιαδήποτε πηγή και για οποιαδήποτε αιτία συντάξεις, που υπερβαίνουν αθροιστικώς τα 1.000 ευρώ αφετέρου δε καταργήθηκαν πλέον για όλους τους συνταξιούχους τα επιδόματα και δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας. Στις αιτιολογικές εκθέσεις των εν λόγω διατάξεων δεν μνημονεύονται καθόλου οι προηγηθείσες περικοπές, η δε λήψη των νέων μέτρων αιτιολογείται με γενική αναφορά στις «δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας», στη «δυσμενή οικονομική κατάσταση συγκεκριμένων ασφαλιστικών φορέων» και στην ανάγκη «να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης…». Στο δεύτερο αυτό Μνημόνιο προβλεπόταν σχετικώς ότι «για την πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής του προγράμματος» και ενόψει «των συνεχών προβλημάτων της Ελλάδας με τη φορολογική συμμόρφωση» θα χρειαζόταν η λήψη «επιπρόσθετων μέτρων», ότι «το μεγαλύτερο μέρος της προσαρμογής θα επιτυγχανόταν μέσω περικοπών δαπανών που θα αποσκοπούσαν στη μόνιμη μείωση του μεγέθους του κράτους», ότι «πολλές από αυτές τις περικοπές θα έπρεπε να αφορούν τις κοινωνικές μεταβιβάσεις» και ότι «η μεγάλη εναπομείνασα δημοσιονομική προσαρμογή θα έπρεπε κατ΄ ανάγκη να περιλαμβάνει περαιτέρω προσαρμογές των συντάξεων … με τρόπο που να προστατεύονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι…» (ΣτΕ Ολομ. 2287/2015).
3. Επειδή, οι διατάξεις αυτές ψηφίστηκαν, όταν είχε πλέον παρέλθει διετία από τον πρώτο αιφνιδιασμό της οικονομικής κρίσεως και αφού εν τω μεταξύ είχαν σχεδιασθεί και ληφθεί τα βασικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επομένως, κατά την επιχειρηθείσα με τις διατάξεις αυτές νέα, για πολλοστή φορά, περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων, ο νομοθέτης δεν δικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει στην ψήφιση των σχετικών ρυθμίσεων χωρίς ειδική έρευνα του αντικειμένου αυτών, αλλά όφειλε, κατά τα προεκτεθέντα, να προβεί σε εμπεριστατωμένη μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει και να αναδείξει τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, τις απορρέουσες, μεταξύ άλλων, από τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και την προστασία της αξίας του ανθρώπου. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, όφειλε, κατ’ αρχάς, ο νομοθέτης να προβεί σε συνολική εκτίμηση των παραγόντων που προκάλεσαν το πρόβλημα το οποίο επικαλείται ως προς τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών οργανισμών (και, μάλιστα, ενός εκάστου εξ αυτών, ενόψει της διοικητικής και οικονομικής του αυτοτέλειας), και, ενόψει των παραγόντων αυτών –όπως είναι η μείωση της αξίας, μέσω του PSI (ν. 4050/2012), των διαθεσίμων κεφαλαίων των εν λόγω οργανισμών, κυρίως δε, η παρατεινόμενη ύφεση και η συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, στις οποίες ουσιωδώς συμβάλλει η πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού συνεπεία μέτρων αντίστοιχων με τα επίδικα (μειώσεις συντάξεων και μισθών) ή φορολογικών επιβαρύνσεων– να κρίνει για την προσφορότητα των επίδικων αυτών μέτρων. Τούτο δε ενόψει και της διαπιστώσεώς του ότι τα αντίστοιχα μέτρα που είχε λάβει μέχρι τότε (μειώσεις συντάξεων και μισθών) δεν είχαν αποδώσει τα αναμενόμενα και ότι η οικονομική ύφεση είχε ενταθεί με ρυθμούς που είχαν ανατρέψει τις αρχικές προβλέψεις. Ακόμη δε κι αν τα επίδικα μέτρα κρίνονταν πρόσφορα, κατά τα ανωτέρω, ο νομοθέτης έπρεπε περαιτέρω να μελετήσει και να αποφανθεί αιτιολογημένα για την αναγκαιότητά τους, εξετάζοντας την ύπαρξη τυχόν εναλλακτικών επιλογών και συγκρίνοντας τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της καθεμιάς για τους επιδιωκόμενους δημόσιους σκοπούς (δημοσιονομική προσαρμογή, βιωσιμότητα των ασφαλιστικών οργανισμών, διασφάλιση ικανοποιητικού, κατ’ άρθρο 22 παρ. 5 Συντ., επιπέδου ζωής των ασφαλισμένων). Τέλος, εφόσον, πάντως, κατόπιν των ανωτέρω, ο νομοθέτης επέλεγε, όπως εν προκειμένω, να προβεί σε συγκεκριμένες περικοπές συντάξεων (επιλογή, κατ’ αρχήν, δικαστικώς ανέλεγκτη), όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, αν οι επιπτώσεις των περικοπών τούτων στο βιοτικό επίπεδο των θιγομένων, αθροιζόμενες με τις επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα γενικά μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης (όπως οι αλλεπάλληλες, κατά τα εκτεθέντα, φορολογικές επιβαρύνσεις) και συνδυαζόμενες με τις ευρύτερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της διανυόμενης έκτακτης περιόδου (κόστος αγαθών και υπηρεσιών, περικοπές παροχών υγείας, ανεργία και επίδρασή της στο οικογενειακό εισόδημα, έκταση και περιεχόμενο δανειοληπτικών υποχρεώσεων), οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων κάτω του ορίου εκείνου που συνιστά, κατά τα προεκτεθέντα, τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού τους δικαιώματος. Από κανένα όμως στοιχείο δεν προκύπτει ότι ως προς τα ανωτέρω ζητήματα έλαβε χώρα εν προκειμένω τέτοια μελέτη. Πέραν δε τούτου, δεν προκύπτει ούτε ότι ελήφθησαν υπ’ όψη οι κρίσιμες ως άνω συνταγματικές παράμετροι. Διότι, όπως συνάγεται από τις οικείες προπαρασκευαστικές εργασίες, μόνο κριτήριο για τη θέσπιση των σχετικών μέτρων απετέλεσε η συμβολή τους στη μείωση των δημοσίων δαπανών και τη «δημοσιονομική προσαρμογή». Ακόμη δε και η αναφορά στην «δυσμενή οικονομική κατάσταση» των ασφαλιστικών οργανισμών, ως βασικής αιτίας του προβλήματος, γίνεται αορίστως, είτε για όλους τους οργανισμούς συλλήβδην, είτε για κάποιους μη κατονομαζόμενους, χωρίς να εκτιμάται συγκεκριμένα η κατάσταση καθενός από αυτούς (εν όψει της οικονομικής αυτοτελείας τους και των επιβαλλομένων, αναλόγως, διαφοροποιήσεων) και χωρίς να αναφέρεται αν και πώς συνέβαλε το κράτος, κατά τη συνταγματική του υποχρέωση, στη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Άλλωστε, αντιθέτως προς όσα εκτίθενται παραπάνω ως προς τις υποχρεώσεις του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση, οι επίμαχες νομοθετικές ρυθμίσεις διέπονται από την, υπό το «νέο ασφαλιστικό σύστημα», συνταγματικώς μη ανεκτή αντίληψη ότι το κράτος ρυθμίζει απλώς και οργανώνει την κοινωνική ασφάλιση χωρίς και να υποχρεούται να συμμετέχει στη χρηματοδότηση των οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως ή ότι η υποχρέωση αυτή μπορεί να αναπληρώνεται με παροχές προνοιακού χαρακτήρα, καθώς και ότι η διασφάλιση της βιωσιμότητας των εν λόγω οργανισμών απόκειται στους ίδιους τους ασφαλισμένους, συναρτώμενη, προεχόντως ή και αποκλειστικώς, με τη μαθηματική σχέση μεταξύ καταβαλλόμενων εισφορών και χορηγούμενων παροχών. Κατόπιν τούτων, οι ανωτέρω διατάξεις των νόμων 4051 και 4093/2012 αντίκεινται στις προπαρατεθείσες συνταγματικές διατάξεις και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες∙ η αντίθεση δε των διατάξεων τούτων προς το Σύνταγμα αφορά στις περικοπές όχι μόνο των κύριων αλλά και των επικουρικών συντάξεων. Διότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της επικουρικής κοινωνικής ασφαλίσεως, η οποία παρέχεται από το Ε.Τ.Ε.Α. και άλλους φορείς και η, συνεπεία τούτου, λειτουργία αυτών υπό μορφήν νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (ΑΕΔ 87/1997, ΟλΣτΕ 5024/1987) δικαιολογούνται από τον δημόσιο σκοπό, τον οποίο οι φορείς αυτοί υπηρετούν κατά το άρθρο 22 παρ.5 του Συντάγματος, συμβάλλοντας –δια της χορηγήσεως παροχών συμπληρωματικών εν σχέσει προς τις χορηγούμενες από τους φορείς υποχρεωτικής κύριας ασφαλίσεως– στη διασφάλιση υπέρ των συνταξιούχων ενός ικανοποιητικού επιπέδου διαβιώσεως, κατά το δυνατόν εγγύς εκείνου το οποίο είχαν αυτοί κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Ενόψει δε του εν λόγω δημοσίου σκοπού, το κράτος, ανεξαρτήτως αν μέχρι σήμερα δεν έχει προβλεφθεί τακτική κρατική χρηματοδότηση των φορέων της υποχρεωτικής επικουρικής κοινωνικής ασφαλίσεως, υποχρεούται, πάντως, κατά την ανωτέρω συνταγματική διάταξη, να συμμετέχει στη χρηματοδότηση και των φορέων τούτων, προς κάλυψη των ελλειμμάτων τους. Επιπλέον, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, με τις ως άνω διατάξεις και την επέμβαση που επέρχεται μέσω αυτών στα δικαιώματα των ενδιαφερομένων, κλονίζεται η δίκαιη ισορροπία μεταξύ του γενικού συμφέροντος που τις υπαγόρευσε και των περιουσιακών δικαιωμάτων των θιγόμενων συνταξιούχων, καθώς παραβιάστηκε ο πυρήνας του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος (Ε.Δ.Δ.Α., Khoniakina κατά Γεωργίας, ό.π., σκ. 71) και αναγκάστηκαν αυτοί να υποστούν ένα υπερβολικό ατομικό βάρος (Ε.Δ.Δ.Α., Khoniakina κατά Γεωργίας, σκ.72), κι ως εκ τούτου, με τις εν λόγω διατάξεις παραβιάζεται και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. (βλ. ΟλΣτΕ 2287/2015).
4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την ………/14.9.2016 πράξη του Αναπληρωτή Διευθυντή Παροχών του Ε.Τ.Α.Α./Τ.Α.Ν. απονεμήθηκε στον ενάγοντα, ………, βάσει συνολικού συντάξιμου χρόνου 43 ετών, 10 μηνών και 25 ημερών, κύρια σύνταξη γήρατος, ποσού 553,23 ευρώ μηνιαίως, από 1.7.2015. Επί του ως άνω ποσού σύνταξης εφαρμόστηκαν οι μειώσεις-περικοπές αφενός του ν.4051/2012, ανερχόμενες στο ποσό των 40,97 ευρώ, μηνιαίως, αφετέρου του ν.4093/2012, ποσού 89,96 ευρώ, μηνιαίως, ήτοι συνολικά ποσού 127,93 ευρώ, μηνιαίως (βλ.σχετ. μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα συντάξεων χρονικού διαστήματος 1.11.2016-30.6.2017, καθώς και την έκθεση απόψεων του εναγόμενου ΕΦΚΑ). Ήδη , με την κρινόμενη αγωγή, όπως αναπτύσσεται με το από 21.2.2018 υπόμνημα, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι μη νόμιμα διενεργήθηκαν οι ανωτέρω περικοπές στη σύνταξή του και προβάλλει αντίθεση των ανωτέρω διατάξεων των ν.4051/2012 και 4093/2012 στις διατάξεις 2 παρ.1, 4 παρ.1 και 5, 21 παρ.3, 22 παρ.5, 25 παρ.1 και 4 του Συντάγματος καθώς και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ζητεί δε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να του καταβάλει, νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 3.070,32 ευρώ, που αντιστοιχεί στις περικοπές της κύριας σύνταξης γήρατος που έλαβε για το χρονικό διάστημα από 01.07.2015 έως 30.06.2017. Επιπλέον, αιτείται να υποχρεωθεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ να του καταβάλει το ποσό των 500 ευρώ ως αποζημίωση, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τις ως άνω παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων των ασφαλιστικών φορέων. Εξάλλου, ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας, με την έκθεση των απόψεών του, συνομολογεί τη διενέργεια των ανωτέρω περικοπών-μειώσεων δυνάμει των ν.4051/2012 και 4093/2012, υποστηρίζει ότι έχει αποσταλεί ερώτημα στο Υπουργείο αναφορικά με την εφαρμογή των 2287-2288/2015 αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι πάντως οι δικαστικές αυτές αποφάσεις έχουν ισχύ μεταξύ των προσώπων, που ήταν διάδικοι στις συγκεκριμένες δίκες και ότι οι σχετικές κρατήσεις διενεργούνται στις συντάξεις βάσει διατάξεων νόμων, που εξακολουθούν να ισχύουν.
5. Επειδή, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 3 της παρούσας απόφασης, οι μειώσεις που επήλθαν στην κύρια σύνταξη του ενάγοντος κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν. 4051/2012 και του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.5 περ. 1 του ν. 4093/2012, είναι αντίθετες στο Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, κρίνει ότι μη νομίμως περικόπηκε κατά τα αντίστοιχα ποσά η κύρια σύνταξη που έλαβε ο ενάγων από το Ε.Τ.Α.Α. και ακολούθως από τον Ε.Φ.Κ.Α., κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Ως εκ τούτου, εξαιτίας της παράνομης αυτής μείωσης, δημιουργείται ευθύνη του εναγόμενου ν.π.δ.δ. να αποζημιώσει τον ενάγοντα, σύμφωνα με τα άρθρα 105-106 του Εισ.Ν.ΑΚ. και ειδικότερα να καταβάλει σε αυτόν τις διαφορές συντάξεων για το χρονικό διάστημα από 1.7.2015 έως 30.6.2017. Ειδικότερα, το ποσό, που οφείλεται στον ενάγοντα, σύμφωνα με τα μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα συντάξεων, που αυτός προσκομίζει και το οποίο δεν αμφισβητείται από το εναγόμενο ν.π.δ.δ., είναι 40,97 ευρώ (μείωση βάσει του ν.4051/2012) ×24 μήνες + 89,96 ευρώ (μείωση βάσει του ν.4093/2012) ×24 μήνες, ήτοι συνολικά, 3.142,32 ευρώ, το οποίο, όμως πρέπει να περιοριστεί στο αιτούμενο με την αγωγή ποσό των 3.070,32 ευρώ, το δε ως άνω ποσό πρέπει να καταβληθεί στον ενάγοντα νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής, στις 30.6.2017 (βλ.σχετ. την ……… έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή ……). Τέλος, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες τέλεσης του ζημιογόνου γεγονότος και το γεγονός ότι εξαιτίας των παρανόμων ενεργειών του εναγομένου, ο ενάγων απώλεσε μέρος των συνταξιοδοτικών του παροχών για τα ανωτέρω αντιστοίχως χρονικά διαστήματα, κρίνει ότι αυτός υπέστη ηθική βλάβη και πρέπει να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλει σ’ αυτόν ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 500 ευρώ, νομιμοτόκως, από 30.6.2017, κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος της αγωγής
6. Επειδή, κατ” ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αγωγή, να υποχρεωθεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ. να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 3.570,32 ευρώ (3.070,32 ευρώ + 500 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής (30.6.2017), εκτιμωμένων, όμως, των περιστάσεων πρέπει να απαλλαγεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ. από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος (άρθρο 275 παρ. 1 εδάφιο ε΄του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν.2717/1997,Α΄97).

Δ Ι Α Τ Α Υ Τ Α

Δέχεται την αγωγή.

Υποχρεώνει το εναγόμενο ν.π.δ.δ. να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τριών χιλιάδων πεντακόσιων εβδομήντα ευρώ και τριάντα δύο λεπτών (3.570,32 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής (30.6.2017).

Απαλλάσσει το εναγόμενο ν.π.δ.δ. από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος.

Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου στο ακροατήριο του στις 31.5.2018.

H ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                               H ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

————————

Αριθμός απόφασης: 10601/2018

ΓΑΚ : 6241/2017

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Τμήμα 30ο Μονομελές

σ υ ν ε δ ρ ί α σ ε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 27 Απριλίου 2018, με δικαστή την ………………. και με γραμματέα την ……….., δικαστική υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την αγωγή με χρονολογία κατάθεσης 16.6.2017,

τ………η οποία δεν παραστάθηκε,

κ α τ ά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου «ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (Ε.Φ.Κ.Α.)» (Τομέας Ασφάλισης Νομικών), που εδρεύει την Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα …………

Η κρίση του Δικαστηρίου είναι η εξής:

1. Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή, η ενάγουσα, συνταξιούχος Δικαστικός Λειτουργός του Τομέα Ασφάλισης Νομικών του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) (πρώην Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων-Ε.Τ.Α.Α.), ζητεί, παραδεκτώς, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να της καταβάλει, ως αποζημίωση, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου Αστικού Κώδικα (Εισ.Ν.Α.Κ.), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής το ποσό των 3.432,72 ευρώ, προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία υπέστη από τις περικοπές που επιβλήθηκαν στην κύρια σύνταξη γήρατος που λάμβανε αρχικά από το Ε.Τ.Α.Α και στη συνέχεια από τον ΕΦΚΑ, για το χρονικό διάστημα από 01.07.2015 έως 30.6.2017, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν.4051/2012 και του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.5 του ν. 4093/2012, κατά τους ισχυρισμούς του, αντικείμενων στο Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.). Περαιτέρω, η ενάγουσα ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να της καταβάλει το ποσό των 500,00 ευρώ, ως αποζημίωση, για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τις ως άνω παράνομες πράξεις του.
2. Επειδή, προς εφαρμογή του εγκριθέντος κατά το έτος 2012 δεύτερου «Μνημονίου Συνεννόησης» (Ν. 4046/2012), ακολούθησαν το ίδιο αυτό έτος, δύο νομοθετήματα με αντικείμενο την περαιτέρω –μετά διαδοχικές περικοπές – περιστολή κυρίων και επικουρικών συντάξεων: Ο Ν. 4051/2012 (Α΄40), με το άρθρο 6 του οποίου μειώθηκαν αναδρομικά κατά 12% οι κύριες συντάξεις που υπερβαίνουν τα 1.300 ευρώ και οι επικουρικές συντάξεις, με κλιμάκωση του ποσοστού μειώσεως (10%, 15% και 20%) αναλόγως του ύψους αυτών και με κατοχύρωση κατώτατου ορίου 200 ευρώ, καθώς και ο Ν. 4093/2012 (Α΄222), με το άρθρο πρώτο του οποίου, αφ΄ ενός μεν μειώθηκαν εκ νέου, σε ποσοστό από 5% έως και 20%, οι από οποιαδήποτε πηγή και για οποιαδήποτε αιτία συντάξεις, που υπερβαίνουν αθροιστικώς τα 1.000 ευρώ αφετέρου δε καταργήθηκαν πλέον για όλους τους συνταξιούχους τα επιδόματα και δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας. Στις αιτιολογικές εκθέσεις των εν λόγω διατάξεων δεν μνημονεύονται καθόλου οι προηγηθείσες περικοπές, η δε λήψη των νέων μέτρων αιτιολογείται με γενική αναφορά στις «δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας», στη «δυσμενή οικονομική κατάσταση συγκεκριμένων ασφαλιστικών φορέων» και στην ανάγκη «να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης…». Στο δεύτερο αυτό Μνημόνιο προβλεπόταν σχετικώς ότι «για την πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής του προγράμματος» και ενόψει «των συνεχών προβλημάτων της Ελλάδας με τη φορολογική συμμόρφωση» θα χρειαζόταν η λήψη «επιπρόσθετων μέτρων», ότι «το μεγαλύτερο μέρος της προσαρμογής θα επιτυγχανόταν μέσω περικοπών δαπανών που θα αποσκοπούσαν στη μόνιμη μείωση του μεγέθους του κράτους», ότι «πολλές από αυτές τις περικοπές θα έπρεπε να αφορούν τις κοινωνικές μεταβιβάσεις» και ότι «η μεγάλη εναπομείνασα δημοσιονομική προσαρμογή θα έπρεπε κατ΄ ανάγκη να περιλαμβάνει περαιτέρω προσαρμογές των συντάξεων … με τρόπο που να προστατεύονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι…» (ΣτΕ Ολομ. 2287/2015).

3. Επειδή, οι διατάξεις αυτές ψηφίστηκαν, όταν είχε πλέον παρέλθει διετία από τον πρώτο αιφνιδιασμό της οικονομικής κρίσεως και αφού εν τω μεταξύ είχαν σχεδιασθεί και ληφθεί τα βασικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επομένως, κατά την επιχειρηθείσα με τις διατάξεις αυτές νέα, για πολλοστή φορά, περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων, ο νομοθέτης δεν δικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει στην ψήφιση των σχετικών ρυθμίσεων χωρίς ειδική έρευνα του αντικειμένου αυτών, αλλά όφειλε, κατά τα προεκτεθέντα, να προβεί σε εμπεριστατωμένη μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει και να αναδείξει τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, τις απορρέουσες, μεταξύ άλλων, από τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και την προστασία της αξίας του ανθρώπου. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της μελέτης αυτής, όφειλε, κατ’ αρχάς, ο νομοθέτης να προβεί σε συνολική εκτίμηση των παραγόντων που προκάλεσαν το πρόβλημα το οποίο επικαλείται ως προς τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών οργανισμών (και, μάλιστα, ενός εκάστου εξ αυτών, ενόψει της διοικητικής και οικονομικής του αυτοτέλειας), και, ενόψει των παραγόντων αυτών –όπως είναι η μείωση της αξίας, μέσω του PSI (ν. 4050/2012), των διαθεσίμων κεφαλαίων των εν λόγω οργανισμών, κυρίως δε, η παρατεινόμενη ύφεση και η συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, στις οποίες ουσιωδώς συμβάλλει η πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων κατηγοριών του πληθυσμού συνεπεία μέτρων αντίστοιχων με τα επίδικα (μειώσεις συντάξεων και μισθών) ή φορολογικών επιβαρύνσεων– να κρίνει για την προσφορότητα των επίδικων αυτών μέτρων. Τούτο δε ενόψει και της διαπιστώσεώς του ότι τα αντίστοιχα μέτρα που είχε λάβει μέχρι τότε (μειώσεις συντάξεων και μισθών) δεν είχαν αποδώσει τα αναμενόμενα και ότι η οικονομική ύφεση είχε ενταθεί με ρυθμούς που είχαν ανατρέψει τις αρχικές προβλέψεις. Ακόμη δε κι αν τα επίδικα μέτρα κρίνονταν πρόσφορα, κατά τα ανωτέρω, ο νομοθέτης έπρεπε περαιτέρω να μελετήσει και να αποφανθεί αιτιολογημένα για την αναγκαιότητά τους, εξετάζοντας την ύπαρξη τυχόν εναλλακτικών επιλογών και συγκρίνοντας τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της καθεμιάς για τους επιδιωκόμενους δημόσιους σκοπούς (δημοσιονομική προσαρμογή, βιωσιμότητα των ασφαλιστικών οργανισμών, διασφάλιση ικανοποιητικού, κατ’ άρθρο 22 παρ. 5 Συντ., επιπέδου ζωής των ασφαλισμένων). Τέλος, εφόσον, πάντως, κατόπιν των ανωτέρω, ο νομοθέτης επέλεγε, όπως εν προκειμένω, να προβεί σε συγκεκριμένες περικοπές συντάξεων (επιλογή, κατ’ αρχήν, δικαστικώς ανέλεγκτη), όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, αν οι επιπτώσεις των περικοπών τούτων στο βιοτικό επίπεδο των θιγομένων, αθροιζόμενες με τις επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα γενικά μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης (όπως οι αλλεπάλληλες, κατά τα εκτεθέντα, φορολογικές επιβαρύνσεις) και συνδυαζόμενες με τις ευρύτερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της διανυόμενης έκτακτης περιόδου (κόστος αγαθών και υπηρεσιών, περικοπές παροχών υγείας, ανεργία και επίδρασή της στο οικογενειακό εισόδημα, έκταση και περιεχόμενο δανειοληπτικών υποχρεώσεων), οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων κάτω του ορίου εκείνου που συνιστά, κατά τα προεκτεθέντα, τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού τους δικαιώματος. Από κανένα όμως στοιχείο δεν προκύπτει ότι ως προς τα ανωτέρω ζητήματα έλαβε χώρα εν προκειμένω τέτοια μελέτη. Πέραν δε τούτου, δεν προκύπτει ούτε ότι ελήφθησαν υπ’ όψη οι κρίσιμες ως άνω συνταγματικές παράμετροι. Διότι, όπως συνάγεται από τις οικείες προπαρασκευαστικές εργασίες, μόνο κριτήριο για τη θέσπιση των σχετικών μέτρων απετέλεσε η συμβολή τους στη μείωση των δημοσίων δαπανών και τη «δημοσιονομική προσαρμογή». Ακόμη δε και η αναφορά στην «δυσμενή οικονομική κατάσταση» των ασφαλιστικών οργανισμών, ως βασικής αιτίας του προβλήματος, γίνεται αορίστως, είτε για όλους τους οργανισμούς συλλήβδην, είτε για κάποιους μη κατονομαζόμενους, χωρίς να εκτιμάται συγκεκριμένα η κατάσταση καθενός από αυτούς (εν όψει της οικονομικής αυτοτελείας τους και των επιβαλλομένων, αναλόγως, διαφοροποιήσεων) και χωρίς να αναφέρεται αν και πώς συνέβαλε το κράτος, κατά τη συνταγματική του υποχρέωση, στη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Άλλωστε, αντιθέτως προς όσα εκτίθενται παραπάνω ως προς τις υποχρεώσεις του κράτους για την κοινωνική ασφάλιση, οι επίμαχες νομοθετικές ρυθμίσεις διέπονται από την, υπό το «νέο ασφαλιστικό σύστημα», συνταγματικώς μη ανεκτή αντίληψη ότι το κράτος ρυθμίζει απλώς και οργανώνει την κοινωνική ασφάλιση χωρίς και να υποχρεούται να συμμετέχει στη χρηματοδότηση των οργανισμών κοινωνικής ασφαλίσεως ή ότι η υποχρέωση αυτή μπορεί να αναπληρώνεται με παροχές προνοιακού χαρακτήρα, καθώς και ότι η διασφάλιση της βιωσιμότητας των εν λόγω οργανισμών απόκειται στους ίδιους τους ασφαλισμένους, συναρτώμενη, προεχόντως ή και αποκλειστικώς, με τη μαθηματική σχέση μεταξύ καταβαλλόμενων εισφορών και χορηγούμενων παροχών. Κατόπιν τούτων, οι ανωτέρω διατάξεις των νόμων 4051 και 4093/2012 αντίκεινται στις προπαρατεθείσες συνταγματικές διατάξεις και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες∙ η αντίθεση δε των διατάξεων τούτων προς το Σύνταγμα αφορά στις περικοπές όχι μόνο των κύριων αλλά και των επικουρικών συντάξεων. Διότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της επικουρικής κοινωνικής ασφαλίσεως, η οποία παρέχεται από το Ε.Τ.Ε.Α. και άλλους φορείς και η, συνεπεία τούτου, λειτουργία αυτών υπό μορφήν νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (ΑΕΔ 87/1997, ΟλΣτΕ 5024/1987) δικαιολογούνται από τον δημόσιο σκοπό, τον οποίο οι φορείς αυτοί υπηρετούν κατά το άρθρο 22 παρ.5 του Συντάγματος, συμβάλλοντας –δια της χορηγήσεως παροχών συμπληρωματικών εν σχέσει προς τις χορηγούμενες από τους φορείς υποχρεωτικής κύριας ασφαλίσεως– στη διασφάλιση υπέρ των συνταξιούχων ενός ικανοποιητικού επιπέδου διαβιώσεως, κατά το δυνατόν εγγύς εκείνου το οποίο είχαν αυτοί κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Ενόψει δε του εν λόγω δημοσίου σκοπού, το κράτος, ανεξαρτήτως αν μέχρι σήμερα δεν έχει προβλεφθεί τακτική κρατική χρηματοδότηση των φορέων της υποχρεωτικής επικουρικής κοινωνικής ασφαλίσεως, υποχρεούται, πάντως, κατά την ανωτέρω συνταγματική διάταξη, να συμμετέχει στη χρηματοδότηση και των φορέων τούτων, προς κάλυψη των ελλειμμάτων τους. Επιπλέον, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, με τις ως άνω διατάξεις και την επέμβαση που επέρχεται μέσω αυτών στα δικαιώματα των ενδιαφερομένων, κλονίζεται η δίκαιη ισορροπία μεταξύ του γενικού συμφέροντος που τις υπαγόρευσε και των περιουσιακών δικαιωμάτων των θιγόμενων συνταξιούχων, καθώς παραβιάστηκε ο πυρήνας του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος (Ε.Δ.Δ.Α., Khoniakina κατά Γεωργίας, ό.π., σκ. 71) και αναγκάστηκαν αυτοί να υποστούν ένα υπερβολικό ατομικό βάρος (Ε.Δ.Δ.Α., Khoniakina κατά Γεωργίας, σκ.72), κι ως εκ τούτου, με τις εν λόγω διατάξεις παραβιάζεται και το άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. (βλ. ΟλΣτΕ 2287/2015).

4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την ……/30.9.2013 πράξη της Διευθύντριας Παροχών του Ε.Τ.Α.Α./Τ.Α.Ν. απονεμήθηκε στην ενάγουσα, …………., βάσει συνολικού συντάξιμου χρόνου 39 ετών, 9 μηνών και 5 ημερών, κύρια σύνταξη γήρατος, ποσού 785,44 ευρώ μηνιαίως, από 1.10.2012. Επί του ως άνω ποσού σύνταξης εφαρμόστηκαν οι μειώσεις-περικοπές αφενός του ν. 4051/2012, ανερχόμενες στο ποσό των 49,07 ευρώ, μηνιαίως, αφετέρου του ν. 4093/2012, ποσού 93,96 ευρώ, μηνιαίως, ήτοι συνολικά ποσού 143,03 ευρώ, μηνιαίως (βλ. σχετ. μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα συντάξεων χρονικού διαστήματος 1.7.2015-30.6.2017, καθώς και την 538265/23.4.2018 έκθεση απόψεων του εναγόμενου ΕΦΚΑ). Ήδη, με την κρινόμενη αγωγή, όπως αναπτύσσεται με το από 18.4.2018 υπόμνημα, η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι μη νόμιμα διενεργήθηκαν οι ανωτέρω περικοπές στη σύνταξή της και προβάλλει αντίθεση των ανωτέρω διατάξεων των ν. 4051/2012 και 4093/2012 στις διατάξεις 2 παρ.1, 4 παρ.1 και 5, 21 παρ. 3, 22 παρ.5, 25 παρ.1 και 4 του Συντάγματος καθώς και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ζητεί δε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας να της καταβάλει, νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 3.432,72 ευρώ, που αντιστοιχεί στις περικοπές της κύριας σύνταξης γήρατος που έλαβε για το χρονικό διάστημα από 01.07.2015 έως 30.06.2017 ([49,07 + 93,96] = 143,03 ευρώ Χ 24 μήνες ). Επιπλέον, αιτείται να υποχρεωθεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ να της καταβάλει το ποσό των 500,00 ευρώ ως αποζημίωση, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τις ως άνω παράνομες πράξεις και παραλείψεις των αρμοδίων οργάνων των ασφαλιστικών φορέων. Εξάλλου, ο εναγόμενος ασφαλιστικός φορέας, με την 538265/23.4.2018 έκθεση των απόψεών του, συνομολογεί τη διενέργεια των ανωτέρω περικοπών-μειώσεων δυνάμει των ν. 4051/2012 και ν. 4093/2012, υποστηρίζει ότι έχει αποσταλεί ερώτημα στο Υπουργείο αναφορικά με την εφαρμογή των 2287-2288/2015 αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι πάντως οι δικαστικές αυτές αποφάσεις έχουν ισχύ μεταξύ των προσώπων, που ήταν διάδικοι στις συγκεκριμένες δίκες και ότι οι σχετικές κρατήσεις διενεργούνται στις συντάξεις βάσει διατάξεων νόμων, που εξακολουθούν να ισχύουν.
5. Επειδή, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 3 της παρούσας απόφασης, οι μειώσεις που επήλθαν στην κύρια σύνταξη της ενάγουσας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 του ν. 4051/2012 και του άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ υποπαρ. ΙΑ.5 περ. 1 του ν. 4093/2012, είναι αντίθετες στο Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, κρίνει ότι μη νομίμως περικόπηκε κατά τα αντίστοιχα ποσά η κύρια σύνταξη που έλαβε η ενάγουσα από το Ε.Τ.Α.Α. και ακολούθως από τον Ε.Φ.Κ.Α., κατά τα βασίμως προβαλλόμενα. Ως εκ τούτου, εξαιτίας της παράνομης αυτής μείωσης, δημιουργείται ευθύνη του εναγόμενου ν.π.δ.δ. να αποζημιώσει την ενάγουσα, σύμφωνα με τα άρθρα 105-106 του Εισ.Ν.ΑΚ. και ειδικότερα να καταβάλει σε αυτήν τις διαφορές συντάξεων για το χρονικό διάστημα από 1.7.2015 έως 30.6.2017. Ειδικότερα, το ποσό, που οφείλεται στην ενάγουσα, σύμφωνα με τα μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα συντάξεων, που αυτή προσκομίζει και το οποίο δεν αμφισβητείται από το εναγόμενο ν.π.δ.δ., είναι 40,97 ευρώ (μείωση βάσει του ν. 4051/2012) Χ 24 μήνες + 93,96 ευρώ (μείωση βάσει του ν .4093/2012) Χ 24 μήνες, ήτοι συνολικά, 3.432,72 ευρώ, το οποίο πρέπει να καταβληθεί στην ενάγουσα νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής, στις 30.6.2017 (βλ. την 6845Ε΄/30.6.2017 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή …….). Τέλος, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες τέλεσης του ζημιογόνου γεγονότος και το γεγονός ότι εξαιτίας των παρανόμων ενεργειών του εναγομένου, η ενάγουσα απώλεσε μέρος των συνταξιοδοτικών της παροχών για τα ανωτέρω αντιστοίχως χρονικά διαστήματα, κρίνει ότι αυτή υπέστη ηθική βλάβη και πρέπει να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλει σε αυτήν ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 500,00 ευρώ, νομιμοτόκως, από 30.6.2017, κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος της αγωγής.
6. Επειδή, κατ” ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αγωγή, να υποχρεωθεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ. να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 3.932,72 ευρώ (3.432,72 ευρώ + 500,00 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής (30.6.2017), εκτιμωμένων, όμως, των περιστάσεων πρέπει να απαλλαγεί το εναγόμενο ν.π.δ.δ. από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας (άρθρο 275 παρ. 1 εδάφιο ε΄ του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ν.2717/1997,Α΄97).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αγωγή.

Υποχρεώνει το εναγόμενο ν.π.δ.δ. να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριών χιλιάδων εννιακοσίων τριάντα δύο ευρώ και εβδομήντα δύο λεπτών (3.932,72 ευρώ), νομιμοτόκως, από την επίδοση της αγωγής (30.6.2017).

Απαλλάσσει το εναγόμενο ν.π.δ.δ. από τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας.

Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 22.6.2018.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος

Το σχέδιο για τον νέο ΕΝΦΙΑ

Σε δύο προτάσεις με κλιμακωτούς συντελεστές μείωσης του ΕΝΦΙΑ από 10% έως και 30% το 2019, που αφορούν ιδιοκτήτες με ακίνητη περιουσία συνολικής αντικειμενικής αξίας έως και 150.000 ευρώ, έχει καταλήξει το υπουργείο Οικονομικών.
Η τελική απόφαση για την κλίμακα μείωσης θα «κλειδώσει» στις συναντήσεις με τους επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων της τρόικας εντός της εβδομάδας. Μετά τη συμφωνία, το σχέδιο μείωσης του ΕΝΦΙΑ θα έρθει στη Βουλή, στο πολυνομοσχέδιο με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Με βάση το χρονοδιάγραμμα, η ψήφιση της μείωσης του ΕΝΦΙΑ θα γίνει πριν από την ψήφιση του Προϋπολογισμού, που θα κατατεθεί στη Βουλή στις 21 Νοεμβρίου. Η Βουλή, λοιπόν, θα θεσπίσει τη νέα κλίμακα υπολογισμού του φόρου για το 2019, ενώ οι πληροφορίες της Realnews αναφέρουν ότι δεν υπάρχει σε αυτό το στάδιο της νομοθέτησης σχετική πρόταση για περαιτέρω επέκτασης του ποσοστού μείωσης και το 2020. Η μείωση αφορά ιδιοκτήτες ακινήτων σε περιοχές όπως το Κερατσίνι, το Περιστέρι, το Κορδελιό, η Κέρκυρα, ο νομός Ρεθύμνης κ.ά.

Διαβάστε το δημοσίευμα της Realnews

http://www.real.gr/

Απασχόληση συνταξιούχων: Συμπληρωματικές οδηγίες ΕΦΚΑ

Με το Γενικό Έγγραφο του ΕΦΚΑ Σ78/31/1257777/2018 δίνονται οι ακόλουθες διευκρινίσεις για το άρθρο 20 του νόμου 4387/2016 και την απασχόληση συνταξιούχων.

Όπως είναι γνωστό, οι συνταξιούχοι που ήταν ασφαλισμένοι κατά το μεγαλύτερο διάστημα του ασφαλιστικού τους βίου στο Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και συνέχισαν να εργάζονται μετά τη συνταξιοδότησή τους στους ως άνω τομείς καταλαμβάνονταν από τις διατάξεις της παραγράφου 14 του άρθρου 8 του ν. 2592/1998, όπως ισχύουν, δηλαδή το ποσό της σύνταξής τους καταβαλλόταν μειωμένο κατά 70%.

Στην περίπτωση κατά την οποία αυτά τα πρόσωπα αναλάβουν εργασία στο Δημόσιο ή στον ευρύτερο δημόσιο τομέα από 13.5.2016 και μετά, υποχρεωτικώς υπακτέα στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α., καταλαμβάνονται πλέον από τις διατάξεις του άρθρου 20 του Ν. 4387/2016, δηλαδή για όσο χρόνο απασχολούνται το ακαθάριστο ποσό της κύριας και της επικουρικής σύνταξής τους καταβάλλεται μειωμένο κατά 60%. Εάν αναλάβουν εργασία/απασχόληση/δραστηριότητα σε φορέα της Γενικής Κυβέρνησης, τόσο η κύρια όσο και η επικουρική τους σύνταξη θα ανασταλούν για όσο χρόνο διαρκεί η παροχή της εργασίας τους ή των υπηρεσιών τους ή η δραστηριότητά τους.

Όσον αφορά τους συνταξιούχους λόγω γήρατος που έχουν συνταξιοδοτηθεί με τις διατάξεις του Ν. 612/1977, όπως ισχύει, και τους συνταξιούχους που λαμβάνουν το εξωιδρυματικό επίδομα, ισχύει το άρθρο 42 του Ν. 3996/2011, δηλαδή δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 63 του ν. 2676/1999 όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 1 του άρθρου 16 του ν. 3863/2010, ούτε καταστατικές διατάξεις που προβλέπουν αναστολή καταβολής της σύνταξης γήρατος ή αναπηρίας σε περίπτωση που ο συνταξιούχος αναλαμβάνει εργασία ή αυτοαπασχολείται και υπάγεται στην ασφάλιση του φορέα από τον οποίο συνταξιοδοτείται.

Για τους δικαιούχους του εξωιδρυματικού επιδόματος του άρθρ. 42 του Ν.1140/1981, όπως ισχύει, εφαρμόζονται οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 32 του Ν.1876/1990, οι οποίες ορίζουν ότι το ποσό του επιδόματος καταβάλλεται ολόκληρο στην περίπτωση κατά την οποία αυτοί εργαστούν.



Για τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν καθήκοντα ως αιρετά όργανα των Ο.Τ.Α. από 13.5.2016 και μετά, ισχύουν τα ακόλουθα:

Η παρ. 5 του άρθρου 92 του Ν. 3852/2010 (Πρόγραμμα Καλλικράτης), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 της από 31.12.2012 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία κυρώθηκε με τον Ν. 4147/2013, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με την παρ. 2 του άρθρου 33 του Ν. 4483/2017, ορίζει ότι οι δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων όλων των Δήμων, εφόσον έχουν την ιδιότητα του συνταξιούχου, έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν είτε την αντιμισθία που προβλέπεται για τη θέση αυτή και καταβάλλεται από το Δήμο είτε να παραιτηθούν αυτής εντός αποκλειστικής προθεσμίας δέκα (10) ημερών από την ανάληψη των καθηκόντων τους ως αιρετών. Επιπρόσθετα, με το άρθρο 20 του Ν. 4387/2016 και την κοινοποιούμενη εγκύκλιο του ΥΠΕΚΑΑ (ενότητα ΑΙΙ, σελ. 3,4) προβλέπεται ότι οι διατάξεις περί απασχολούμενων συνταξιούχων καταλαμβάνουν και τους συνταξιούχους λόγω γήρατος που διορίζονται ως αιρετά όργανα Ο.Τ.Α, εφόσον ο διορισμός τους στις θέσεις αυτές γίνει από 13.5.2016 και μετά και εφόσον προκύπτει υποχρέωση ασφάλισής τους στον ΕΦΚΑ.

Στην περίπτωση λοιπόν που τα πρόσωπα αυτά δεν δικαιούνται ή έχουν παραιτηθεί της προβλεπόμενης για τη θέση που κατέχουν αμοιβής -εφόσον προβλέπεται από τις προαναφερθείσες διατάξεις η σχετική δυνατότητα- δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 20 του Ν. 4387/2016.

Ως προς τους εργαζόμενους/απασχολούμενους συνταξιούχους λόγω αναπηρίας, εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι προϊσχύουσες του άρθρου 20 του Ν. 4387/2016 γενικές, ειδικές και καταστατικές διατάξεις όλων των ενταχθέντων στον ΕΦΚΑ φορέων.

Πηγή: Taxheaven ©

Ανάπτυξη 2% φέτος και κοντά στο 2,4% το 2019 προβλέπει το ΙΟΒΕ

Την άποψη ότι «θα ήταν καλύτερα να εφαρμοστεί η μείωση των συντάξεων και να 'τρέξει' η οικονομική πολιτική, ώστε σε 2-3 χρόνια να υπάρξει αύξηση των συντάξεων για όλους», εξέφρασε ο Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), Νίκος Βέττας, παρουσιάζοντας σήμερα την τριμηνιαία έκθεση του Ιδρύματος. Σε αυτή προβλέπεται ανάπτυξη κοντά στο 2% φέτος (2,1% προβλέπει η κυβέρνηση) και στο 2,4% το 2019 (έναντι κυβερνητικής πρόβλεψης για 2,5%), ενώ επισημαίνεται ότι η βελτίωση της οικονομίας δεν είναι σε καμία περίπτωση εξασφαλισμένη, ότι ο εκλογικός κύκλος εγκυμονεί κινδύνους και ότι το «μαξιλάρι» διαθεσίμων δεν πρέπει να προκαλεί εφησυχασμό, αναφέρει το newmoney.

«Το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι η δημιουργία προϋποθέσεων, ώστε στο επόμενο διάστημα να γίνει δυνατή η σταδιακή αύξηση όλων των συντάξεων, ανάλογα με την αύξηση και των μισθών και τη μεγέθυνση της οικονομίας», υπογραμμίζεται στην έκθεση.

Όπως εξήγησε ο κ. Βέττας, «υπάρχει δημοσιονομικός χώρος, ώστε να μην εφαρμοστεί η περικοπή των συντάξεων την επόμενη χρονιά και μεγάλη σειρά από ευρωπαϊκούς θεσμούς φαίνεται ότι θα δεχθεί μια σημαντική αναβολή του μέτρου». Ωστόσο, το πρόβλημα είναι τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια. Επίσης, τόσο η περικοπή των συντάξεων όσο και η αποφυγή της αποτελούν, σύμφωνα με τον ίδιο, «πολύ δύσκολες επιλογές, διότι:

- Από τη μία πλευρά, αν ενεργοποιηθούν οι περικοπές, θα πληγούν σοβαρά τουλάχιστον δύο κατηγορίες συνταξιούχων: οι χαμηλοσυνταξιούχοι, για τους οποίους θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια, και οι συνταξιούχοι που έχουν συνεισφέρει σημαντικά σε ασφαλιστικές εισφορές στη διάρκεια του εργασιακού βίου τους.

- Από την άλλη πλευρά, η μη εφαρμογή των μειώσεων ενέχει δύο πιθανούς κινδύνους:

1. Αν αναγνωσθεί σαν μια τάση να αρχίσει να ξηλώνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο στήθηκε η έξοδος από τα προγράμματα, τότε θα υπάρξει πρόβλημα και μπορεί να παραταθεί με επώδυνο τρόπο η περίοδος που είμαστε αποκομμένοι από τις αγορές. Η περικοπή μπορεί να καταστεί τελικά αναπόφευκτη σε ένα ή δύο χρόνια, έχοντας εκτροχιάσει εν τω μεταξύ την πορεία της ελληνικής οικονομίας.

2. Θα δημιουργηθούν δύο μέτρα και δύο σταθμά για παλαιούς και νέους συνταξιούχους και οι τελευταίοι θα ζητήσουν να εξισωθούν με τους πρώτους».

Ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ υποστήριξε ακόμα ότι «το μέτρο νομοθετήθηκε για συγκεκριμένους λόγους, που δεν έχουν πάψει να υπάρχουν: το ποσοστό του προϋπολογισμού που επιβαρύνεται για συντάξεις είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης και, εάν θέλεις πόρους για την ανάπτυξη και στοχευμένες κοινωνικές μεταβιβάσεις, πρέπει από κάπου να κόψεις. Θα ήταν προτιμότερο να αξιοποιηθούν οι πόροι που θα εξοικονομούνταν από την περικοπή των συντάξεων για τη στήριξη των νέων, που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της κρίσης».

Πολύ προσεκτικά βήματα συνέστησε ο κ. Βέττας και για την αύξηση των μισθών: «Θα πρέπει να υπάρξει αύξηση, ιδίως για τους χαμηλόμισθους, αλλά με τρόπο που δεν θα θίγει την ανταγωνιστικότητα και δεν θα οδηγήσει σε ένταση της ανεργίας».

Η επιστροφή στις αγορές

Το ΙΟΒΕ σημαίνει «καμπανάκι» και για την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές το συντομότερο δυνατό. «Πρέπει να τρέξουμε και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες, ώστε να δημιουργηθεί σταδιακά μια καμπύλη ομολόγων, να υπάρξει χρηματοδότηση από τις αγορές. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Εάν δεν προλάβουμε την περίοδο των χαμηλών επιτοκίων, θα βρεθούμε να δανειζόμαστε με υψηλότερο ονομαστικό επιτόκιο, παρότι το spread θα πέφτει, και τότε θα ανοίξει η συζήτηση, έστω και σε βάθος δεκαετίας, για το αν ήταν επαρκή τα μέτρα για το χρέος», σχολίασε ο κ. Βέττας.

Τα «αγκάθια» στην πορεία της οικονομίας

Η έκθεση του ΙΟΒΕ αναδεικνύει μια σειρά από «αγκάθια» που φρενάρουν την περαιτέρω βελτίωση της οικονομίας:

- Τα τραπεζικά ανοίγματα παραμένουν πρόβλημα και η αντιμετώπισή τους, χωρίς επιπτώσεις στα θεμελιώδη μεγέθη των τραπεζών, αποτελεί κρίσιμο ζήτημα.

- Για δεύτερη χρονιά διαπιστώνεται μεγάλη υποεκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, η οποία έφθασε τα 927 εκατ. ευρώ στο 8μηνο της φετινής χρονιάς. Επίσης, η κυβέρνηση επιδίδεται σε συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών κατά 380 εκατ. ευρώ.

- Η τακτοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς ιδιώτες γίνεται με χαμηλό ρυθμό.

- Συνεχίζονται οι πιέσεις σε επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, λόγω της υψηλής άμεσης φορολογίας και των εισφορών, των δανειακών εκκρεμοτήτων και της πιστωτικής συρρίκνωσης στις επιχειρήσεις από τον Μάρτιο και μετά.

- Η βελτίωση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται σε κλάδους στους οποίους είχε στραφεί η χώρα και πριν από την κρίση, δηλαδή στον τουρισμό, την υγεία και τη γεωργία. Ενδεικτικά, το μερίδιο των τουριστικών επιχειρήσεων (παροχή καταλύματος και εστίασης) στην εγχώρια απασχόληση αυξήθηκε κατά 2,3% το 2017, σε σύγκριση με το 2008 (από το 7% στο 9,3%). Μικρή αύξηση στην περιοχή του 1% κατεγράφη στο μερίδιο των κλάδων της υγείας, της γεωργίας και της εκπαίδευσης. Στον αντίποδα, το μερίδιο των κατασκευών στην εγχώρια απασχόληση υποχώρησε κατά 4,6% (από 8% σε 4%), το μερίδιο της μεταποίησης μειώθηκε κατά 2,3% (από 11,8% σε 9,5%), ενώ οριακή μείωση της τάξεως του 0,1% κατεγράφη στο μερίδιο των χρηματοπιστωτικών και ασφαλιστικών δραστηριοτήτων και του εμπορίου.

Οι προβλέψεις του ΙΟΒΕ για τους βασικούς οικονομικούς δείκτες

Το ΙΟΒΕ εκτιμά ότι το 2018 θα κλείσει με:

- Μικρή αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 0,6% περίπου

- Περιορισμό της δημόσιας κατανάλωσης κοντά στο 1%

- 'Άνοδο των επενδύσεων κατά 4%, που είναι όμως πολύ μικρότερη του αναμενομένου

- Αύξηση των εξαγωγών κατά 8% και των εισαγωγών κατά 3,5%.

- Υποχώρηση της ανεργίας στο 19,3%

- Πληθωρισμό 0,8%.

Όσον αφορά στο 2019, το Ίδρυμα προβλέπει:

- Επιτάχυνση της ιδιωτικής κατανάλωσης κατά 1,4%

- Αύξηση της δημόσιας κατανάλωσης κατά 1,5%

- Κλιμάκωση των επενδύσεων κατά περισσότερο από 11%

- Ενίσχυση των εξαγωγών κατά 5%-5,5% αλλά και κλιμάκωση της εισαγωγικής ζήτησης κατά 6%-6,5%.

- Περαιτέρω μείωση της ανεργίας λίγο χαμηλότερα από το 18%

- Πληθωρισμό στο 1,3%.

ΙΟΒΕ

Οι νέες προμήθειες στις χρεωστικές κάρτες ανά Τράπεζα, από εδω και πέρα ....

Νέα βάρη στους κατόχους χρεωστικών καρτών έχουν προσθέσει οι τράπεζες, εφαρμόζοντας προμήθειες εκεί που απλά μέχρι σήμερα δεν ...υπήρχαν.

Στόχος των τραπεζών αποτελεί η δημιουργία εσόδων και από τον τομέα των χρεωστικών καρτών, οι οποίες εδώ και χρόνια τις επιβάρυναν με διάφορα κόστη.

Έτσι, σταδιακά έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν χρεώσεις είτε για την επανέκδοση χρεωστικών καρτών ή ακόμη και για την κατοχή τους, επιβάλλοντας συνδρομή σαν να πρόκειται για πιστωτικές.

Επιπλέον, η ενόχληση της τράπεζας εάν πχ. ξεχάσατε το PIN σας κοστίζει.

Από την άλλη βέβαια, οι πελάτες τους έχουν μεγαλύτερο όφελος από τη χρήση χρεωστικών καρτών, καθώς συμμετέχουν στα προγράμματα επιβράβευσης, μέσω των οποίων κερδίζουν έκπτωση σε επόμενες αγορές τους.

Όλες οι νέες χρεώσεις

Αναλυτικότερα, το κόστος κατοχής και χρήσης των χρεωστικών καρτών διαμορφώνεται πλέον ως εξής:

Alpha Bank

Η τράπεζα δημιούργησε δύο νέες χρεωστικές κάρτες που πλέον συμμετέχουν στο πρόγραμμα επιβράβευσης Bonus της τράπεζας.

Ο λόγος για τις Enter Bous Visa και Mastercard, οι οποίες διατίθενται με ετήσια συνδρομή 12 ευρώ.

Από την άλλη πλευρά, η ετήσια συνδρομή στην Enter Bonus American Express διαμορφώνεται σε 10 ευρώ.

Φυσικά, η διάθεση των απλών χρεωστικών καρτών Enter συνεχίζεται, χωρίς καμία προμήθεια.

Εξάλλου, στο τιμολόγιο της τράπεζας δεν αναφέρεται κάποιο κόστος για την ανανέωση χρεωστικής κάρτας μετά τη λήξη της.

Ωστόσο, εάν χρειάζεται αντικατάσταση, λόγω κλοπής, φθοράς ή απώλειας, προβλέπεται επιβάρυνση 5 ευρώ, ενώ τα έξοδα αποστολής PIN, εάν τον επανεκδώσετε, ανέρχονται πλέον σε 3,50 ευρώ.

Eurobank

Νέες χρεώσεις θα επιβάλλει η τράπεζα στις χρεωστικές κάρτες από τα τέλη Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα, από τις 30/11/2018 σε κάθε 5ετή ανανέωση της χρεωστικής κάρτας θα επιβάλλεται προμήθεια 6 ευρώ.

Επιπλέον από την ίδια ημερομηνία για κάθε επανέκδοση PIN θα υπάρχει χρέωση 3 ευρώ.

Από την άλλη πλευρά, στην αρχική έκδοση χρεωστικών καρτών δεν επιβάλλεται χρέωση, ενώ δεν υφίσταται ετήσια συνδρομή.

Ωστόσο, αν η κάρτα χαθεί ή φθαρεί και πρέπει να αντικατασταθεί, θα υπάρχει χρέωση 6 ευρώ.

Σημειώνεται ότι οι χρεωστικές κάρτες της Eurobank συμμετέχουν κανονικά στο πρόγραμμα Επιβράβευσης Επιστροφή.

Εθνική Τράπεζα

Δεν υπάρχει χρέωση για την αρχική έκδοση της κάρτας DEBIT Mastercard. Ωστόσο, εάν η χρειαστεί επανέκδοση της κάρτας λόγω απώλειας, φθοράς, κλοπής ή μη αυτοματοποιημένης ανανέωσης, επιβάλλεται προμήθεια 5 ευρώ.

Αν θέλετε μάλιστα, η κάρτα να επανεκδοθεί εντός 48 ωρών, τότε το κόστος ανέρχεται σε 25 ευρώ, αν είστε στην Ελλάδα και σε 50 ευρώ αν βρίσκεστε σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Επιπλέον, για την επανέκδοση του PIN και εφόσον η αποστολή του γίνει ταχυδρομικά, υπάρχει χρέωση 3 ευρώ.

Οι χρεωστικές κάρτες της Εθνικής Τράπεζας συμμετέχουν στο πρόγραμμα επιβράβευσης go4more.

Τράπεζα Πειραιώς

Σε περίπτωση που λήξει η κάρτα σας μετά τα 5 χρόνια ισχύος της, τότε για την επανέκδοσή της θα επιβαρυνθείτε με 6 ευρώ.

Η ίδια χρέωση υπάρχει και αν την επανεκδώσετε λόγω κλοπής, φθοράς ή απώλειας.

Για την αρχική έκδοση χρεωστικής κάρτας δεν υπάρχει χρέωση.

Όλες οι χρεωστικές κάρτες της τράπεζας συμμετέχουν στο πρόγραμμα επιβράβευσης yellow.

(ΠΗΓΗ: moneyonline.gr)

Με θετικό πρόσημο η πιστωτική επέκταση προς τις επιχειρήσεις το 2018, εκτιμούν οι τράπεζες

Με θετικό πρόσημο θα κλείσει το 2018 η πιστωτική επέκταση προς τις επιχειρήσεις μετά από μια μεγάλη χρονική περίοδο αρνητικών ρυθμών ανάπτυξης, σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις αρμόδιων τραπεζικών στελεχών.
Όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ/ΜΠΕ επιτελικό στέλεχος με μεγάλη εμπειρία στον τομέα των χρηματοδοτήσεων, το ενδιαφέρον του επιχειρηματικού κόσμου για ζήτηση χρηματοδοτικών προϊόντων τοποθετείται χρονικά από τον περασμένο Σεπτέμβριο και συνεχίστηκε για όλους τους επόμενους μήνες μέχρι και πριν ένα περίπου μήνα που παρατηρήθηκε η υποχώρηση των τραπεζικών μετοχών, γεγονός που επηρέασε και την δυναμική που έχει αναπτυχθεί. Όπως επισημαίνει η ζήτηση έκτοτε εμφάνισε μια στασιμότητα ακόμη και στην υπογραφή από μέρους των επιχειρήσεων εγκεκριμένων χρηματοδοτήσεων, γεγονός όμως που εκτιμάται ότι θα είναι παροδικό καθώς γίνεται κατανοητό ότι οι παράγοντες που επηρέασαν την αγορά είναι εξωγενείς και δεν συνδέονται με την πορεία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας γενικότερα.

Ώθηση στην περαιτέρω ανάπτυξη των χρηματοδοτήσεων εκτιμάται ότι θα δοθεί και από τα χρηματοδοτικά προγράμματα και εργαλεία, τα οποία είτε ήδη εφαρμόζονται, είτε αναμένεται να τεθούν σε λειτουργία σε σύντομο χρονικό διάστημα, για την στήριξη της αναπτυξιακής στρατηγικής. Θέμα που ήταν στο επίκεντρο της συνεδρίασης υπό τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη της κοινής επιτροπής συνεργασίας ανάμεσα στην ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, με την συμμετοχή αρμοδίων υπουργών, γενικών γραμματέων και στελεχών, των μελών του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και των διοικήσεων των τεσσάρων συστημικών Πιστωτικών Ιδρυμάτων και της Attica Bank, με αντικείμενο: «Ρευστότητα της οικονομίας και χρηματοδότηση της ανάπτυξης».

 Όπως ανακοινώθηκε μετά την σύσκεψη διαπιστώθηκε από όλες τις πλευρές ότι η ρευστότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων βελτιώνεται, οι καταθέσεις επιστρέφουν και το 2019 θα είναι η πρώτη χρονιά πιστωτικής επέκτασης σε ότι αφορά στα επιχειρηματικά δάνεια. Σε ότι αφορά στα μη επιχειρηματικά δάνεια, επισημάνθηκε η σχετικά χαμηλή ζήτηση, ωστόσο αναγνωρίστηκε ότι όπως η βελτίωση του μακροοικονομικού περιβάλλοντος βοήθησε τη ρευστότητα των Τραπεζών, αντίστοιχα η μείωση της ανεργίας και η βελτίωση γενικότερα της κατάστασης της κοινωνίας θα επιδρά με θετικό τρόπο στις τράπεζες και στη ζήτηση των ιδιωτικών δανείων. Ειδικότερα όπως επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο κ. Δραγασάκης πέρα από τη αναγκαία μείωση των “κόκκινων” δανείων, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε το στόχο της χρηματοδότησης νέων επενδύσεων και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.

Οι τράπεζες, όσο και αν μειώσουν τα “κόκκινα” δάνεια, εάν ταυτόχρονα δεν προχωρήσουν σε χορηγήσεις, θα έχουν πάντα πρόβλημα εσόδων και κερδοφορίας. Στο σκέλος των χρηματοδοτήσεων έχουμε μια λίστα από 35 προγράμματα – χρηματοδοτικά εργαλεία, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προϊόντων. Στόχος μας είναι να υποβοηθήσουμε τις τράπεζες στην επίλυση του προβλήματος, είτε αναλαμβάνοντας μέρος του ρίσκου είτε δημιουργώντας εργαλεία τα οποία καλύπτουν τομείς χρηματοδότησης που έχουν αυξημένους κινδύνους.
Οι δράσεις αυτές είναι δράσεις που ή ήδη υλοποιούνται ή προβλέπεται να ενεργοποιηθούν τους επόμενους λίγους μήνες και αθροίζουν ένα ποσό γύρω στα 7,5 με 8 δισ. ευρώ δημόσιων πόρων, οι οποίοι θα μπουν στην υπηρεσία της οικονομίας και των επιχειρήσεων. Εκτιμάται ότι με τους πόρους αυτούς μπορούν να ενεργοποιηθούν και να υποστηριχθούν επενδύσεις της τάξης των 22 δισ. ευρώ σε ορίζοντα τριετίας, πρόσθεσε ο κ.Δραγασάκης.

Ζήτηση από υγιείς επιχειρήσεις

Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις του ΑΠΕ/ΜΠΕ από πλευράς τραπεζών θετικό κρίνεται το γεγονός ότι η ζήτηση για χρηματοδοτήσεις στον τομέα του επιχειρείν προέρχεται από υγιείς επιχειρήσεις, με βιώσιμα επιχειρηματικά πλάνα, με την πλειοψηφία των αιτημάτων να αφορά βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση με τη μορφή κεφαλαίου κίνησης, με στόχο την κάλυψη των αναγκών που προκύπτουν από το συναλλακτικό κύκλωμα των επιχειρήσεων. Οι κλάδοι με τη μεγαλύτερη ζήτηση σε τέτοιου είδους χρηματοδοτήσεις είναι το χονδρικό εμπόριο, η μεταποίηση, καθώς και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις. Αναφορικά με τις αιτήσεις για χρηματοδότηση επενδυτικών σχεδίων σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις προέρχονται κυρίως από τους τομείς του τουρισμού και της μεταποίησης.

Προσαύξηση σύνταξης σε όσους κατέβαλλαν αυξημένες εισφορές - Οδηγίες Υπ. Εργασίας

Με την εγκύκλιο με αριθ. πρωτ. Φ.80000/οικ.51391/1153/2018 του Υπουργείου Εργασίας δίνονται οδηγίες για την εφαρμογή του άρθρου 30 του ν.4387/2016 για την προσαύξηση σύνταξης όσων κατέβαλλαν αυξημένες εισφορές.

Ειδικότερα:

«Α. Προσαύξηση κύριας σύνταξης

Στο άρθρο 30 του Ν. 4387/2016 ορίζεται ότι για όσους ασφαλισμένους υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης από την έναρξη ισχύος του (13.5.2016), οι οποίοι, σύμφωνα με το προϊσχύον νομικό καθεστώς, κατέβαλαν εισφορές ανώτερες από αυτές του ΙΚΑ ΕΤΑΜ, στον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξής τους, θα υπολογίζεται και ετήσιος συντελεστής αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς σε κάθε έτος που έχει καταβληθεί επιπλέον εισφορά. Σύμφωνα με το ίδιο ως άνω άρθρο, ο συντάξιμος μισθός στην περίπτωση αυτή θα προκύπτει λαμβάνοντας υπόψη τη βάση υπολογισμού της επιπλέον εισφοράς, εφαρμοζομένων αναλόγως και των διατάξεων του άρθρου 28 του νόμου αυτού. 

Ως γνωστόν, λόγω τεχνικών δυσχερειών και ελλείψεων στα μηχανογραφικά συστήματα των τ. ασφαλιστικών Ταμείων, για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους των συντάξεων για αιτήσεις συνταξιοδότησης που υποβάλλονται από 13.5.2016 έως 31.12.2016, οι συντάξιμες αποδοχές καθορίζονται από το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών επί των οποίων έχουν καταβληθεί εισφορές κλάδου σύνταξης, από το έτος 2002 και εντεύθεν. Από 1.1.2017 και για κάθε επόμενο έτος η περίοδος αυτή αναφοράς αυξάνεται κατ' ένα έτος. Για τον προσδιορισμό των συντάξιμων αποδοχών ασφαλισμένων για τους οποίους δεν προκύπτει χρόνος ασφάλισης (τουλάχιστον πενταετίας) από το έτος 2002 και έως την υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης, αναζητείται χρόνος ασφάλισης και κατά το, πριν το 2002, χρονικό διάστημα και μέχρι τη συμπλήρωση συνολικά έως πέντε ετών ασφάλισης.

Β. Προσαύξηση επικουρικής σύνταξης

Με την παρ. 2 του άρθρου 96 του ν. 4387/2016, όπως αυτή ισχύει μετά την αντικατάστασή της με την παρ. 1 του άρθρου 56 του ν. 4445/2016, προβλέπεται, μεταξύ άλλων, προσαύξηση του ποσού της επικουρικής σύνταξης για όσους κατέβαλαν αυξημένες εισφορές σε ενταχθέντες στο ΕΤΕΑΕΠ (τ.ΕΤΕΑ) φορείς - τομείς επικουρικής ασφάλισης, με ανάλογη εφαρμογή στο ΕΤΕΑΕΠ των διατάξεων της παρ. 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016, όπως ισχύουν, για όσους καταθέτουν αίτηση και συνταξιοδοτούνται από το ΕΤΕΑΕΠ από 1.1.2015 και μετά.

Η ανωτέρω προσαύξηση της παρ. 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, ήτοι 0,075% για καθεμία ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς για κάθε έτος που έχει καταβληθεί επιπλέον εισφορά επί του συντάξιμου μισθού στον οποίο υπολογίστηκε η επιπλέον εισφορά, εφαρμόζεται μόνο στο (Α) τμήμα της επικουρικής σύνταξης που αντιστοιχεί στο χρόνο ασφάλισης μέχρι 31.12.2014 και το οποίο υπολογίζεται με το σύστημα καθορισμένων παροχών και με ετήσιο ποσοστό αναπλήρωσης 0,45% για κάθε έτος ασφάλισης επί του συντάξιμου μισθού (άρθρο 42 παρ. 5β υποπερ. βα του ν. 4052/2012).

Όπως είναι γνωστόν, λόγω τεχνικών δυσχερειών και ελλείψεων στα μηχανογραφικά συστήματα των ενταχθέντων στο ΕΤΕΑΕΠ (τ.ΕΤΕΑ) φορέων - τομέων επικουρικής ασφάλισης, για τον υπολογισμό του (Α) τμήματος της επικουρικής σύνταξης που αντιστοιχεί στο χρόνο ασφάλισης μέχρι και 31.12.2014 για αιτήσεις συνταξιοδότησης που υποβάλλονται από 1.1.2015 και εφεξής, οι συντάξιμες αποδοχές καθορίζονται από το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών του ασφαλισμένου, που υπεβλήθησαν σε εισφορές υπέρ επικουρικής ασφάλισης, για το χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως και 31.12.2014. Για τον προσδιορισμό των συντάξιμων αποδοχών ασφαλισμένων για τους οποίους δεν προκύπτει χρόνος ασφάλισης (τουλάχιστον πενταετίας) από το έτος 2002 και έως 31.12.2014, αναζητείται χρόνος ασφάλισης και κατά το, πριν το 2002, χρονικό διάστημα και μέχρι τη συμπλήρωση συνολικά έως πέντε ετών ασφάλισης.

Για την εύρεση των συντάξιμων αποδοχών, στις οποίες θα υπολογισθεί αναλογικά η προσαύξηση της παρ. 1 του άρθρου 30 του ν. 4387/2016, για όσους κατέβαλαν ασφαλιστικές εισφορές μεγαλύτερες του 6% (0,075% Χ επιπλέον εισφορά Χ έτη καταβολής της αυξημένης εισφοράς Χ συντάξιμες αποδοχές), εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 4488/2017.

Κατόπιν των ανωτέρω για τη διευκόλυνση των υπηρεσιών του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ και για την επιτάχυνση της διαδικασίας έκδοσης των συντάξεων διευκρινίζεται ότι:

α) για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους της κύριας σύνταξης ασφαλισμένων που κατέβαλαν αυξημένη εισφορά, ο ανωτέρω ετήσιος συντελεστής αναπλήρωσης (0,075%) για κάθε ποσοστιαία μονάδα επιπλέον εισφοράς, που αφορά σε χρονικό διάστημα τόσο πριν την 1.1.2002 όσο και μετά την 1.1.2002, εφαρμόζεται επί των συντάξιμων αποδοχών από το 2002 και εντεύθεν, ή της επέκτασης της 5/ετίας και πριν το 2002 στην περίπτωση που δεν υπάρχουν 5 έτη ασφάλισης από το 2002 και μετά,
και

β) για τον υπολογισμό του (Α) τμήματος της επικουρικής σύνταξης των ασφαλισμένων που κατέβαλαν επιπλέον εισφορά, ο ετήσιος συντελεστής αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα επιπλέον εισφοράς, που αφορά σε χρονικό διάστημα πριν την 1.1.2002, λόγω έλλειψης μηχανογραφικών δεδομένων, θα εφαρμόζεται και σε αυτές τις περιπτώσεις επί της ίδιας ως άνω βάσης υπολογισμού που ισχύει και για τον υπολογισμό του (Α) τμήματος της επικουρικής σύνταξης, ήτοι επί των συντάξιμων αποδοχών από το 2002 μέχρι 31.12.2014 ή της επέκτασης της 5/ετίας και πριν το 2002 στην περίπτωση που δεν υπάρχουν 5 έτη ασφάλισης από το 2002 μέχρι 31.12.2014.»