Το συνταγματικό δίκαιο διακρίνει τρία είδη συνταγματικών δικαιωμάτων:
Τα πολιτικά (λ.χ. εκλέγειν και εκλέγεσθαι), τα ατομικά (λ.χ. τα
δικαιώματα της ζωής , της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας) και τα κοινωνικά
(λ.χ. της δωρεάν παιδείας, της προστασίας της υγείας, ή της εργασίας).
Τα ατομικά και τα κοινωνικά δικαιώματα ισχύουν κατά κανόνα, τόσο για
τους πολίτες, όσο και για τους αλλοδαπούς που βρίσκονται και διαμένουν
εντός του κράτους. Απεναντίας, πολιτικά δικαιώματα, όπως είναι φυσικό,
αναγνωρίζονται μόνο στους πολίτες και όχι στους αλλοδαπούς.
Η αριστερά στην Ελλάδα, ακόμη και όταν αυτοαποκαλείται "Δημοκρατική"
ή θεωρεί τον εαυτό της σοσιαλδημοκρατική, ουδέποτε επέδειξε ιδιαίτερο
ενδιαφέρον για την ενίσχυση των πολιτικών δικαιωμάτων, τα οποία
περιορίζονται στα δικαιώματα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην βουλή και
στα αιρετά όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης ά και β΄ βαθμού. Παραδοσιακά
όμως αποδεικνύει την δημοκρατική ευαισθησία της όσον αφορά τα
δικαιώματα των αλλοδαπών.
Το ΠΑΣΟΚ, όταν έγινε κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 2009, φρόντισε
αμέσως να θεσπιστεί νόμος που παραχωρούσε στους αλλοδαπούς δικαίωμα να
ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές, κατά παράβαση του Συντάγματος που
απονέμει πολιτικά δικαιώματα μόνο στους Έλληνες πολίτες. Αλλά δεν
σταμάτησε μόνο εκεί: Το 2011, επιχείρησε αυτή την φορά την ψήφιση νόμου,
όπου , με την δικαιολογία ότι στρέφεται ενάντια στον ρατσισμό και στην
ξενοφοβία, προέβλεπε μεταξύ άλλων την τιμωρία όποιου "δημόσια,
προφορικά ή δια του Τύπου, ή μέσω διαδικτύου , ή με οποιοδήποτε άλλο
μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά
ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση την φυλή , το χρώμα, τη
θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή
κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω
ομάδες ή πρόσωπα κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την δημόσια
τάξη." Ο όρος " εχθροπάθεια" νοείτο σύμφωνα με την διάταξη του άρ. 2 του σχεδίου νόμου "ως αναφερόμενος τόσο στην καλλιέργεια, όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας."
Επιπλέον, σύμφωνα με το άρ.4 του ίδιου σχεδίου νόμου, προβλεπόταν
ποινή φυλάκισης έως 2 έτη και χρηματική ποινή 1.000 - 3.000 ευρώ σε
όποιον " δημόσια , προφορικά, ή δια του Τύπου, ή μέσω διαδικτύου, ή
με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει
τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και
εγκλημάτων πολέμου, όπως ορίζονται στα άρ. 6,7,8 του καταστατικού του
διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρ.6
του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στην
Συμφωνία του Λονδίνου 8-8-1945 και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας ή
προσώπου που προσδιορίζεται με βάση την φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την
εθνική ή εθνοτική καταγωγή ή τον γενετήσιο προσανατολισμό ή κατά
πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή
πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες
ή εχθροπάθεια κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της".
Όπως ήταν φυσικό, το παραπάνω σχέδιο νόμου, το οποίο δεν
προσδιόριζε με επαρκή κριτήρια τι σημαίνει "εχθροπάθεια" και πώς
αποδεικνύεται ότι μία υποτιθέμενη άρνηση κάποιου εγκλήματος πολέμου
μπορεί να "προκαλέσει ή να διεγείρει σε εχθροπάθεια", καταδικάστηκε από
το σύνολο της κοινωνίας ως άθλια επιχείρηση ολοκληρωτισμού στρεφόμενη
ενάντια στην συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερίας της γνώμης, του τύπου,
της τέχνης, της έρευνας και της διδασκαλίας (άρ. 14 και 16 του
Συντάγματος), αλλά και προσπάθεια θέσπισης αόριστου ποινικού νόμου κατά
εξόφθαλμη παράβαση του βασικών αρχών του ποινικού δικαίου, της
Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του άρ. 7 του
Συντάγματος. Κατόπιν δε της αντίδρασης της κοινωνίας, οι εμπνευστές του
αναγκάσθηκαν να το αποσύρουν.
Δύο έτη μετά την απόσυρση του απαράδεκτου εκείνου σχεδίου νόμου,
Υπουργός δικαιοσύνης είναι ο Αντώνης Ρουπακιώτης, πρώην Πρόεδρος του
Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και στέλεχος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Ο
κ. Ρουπακιώτης, δεν φαίνεται να ανησυχεί διόλου για την ανεξαρτησία της
δικαιοσύνης και το γεγονός ότι η ηγεσία των δικαστηρίων βάσει του
Συντάγματος διορίζεται από την κυβέρνηση, διότι προσφάτως δήλωσε ότι η
ανεξαρτησία της δικαιοσύνης θεσμικά κατοχυρώνεται απολύτως. Ακόμη
περισσότερο δεν φαίνεται να τον απασχολεί ούτε κατά διάνοια το ζήτημα
της ενίσχυσης των πολιτικών δικαιωμάτων , με την εισαγωγή δημοκρατικών
θεσμών όπως το δημοψήφισμα και οι προτάσεις νόμων με λαϊκή πρωτοβουλία, η
εέκταση του δικαιώματος του εκλέγειν και σε άλλες αρχές, η εισαγωγή της
κλήρωσης σε δημόσια αξιώματα κλπ. Ανησυχεί όμως για τα φαινόμενα
ρατσισμού και ξενοφοβίας και επιχειρεί με την συνδρομή του ΠΑΣΟΚ και του
κ. Βενιζέλου να φέρει στην βουλή προς ψήφιση άλλο ένα έκτρωμα
ολοκληρωτισμού όπως εκείνο που αποσύρθηκε κακήν κακώς το 2011.
Ο κύριος Ρουπακιώτης είναι άλλος ένας πιστός του δόγματος της
υποκριτικής και φαρισαϊκής δημοκρατικής ευαισθησίας των κομμάτων της
δημοκρατικής και σοσιαλδημοκρατικής ελληνικής αριστεράς.
