Σε άρθρο που δημοσιεύεται το Σάββατο, το περιοδικό Economist προτείνει καινοτόμες λύσεις, προκειμένου να μην οδηγηθεί η Ελλάδα σε διάλυση της οικονομίας της, αλλά και σε επιστροφή στο πάλαι ποτέ εθνικό της νόμισμα, σενάρια που μέρα με τη μέρα φαίνεται να κερδίζουν έδαφος σε εγχώρια και τοπικά μέσα. Σύμφωνα λοιπόν με το εν λόγω δημοσίευμα, η λιγότερο κακή λύση είναι η σύσταση περιορισμένης ομοσπονδίας, ενώ το βρετανικό περιοδικό στο νέο του τεύχος σημειώνει ότι η ευρωζώνη βρίσκεται στο σημείο που πρέπει άμεσα να λάβει αποφάσεις για το μέλλον της.
Η περιορισμένη ομοσπονδοποίηση απαιτεί πρωτοφανή σε μέγεθος μεταφορά κεφαλαίων από τις πιο δυνατές στις ασθενέστερες οικονομίες, καθώς και σε μεγάλο βαθμό παράδοση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών - μελών.
Ο Economist τονίζει ότι η επιλογή για το μέλλον της ευρωζώνης μπορεί να γίνει μόνο από τη Γερμανία, η οποία αυτή τη στιγμή αδίκως υποστηρίζει ότι το ευρώ είναι δυνατό και έχει μέλλον.
Πολυδάπανη η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ
Εξετάζοντας το ενδεχόμενο ελληνικής εξόδου από το ευρώ, το περιοδικό εκτιμά ότι βραχυπρόθεσμα το κόστος θα είναι πραγματικά τεράστιο, με τράπεζες και επιχειρήσεις να καταρρέουν, αν και μεσοπρόθεσμα θα υπάρχουν προοπτικές ανάκαμψης.
Σε άλλη παράγραφο περιγράφεται η πτώση της αξίας των μετοχών παγκοσμίως, ο κλονισμός του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη, η κάμψη της παραγωγής, ακόμα και η αμφισβήτηση της νομικής υπόστασης της ευρωζώνης ή η αμφισβήτηση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως άμεσες συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.
Το περιοδικό εξηγεί τη στάση του σημειώνοντας ότι ενώ η διάσωση της ευρωζώνης είναι καλύτερη από τη διάλυσή της, η πλήρης πολιτική ένωση που ονειρεύονται οι φεντεραλιστές όπως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν συνάδει με τη βούληση των Ευρωπαίων πολιτών.
Η περιορισμένη ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης
Η περιορισμένη ομοσπονδία που προτείνεται θα πρέπει να βασιστεί από άποψη οικονομική σε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εποπτείας των τραπεζών, ανακεφαλαιοποίησή τους, παροχή ευρωπαϊκών εγγυήσεων για τις καταθέσεις και νέο κανονιστικό πλαίσιο για τον τραπεζικό κλάδο.
Από άποψη δημοσιονομική θα πρέπει να εκδοθεί ευρωομόλογο, αλλά για περιορισμένα ποσά και χρονικό διάστημα.
Το βρετανικό περιοδικό συμφωνεί με παλαιότερη πρόταση του Γερμανικού Συμβουλίου Ειδικών Οικονομίας το ευρωομόλογο να καλύπτει τα χρέη χωρών - μελών από το 60% (ως ποσοστό του ΑΕΠ) και πάνω.
Αυτό θα δημιουργούσε μία αγορά ομολόγων 2,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ που θα αποπληρώνονταν σε μια 25ετία, μέσω ειδικών φόρων σε κάθε χώρα.
Ειδικότερα για την Ελλάδα, σημειώνεται ότι θα χρειαζόταν ένα ακόμα πακέτο διάσωσης πριν ενταχθεί σε αυτό το μηχανισμό.
Πόσο κοστίζει το "Grexit"
Ο Economist επιχειρεί αποτίμηση του κόστους της ελληνικής εξόδου από το ευρώ, επισημαίνοντας ότι από το Μάρτιο η Ελλάδα έχει λάβει τα μισά χρήματα από το ποσό των 145 δισεκατομμυρίων ευρώ που περιμένει από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 28 δισ. που έχει λάβει από το ΔΝΤ.
Σημειώνεται ότι αν σταματήσει η ροή χρήματος από τους πιστωτές, τότε η ΕΚΤ πιθανώς να σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες.
Σε πρώτη φάση, η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να εκδώσει εγγυήσεις για τις εγχώριες συναλλαγές πριν καταφύγει τελικά στην επαναφορά εθνικού νομίσματος.
Το περιοδικό προβλέπει ότι σε μια τέτοια περίπτωση η μετατροπή εγχώριων συμβολαίων και συναλλαγών σε αυτό το εθνικό νόμισμα, θα είναι δύσκολη υπόθεση και η υποτίμηση του νέου νομίσματος ίσως φτάσει και στο 50%έναντι του ευρώ.
Βραχυπρόθεσμα η κατάσταση θα γίνει πιο δύσκολη για τους Έλληνες. Αναλυτές της UBS που επικαλείται το άρθρο προβλέπουν μείωση του ελληνικού ΑΕΠ κατά 40%-50% τον πρώτο χρόνο.
Σε περίπτωση ωστόσο παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εξόδου μόνο από το ευρώ, αναλυτές της ING εκτιμούν ότι η μείωση του ελληνικού ΑΕΠ τον πρώτο χρόνο θα φτάσει το 7,5%.
Ο Economist τονίζει πάντως ότι από τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα θα είναι σε θέση να δει τα οφέλη της υποτίμησης του νομίσματός της, με ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της και ώθηση για τον τουρισμό και επισημαίνει ότι οι επιπτώσεις θα είναι σημαντικές και στην υπόλοιπη ευρωζώνη, όπως ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης σε άλλα κράτη - μέλη.
