Οι Δελφοί: Θα μπορούσε να λείπει ο «ομφαλός της Γης» από την πολιτιστική κληρονομιά του κόσμου; Το μαντείο των Δελφών υπήρξε για αιώνες το κέντρο του κόσμου, και η UNESCO το ενέταξε στη Λίστα το 1987 ως «θρησκευτικό κέντρο και σύμβολο ενότητας του αρχαίου ελληνικού κόσμου».
Τα Μετέωρα: Τα μοναστήρια που αποκαλούνταν «στύλοι του ουρανού» ξεκίνησαν να χτίζονται στα απόκρημνα βράχια που τα φιλοξενούν τον 11ο αιώνα. Την περίοδο αναβίωσης του ερημιτισμού κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες τον 15ο αιώνα, χτίστηκαν 24 μοναστήρια, από τα οποία σήμερα σώζονται ακέραια και είναι επισκέψιμα έξη. Οι τοιχογραφίες των μοναστηριών, οι οποίες χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα, αποτελούν σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη της μεταβυζαντινής ζωγραφικής. Για όλους αυτούς τους λόγους, τα Μετέωρα εντάχθηκαν στη Λίστα το 1988.
Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου: Άλλη μια προσθήκη του 1988, η παλιά πόλη της Ρόδου εντάχθηκε στη λίστα ως «ένα από τα ομορφότερα αστικά κέντρα της γοτθικής περιόδου». Δημιούργημα αρχικά του τάγματος των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι κατείχαν την πόλη από το 1309 έως το 1523, απέκτησε αρκετές μεταγενέστερες προσθήκες, όταν βρέθηκε υπό ιταλική και τουρκική κατοχή. «Στην Κάτω Πόλη, η γοτθική αρχιτεκτονική συνυπάρχει αρμονικά με τα τζαμιά, τα δημόσια λουτρά και με άλλα κτίρια της οθωμανικής περιόδου» καταλήγει η περιγραφή της UNESCO.
Η Δήλος: Το ιερό νησί του Απόλλωνα εντάχθηκε στη Λίστα το 1990, για τις «επιρροές που φέρει από διαδοχικούς πολιτισμούς του αιγαιακού κόσμου, από την 3η χιλιετηρίδα π.Χ. έως την παλαιοχριστιανική εποχή. «Ο αρχαιολογικός χώρος είναι εξαιρετικά εκτεταμένος και πλούσιος και αποπνέει την εικόνα ενός σπουδαίου κοσμοπολίτικου μεσογειακού λιμανιού».
Byzantine ecclesiastical monuments in Greece
Η Μονή Δαφνίου, η Μονή του Οσίου Λουκά και η Νέα Μονή Χίου: «Παρά τη σημαντική γεωγραφική τους απόσταση (το πρώτο στην Αττική, το δεύτερο στην Φωκίδα και το τρίτο στο Αιγαίο) αυτά τα τρία μοναστήρια ανήκουν στην ίδια τυπολογική σειρά και μοιράζονται τα ίδια αισθητικά χαρακτηριστικά» αναφέρεται στη Λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, στην οποία οι τρεις μονές προστέθηκαν το 1990. «Τον 11ο και 12ο αιώνα οι εκκλησίες διακοσμούνταν με εξαίσια μαρμάρινα έργα, ψηφιδωτά και μωσαϊκά σε χρυσό φόντο, όλα χαρακτηριστικά της δεύτερης Βυζαντινής Περιόδου».
Η Βεργίνα: Η πόλις Αιγαί, η πρώτη πρωτεύουσα του Βασιλείου της αρχαίας Μακεδονίας, ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα κοντά στην Βεργίνα στην Βόρεια Ελλάδα, και εντάχθηκε στη Λίστα της UNESCO το 1996. «Τα πιο σημαντικά μνημεία είναι το Παλάτι, διακοσμημένο με μωσαϊκά και τοιχογραφίες και το νεκροταφείο με περισσότερα από τριακόσια ταφικά μνημεία, μερικά εκ των οποίων χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα π.Χ.», όπως αναφέρεται στο site της UNESCO.
Οι Μυκήνες και η Τίρυνθα: Συμπεριλήφθηκαν στη λίστα το 1999, ως «οι δύο μεγαλύτερες πόλεις του μυκηναϊκού πολιτισμού, που κυριάρχησε στην ανατολική Μεσόγειο από τον 15ο έως τον 12ο αιώνα π.Χ. και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του κλασικού ελληνικού πολιτισμού. Οι δύο πόλεις συνδέονται με τα Ομηρικά έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, τα οποία επηρέασαν την ευρωπαϊκή τέχνη και λογοτεχνία για περισσότερες από τρεις χιλιετίες».
Patmos island in the Aegean Sea, where Apostle John wrote the Apocalypse.
Η Χώρα της Πάτμου: Εντάχθηκε στη Λίστα το 1999, ως «το νησί όπου θεωρείται ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος έγραψε το Ευαγγέλιο του και την Αποκάλυψη. Ένα μοναστήρι αφιερωμένο στον «αγαπημένο μαθητή» ανακαλύφθηκε στο νησί στα τέλη του 10ου αιώνα, και έκτοτε το νησί αποτελεί τόπο προσκυνήματος και σταθμό της ελληνορθόδοξης μάθησης. Το μοναστηριακό συγκρότημα κυριαρχεί στο νησί. Ο παλιός οικισμός της Χώρας, ο οποίος συνδέεται με αυτό, περιλαμβάνει πολλά θρησκευτικά και κοσμικά κτίρια».