Είναι πασιφανές πως το υπό ψήφιση νομοσχέδιο περί Ιεραρχίας και προαγωγών στις Ένοπλες Δυνάμεις, πέραν κάποιων ιδιαίτερα ώριμων θεμάτων τα οποία επιλύει, δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να προσαρμόζεται στον ασφαλιστικό Νόμο των στρατιωτικών, επιμηκύνοντας τους χρόνους παραμονής στον κάθε βαθμό, δημιουργώντας τις παράλληλες επετηρίδες εκτός οργανικών θέσεων, για να βγουν τα κατά παγκόσμια πρωτοτυπία 35-40 χρόνια υπηρεσίας του μέσου στρατιωτικού. Παράλληλα: Ø Δεν γίνεται καμιά δημοκρατική μεταρρύθμιση στην επίσης παγκόσμια πρωτοτυπία της Ελλάδας να έχει Αξιωματικούς πολλών επετηρίδων (Όπλα, Σώματα, εξ Υπαξιωματικών κλπ), που σε συνδυασμό με την ανωτέρω παράλληλη επετηρίδα, διατηρεί και διευρύνει το «ρατσιστικό» φαινόμενο της ύπαρξης Αξιωματικών β’, γ’ και δ’ κατηγορίας που όπως είναι ήδη γνωστό και ευνόητο δημιουργεί διοικητικές στρεβλώσεις και σοβαρότατα καθημερινά διοικητικά και όχι μόνο προβλήματα.
Ø Η δημιουργία της παράλληλης επετηρίδας, λόγω της μη αποστρατείας των Συνταγματαρχών που δεν προάγονται σε Ταξίαρχο, θα προκαλέσει συνωστισμό δυσαρεστημένων Συνταγματαρχών οι οποίοι είναι αδύνατο να απορροφηθούν σε θέσεις ανάλογες του βαθμού τους με αποτέλεσμα:
o Να αναποδογυρίζει η διοικητική πυραμίδα, κάτι που επιστημονικά είναι αποδεδειγμένα καταστροφικό για τον Οργανισμό που το επιχειρεί.
o Ο μεγάλος όγκος των υψηλόβαθμων Συνταγματαρχών να εκφράζει τη δυσαρέσκεια του με κάθε τρόπο, όντας μέσα στη διοικητική μηχανή των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ø Διατηρεί και ενισχύει, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, τον ήδη στρεβλό θεσμό των εξ υπαξιωματικών αξιωματικών, σε ξεχωριστή επετηρίδα, αντί να δίνει τη δυνατότητα στους υπαξιωματικούς που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και μόνο σε αυτούς, να εντάσσονται σε μία ενιαία επετηρίδα με τους αποφοίτους των Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και έχοντας τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με αυτούς, να έχουν την ίδια δυνατότητα να εξαντλήσουν την ιεραρχία.
Ø Αποστρατικοποιεί την εκπαίδευση στα Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Ø Δεν επιλύει κανένα από τα ουσιαστικά προβλήματα των στρατιωτικών, όπως ενδεικτικά:
o Τον εργασιακό μεσαίωνα με απίθανα απλήρωτα ωράρια εργασίας, κάτω από συνθήκες οι οποίες απλά χαρακτηρίζονται ως «ειδικές».
o Τη επίσημη στέρηση ευνόητων συνταγματικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων που απολαμβάνει ο κάθε άλλος Έλληνας ή Ευρωπαίος πολίτης.
o Την αναμόρφωση του Στρατιωτικού ποινικού κώδικα.
o Την αναγνώριση της στρατιωτικής ταυτότητας ως ταξιδιωτικού εγγράφου.
o Την ελλιπή υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη (ακόμη οι στρατιωτικοί πληρώνουν τα φάρμακά τους, λόγω της από μακρού καταγγελίας των συμβάσεων με το Υπουργείου Εθνικής Άμυνας από τους φαρμακευτικούς συλλόγους).
o Την ανύπαρκτη οικονομική και κοινωνική μέριμνα για τις οικογένειες των στρατιωτικών, λόγω των συχνών μετακινήσεων (μεταθέσεις, αποσπάσεις, διαθέσεις κλπ).
o Την κοινωνική απομόνωση των στρατιωτικών, με τη συντήρηση του μετεμφυλιακού και μεταπολιτευτικού συνδρόμου, που οδήγησε τους στρατιωτικούς ακόμη και να ντρέπονται να φορούν τη στολή της πατρίδας μας δημοσίως.
Ø Με σφήνα στο νομοσχέδιο, τροποποιούνται οι διαδικασίες παραχώρησης ακινήτων του ΤΕΣ και του ΤΑΑ. Θεωρώ πως είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο και προκλητικό με ένα άρθρο 10 γραμμών να υπάρχει πρόβλεψη για παραχώρηση ακινήτων άνευ ανταλλάγματος σε φορείς του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ (και ποιος ξέρει μετά που…;), τη στιγμή που υφίσταται σοβαρότατο θέμα βιωσιμότητας των Μετοχικών Ταμείων των στρατιωτικών.
Συναφώς, οδηγήθηκε προς ψήφιση στη Βουλή ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο χωρίς να προηγηθεί καμία διαβούλευση, όπως συνέβη με τόσα άλλα ακόμα και ήσσονος σημασίας. Θα θέλαμε να μάθουμε ειλικρινά την επίσημη θέση της στρατιωτικής ηγεσίας για τις μεταρρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου, αν υπάρχουν. Θα θέλαμε επίσης να μάθουμε ποιοι και πόσοι είναι αυτοί οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί με τους οποίους είχε ο κ. Υπουργός ανοιχτό και συνεχή διάλογο και οι οποίοι υπερθεματίζουν αυτού του νομοσχεδίου, γιατί ανάμεσα στους εκατοντάδες γνωστούς από όλες τις βαθμίδες που ρώτησα δεν γνώριζε κανείς καν την ύπαρξη του! Το μόνο που ακούστηκε ήταν ότι κατά την εισήγηση ανώτατου επιτελούς για τα Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ο εισηγητής δέχθηκε «κριτική» περί αυτιστικής νοοτροπίας των στρατιωτικών.
Διαβάζοντας προσεκτικά την Ανακοίνωση Τύπου της 15-9-10 του Αναπληρωτή Υπουργού κ. Π. Μπεγλίτη, αναφορικά με την παρέμβασή του επί του Ν/Σ του ΥΠΕΘΑ περί Ιεραρχίας και προαγωγών στις Ένοπλες Δυνάμεις, νόμισα πως διάβαζα ομιλία χρονικά τοποθετημένη στο 1975, ή το πολύ 1980. Σαφώς, δεν με αφορούν οι διακομματικοί διαξιφισμοί, ούτε θα σταθώ στο τι του προείπαν στη Βουλή οι κομματικοί του αντίπαλοι, κάτι που βεβαίως δεν γνωρίζω για να είμαι ειλικρινής. Είμαι όμως υποχρεωμένος να σταθώ σε αυτά που ισχυρίζεται ο ίδιος για να υποστηρίξει το μεγαλείο του καινοτόμου και άξιου παγκόσμιας μίμησης νομοσχεδίου που υπέβαλε στη Βουλή.
Δεν μπορώ να διανοηθώ πως ο κ. Υπουργός δεν γνωρίζει πως βρισκόμαστε στο έτος 2010 και πως η συντριπτικότατη πλειοψηφία των στρατιωτικών προέρχεται αποκλειστικά από τα λαϊκά στρώματα, δεδομένα και κατά γενεά αποκομμένοι από οποιοδήποτε ομφάλιο λώρο μετεμφυλιακών ή και μεταπολιτευτικών ακόμη καταλοίπων. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ο κ. Υπουργός, ακόμη και αν εμφορείται από σκοπιμότητες πολιτικής αντιπαράθεσης, αφήνει αιχμές για τις ένοπλες Δυνάμεις περί προνομιακού χώρου του συντηρητισμού, περί περίκλειστου χώρου ταμπού, περί αναγκαιότητας εκδημοκρατισμού τους κλπ,
Διαβάζοντας όμως τις επόμενες φράσεις του, βρίσκει κανείς το λόγο όλου του προλόγου του. Συγκεκριμένα λέει «Ασφαλώς έχουμε δημοκρατικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ασφαλώς οι Ένοπλες Δυνάμεις κινούνται στο πλαίσιο των συνταγματικών και δημοκρατικών θεσμών. Εκδημοκρατισμός, όμως, σημαίνει να παρακολουθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις τις εξελίξεις, την πορεία των δημοκρατικών και κοινωνικών θεσμών της ίδιας της κοινωνίας, της ίδιας ακόμα της σχέσης του κράτους με την οικονομία και την κοινωνία. Κάναμε το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό όχι απλά για να εξορθολογήσουμε την λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και τις αμυντικές δαπάνες, αλλά γιατί πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μετέχουν αυτής της συλλογικής εθνικής προσπάθειας για την υπέρβαση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.». Δηλαδή κατά τον κ. Μπεγλίτη, εκδημοκρατισμός, εξορθολογισμός και πνεύμα δικαίου στις Ένοπλες Δυνάμεις σημαίνει διατήρηση όλων των στερήσεων των δικαιωμάτων τους, σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, με μικρότερες αποδοχές και περισσότερα χρόνια εργασίας. Αυτή είναι η ουσία όλου του νέου νομικού πλαισίου για τις Ένοπλες Δυνάμεις!
Σαν να μη έφτανε αυτό συνεχίζει λέγοντας «Δεν είναι οι ένστολοι πολίτες, χιλιάδες δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την αναπαραγωγή των συμφερόντων τους, του κορπορατισμού ή του συντεχνιακού πνεύματος, που διακρίνει και αυτό το χώρο.» Δηλαδή, η στολή του στρατιωτικού εξισώνεται με τη στολή του σεβαστού υπαλλήλου εταιρείας security, του υπαλλήλου Goody’s κλπ. Ξεχνά όμως ο κ. Υπουργός ότι αυτός ο «ένστολος πολίτης» είναι ο μόνος στην ελληνική επικράτεια που δεν έχει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, του συνδικαλισμού και της συλλογικής εκπροσώπησης, της κινητοποίησης και της απεργίας, κοινωνικά και εργασιακά αιχμάλωτος αφού είναι ο μόνος εργαζόμενος που εργάζεται αμισθί από 20 έως και 60 ώρες εβδομαδιαίως πέραν του ωραρίου! Από πότε οι στρατιωτικοί αποτελούν συντεχνία και λειτουργούν συντεχνιακά, αφού ούτε συνδικαλισμό έχουν, ούτε συλλογική εκπροσώπηση, ούτε μέσα διεκδικήσεων εργασιακών συμφερόντων! Πότε οι στρατιωτικοί απασχόλησαν τον ελληνικό Λαό με διεκδικήσεις και είδε ο κ. Υπουργός έντονη μάλιστα συντεχνιακή νοοτροπία;
Σε μία άλλη αποστροφή του λόγου του, ο κ. Μπεγλίτης αναφέρεται στους απόστρατους και μάλιστα στον «κλειστό κύκλο των αποστράτων», ως δήθεν πηγή συντηρητισμού. Προφανώς ο κ. Υπουργός παραβλέπει το γεγονός πως η πλειονότητα των αποστράτων είναι ικανότατα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία είτε εξάντλησαν την ιεραρχία, είτε αποστρατεύθηκαν, όχι επειδή δεν ήταν εξίσου ικανοί με αυτούς που προήχθησαν στην κορυφή της ιεραρχίας, αλλά γιατί οι υψηλές θέσεις της ιεραρχίας είναι πάντα λιγότερες από τους ικανούς. Ας μην ξεχνάμε δε, ότι συγκεκριμένοι ανώτατοι αξιωματικοί επανήλθαν από τον κ. Υπουργό εκ των αποστράτων! Γιατί ότι λένε αυτοί οι απόστρατοι θα πρέπει να είναι απαραίτητα συντηρητικό; Γιατί και αυτοί θα πρέπει να είναι φιμωμένοι και να αντιμετωπίζονται σαν «στυμμένες λεμονόκουπες»; Γιατί απαραίτητα ο απόστρατος θα πρέπει να ταυτίζεται με τον απόμαχο; Ποιος είναι αυτός ο «κλειστός κύκλος των αποστράτων»; Μήπως εννοεί τις επίσημες Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών; Γιατί, αυτές υπάγονται στο Υπουργείο Άμυνας! Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό να τις ανοίξει επιτέλους ο κ. Υπουργός!
Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο θέμα των Ενόπλων Δυνάμεων έχει να κάνει με τα μοναδικά και ευαίσθητα χαρακτηριστικά που ορίζουν και διέπουν τον χώρο και το γεγονός πως η αποτελεσματικότητα του όταν χρειασθεί να αποδειχθεί, δεν θα υπάρχουν περιθώρια για διορθωτικές κινήσεις. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, δεν υπάρχει άλλος χώρος που να λειτουργεί επάνω σε τέτοια δεδομένα. Δυστυχώς ή ευτυχώς και στις δημοκρατίες δεν είναι όλοι ίδιοι! Η Πολιτεία και οι κυβερνήσεις που είναι υπεύθυνες για την ασφάλεια της χώρας θα πρέπει να αποφασίσουν αν αυτό το αναγνωρίζουν ή όχι, να το επικοινωνήσουν με το Λαό και να αναλάβουν πλήρως τις ευθύνες έναντι των επιλογών τους.
Στη παρούσα φάση, η Πολιτεία φαίνεται να έχει κάνει την επιλογή να αντιμετωπίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις με το δόγμα του «ένστολου πολίτη – δημοσίου λειτουργού». Αφού όμως αυτή είναι η επιλογή της και ο στρατιωτικός αλλάζει τίτλο και υπόσταση, θα πρέπει να προσαρμοστούν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του στα αντίστοιχα των υπολοίπων πολιτών – δημοσίων λειτουργών. Γιατί εννοιολογικά αυτό που καθορίζει την υπόσταση, είναι το ουσιαστικό «πολίτης» και όχι το επίθετο ένστολος. Όπως και ο τίτλος «δημόσιος λειτουργός» εντάσσει σε μία κατηγορία με κοινά χαρακτηριστικά. Δεν μπορεί παραδείγματος χάρη να αποκαλείς κάποιον «δημόσιο λειτουργό» τη στιγμή που το μόνο κοινό που έχει με τους άλλους «δημόσιους λειτουργούς», είναι ότι πληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Είναι σαν να βάζεις κάποιον να ισορροπήσει με το ένα πόδι σε ένα τάνκερ και το άλλο σε μία βάρκα. Είναι δεδομένο πως θα τον πνίξεις.
Αυτή τη στιγμή ο μέσος στρατιωτικός είναι ακριβώς υπό πνιγμό, σε σαφώς μακράν δυσχερέστερη θέση από τις κατηγορίες εργαζομένων με τις οποίες ο κ. Υπουργός προσπαθεί να τον εξομοιώσει.
Αν κάποιος μπορεί να αποδείξει πως η κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον στις Ένοπλες Δυνάμεις εξυπηρετεί όντως τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, είναι η θέληση του ελληνικού Λαού και βοηθά στην επίλυση των συνολικών προβλημάτων της χώρας μας, τότε είμαι πρόθυμος να ανακαλέσω όλες τις ενστάσεις μου και την κριτική μου.
Παναγιώτης Ασπροδίνης MSc
Αξιωματικός ΠΝ ε.α.
Ιδρυτικό Μέλος ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ.
