ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΙΜΩΣΕΤΕ... ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑΡΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΜΩΜΑ, ΘΑ ΕΡΘΕΙ..
Η κυρία Ε έκανε κακή διαχείριση των οικονομικών.
Για να αντεπεξέλθει πήρε δάνειο από τη Τράπεζα.
Επειδή όμως οι κακοί υπολογισμοί συνεχίστηκαν δεν μπορούσε να πληρώσει
Τις δόσεις του δανείου.
Τότε πήρε μια κάρτα πιστωτική για να πληρώνει τις καθυστερημένες δόσεις.
Μετά από λίγο καιρό όμως επειδή τα οικονομικά στο σπίτι δεν είχαν αλλάξει, αντίθετα είχαν χειροτερέψει, ο άντρας της απολύθηκε, η ζωή ακρίβυνε, το παιδί μεγάλωσε και ήθελε περισσότερα έξοδα,
Βρέθηκε στο σημείο να μην μπορεί να πληρώσει ούτε το δάνειο, ούτε τη πιστωτική και αναγκάστηκε και πήρε άλλο δάνειο για να ξεχρεώσει το προηγούμενο και τη πιστωτική.
Όμως οι ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί ήταν τέτοιες που έφαγε τα λεφτά του δανείου χωρίς να αποπληρώσει τα προηγούμενα και τότε βρέθηκε να χρωστάει 2 δάνεια και 1 πιστωτική με μείωση των εσόδων της και αυξημένες ανάγκες...
Μετά από τρία χρόνια που είχε μπλέξει άσχημα βρέθηκε να έχει στη κατοχή της 3 δάνεια και 5 πιστωτικές....Ποιος της δάνειζε επί τέλους? Μα οι τράπεζες. Η εν λόγω κυρία είχε ένα σπίτι. Οπότε της έδιναν χρήμα γιατί έτσι κι αλλιώς υπήρχε το σπίτι. Αν δεν είχε τελικά να πληρώσει θα της έπαιρναν το σπίτι.
Πράγματι μόλις έφτασε στο όριο να μη μπορεί να πληρώνει τίποτα (γιατί εν τω μεταξύ τα έξοδα είχαν γίνει τριπλάσια στο σπίτι λόγω νέων υποχρεώσεων και μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής ενώ τα έσοδα είχαν μειωθεί αντί να αυξάνονται) οι κάρτες και τα δάνεια έκλεισαν. Τέλος.
Δεν θα μπορούσε να ξεφορτώσει καμιά κάρτα ούτε τα δάνεια.Οι εντολές από τις τράπεζες ήρθαν άμεσα. Η πληρώνεις όλο το ποσό ή χάνεις το σπίτι.
Άλλος δανεισμός? Αστεία λέτε? Ήδη ήταν μέσα στο κόκκινο πίνακα του Τειρεσία το οποίο σήμαινε πως μέχρι να ξοφλήσει ούτε αποχυμωτή με δόση δεν θα έπερνε ξανά σ΄αυτη τη ζωή.
Τα τηλέφωνα οργίασαν. Τρελαμένοι υπάλληλοι ιδιωτικών εταιρειών που τους είχε αναθέσει τους φακέλους της η Τράπεζα που έπαιρναν κάθε μέρα, Σάββατα, Κυριακές, αργίες και εκβίαζαν. Την εκβίαζαν για το σπίτι, της έλεγαν πως ακόμα και τα κουταλάκια που έχει στο σπίτι δικά τους ήταν.
Μιλάγανε όπως τους γούσταρε, την εξευτέλιζαν, την ονόμαζαν λαμόγιο, κλέφτρα, ασυναίσθητη, πολίτης τελευταίας κατηγορίας κι ακόμα πιο κάτω.
Το σπίτι θα έβγαινε στο σφυρί.
Και τότε η μόνη λύση ήταν ένας τοκογλύφος που της σύστησαν. Αισχρός τόκος, μεγάλος ο εκβιασμός σε περίπτωση που δεν θα είχε να του τα δώσει αλλά κέρδιζε χρόνο για το σπίτι. Να μη ξεσπιτωθεί.
Μήπως και γίνει κάτι. Τι να γίνει όμως? Πως θα την έβγαζε καθαρή με τους τοκογλύφους αφού όπως και με τα δάνεια πριν έτσι και τώρα φράγκο δεν είχε.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα....
Η εν λόγω κυρία έκανε λάθος επιλογές, έφαγε λεφτά που δεν έπρεπε να φάει, λειτούργησε άμυαλα και ανώριμα. Κι έβγαλε το σπίτι στο σφυρί.
Τούτοι εδώ όμως έβγαλαν στο σφυρί τη πατρίδα.
Η εγγύηση για τα δάνεια που έπερναν και τρώγανε ήταν η Ελλάδα.
Η κυρία Ε έθαψε το μέλλον των παιδιών της.
Αυτοί έθαψαν το μέλλον των παιδιών μας.
Η κυρία Ε μπορούσε να κάνει ότι ήθελε με την οικογένειά της. Πρόβλημά της. Δικός της ο σταυρός δικός της και ο ώμος.
Αυτοί όμως έβαλαν το σταυρό στους δικούς μας ώμους.
Η Ελλάδα χρωστάει. Χρωστάει πολλά. Και οι πολίτες της θεωρούνται λαμόγια γιατί χρωστάνε. Το πρόβλημα είναι όμως πως τα λεφτά δεν τα έφαγαν όλοι οι πολίτες μαζί. Λίγοι πρόλαβαν. Κι όχι μόνο πρόλαβαν αλλά ότι πήραν, ότι έφτιαξαν, ότι τσέπωσαν φρόντισαν να είναι αλλού. Δεν μπαίνουν με το ονοματεπώνυμό τους στο παγκόσμιο Τειρεσία. Την πατρίδα έβαλαν. Εκείνοι θα συνεχίσουν να αγοράζουν αγαθά, να ζουν πολυτελώς, να μεγαλώνουν στα πούπουλα τα παιδιά τους, θα κάνουν μπίζνες και θα τρώνε σε ακριβά εστιατόρια, θα ζουν σε βίλες με υπηρέτες, θα πηγαίνουν διακοπές με τα σκάφη τους, θα καβαλάνε τα ιδιωτικά αεροπλάνα και θα πετάνε όπου γουστάρουν, θα μπαινοβγαίνουν στα διεθνή σαλόνια με το ονοματεπώνυμό τους που δεν είναι χρεωμένο. Έξω από εδώ είναι άλλοι. Με διασυνδέσεις, με συμφωνίες, με προσωπικές χάρες. Εδώ σε εμάς κλαίγονται.
Εμείς θα μείνουμε να αντιμετωπίσουμε τις ορδές των εκβιαστών, τοκογλύφων και κατακτητών. Σε εμάς έκλεισαν οι παροχές και τα δάνεια. Εμείς μείναμε έξω από τη μοιρασιά. Και μέσα στο Τειρεσία. Άλλοι μεταφορικά άλλοι στη κυριολεξία αλλά μέσα είμαστε όλοι.
Κι επί πλέον το σπίτι που υποθηκεύτηκε δεν είναι άλλο από την ίδια τη πατρίδα μας. Κι αν αύριο δεν θα έχουμε να πληρώσουμε κι οι τοκογλύφοι έρθουν να πάρουν τα υποθηκευμένα, αναρωτιέμαι αν εκτός από το χώμα έχουν πουλήσει για σκλάβους κι έναν έναν από εμάς... με ονοματεπώνυμο.
http://vasiliskos2.blogspot.com/2010/05/blog-post_1124.html
Για να αντεπεξέλθει πήρε δάνειο από τη Τράπεζα.
Επειδή όμως οι κακοί υπολογισμοί συνεχίστηκαν δεν μπορούσε να πληρώσει
Τις δόσεις του δανείου.
Τότε πήρε μια κάρτα πιστωτική για να πληρώνει τις καθυστερημένες δόσεις.
Μετά από λίγο καιρό όμως επειδή τα οικονομικά στο σπίτι δεν είχαν αλλάξει, αντίθετα είχαν χειροτερέψει, ο άντρας της απολύθηκε, η ζωή ακρίβυνε, το παιδί μεγάλωσε και ήθελε περισσότερα έξοδα,
Βρέθηκε στο σημείο να μην μπορεί να πληρώσει ούτε το δάνειο, ούτε τη πιστωτική και αναγκάστηκε και πήρε άλλο δάνειο για να ξεχρεώσει το προηγούμενο και τη πιστωτική.
Όμως οι ανάγκες που είχαν δημιουργηθεί ήταν τέτοιες που έφαγε τα λεφτά του δανείου χωρίς να αποπληρώσει τα προηγούμενα και τότε βρέθηκε να χρωστάει 2 δάνεια και 1 πιστωτική με μείωση των εσόδων της και αυξημένες ανάγκες...
Μετά από τρία χρόνια που είχε μπλέξει άσχημα βρέθηκε να έχει στη κατοχή της 3 δάνεια και 5 πιστωτικές....Ποιος της δάνειζε επί τέλους? Μα οι τράπεζες. Η εν λόγω κυρία είχε ένα σπίτι. Οπότε της έδιναν χρήμα γιατί έτσι κι αλλιώς υπήρχε το σπίτι. Αν δεν είχε τελικά να πληρώσει θα της έπαιρναν το σπίτι.
Πράγματι μόλις έφτασε στο όριο να μη μπορεί να πληρώνει τίποτα (γιατί εν τω μεταξύ τα έξοδα είχαν γίνει τριπλάσια στο σπίτι λόγω νέων υποχρεώσεων και μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής ενώ τα έσοδα είχαν μειωθεί αντί να αυξάνονται) οι κάρτες και τα δάνεια έκλεισαν. Τέλος.
Δεν θα μπορούσε να ξεφορτώσει καμιά κάρτα ούτε τα δάνεια.Οι εντολές από τις τράπεζες ήρθαν άμεσα. Η πληρώνεις όλο το ποσό ή χάνεις το σπίτι.
Άλλος δανεισμός? Αστεία λέτε? Ήδη ήταν μέσα στο κόκκινο πίνακα του Τειρεσία το οποίο σήμαινε πως μέχρι να ξοφλήσει ούτε αποχυμωτή με δόση δεν θα έπερνε ξανά σ΄αυτη τη ζωή.
Τα τηλέφωνα οργίασαν. Τρελαμένοι υπάλληλοι ιδιωτικών εταιρειών που τους είχε αναθέσει τους φακέλους της η Τράπεζα που έπαιρναν κάθε μέρα, Σάββατα, Κυριακές, αργίες και εκβίαζαν. Την εκβίαζαν για το σπίτι, της έλεγαν πως ακόμα και τα κουταλάκια που έχει στο σπίτι δικά τους ήταν.
Μιλάγανε όπως τους γούσταρε, την εξευτέλιζαν, την ονόμαζαν λαμόγιο, κλέφτρα, ασυναίσθητη, πολίτης τελευταίας κατηγορίας κι ακόμα πιο κάτω.
Το σπίτι θα έβγαινε στο σφυρί.
Και τότε η μόνη λύση ήταν ένας τοκογλύφος που της σύστησαν. Αισχρός τόκος, μεγάλος ο εκβιασμός σε περίπτωση που δεν θα είχε να του τα δώσει αλλά κέρδιζε χρόνο για το σπίτι. Να μη ξεσπιτωθεί.
Μήπως και γίνει κάτι. Τι να γίνει όμως? Πως θα την έβγαζε καθαρή με τους τοκογλύφους αφού όπως και με τα δάνεια πριν έτσι και τώρα φράγκο δεν είχε.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα....
Η εν λόγω κυρία έκανε λάθος επιλογές, έφαγε λεφτά που δεν έπρεπε να φάει, λειτούργησε άμυαλα και ανώριμα. Κι έβγαλε το σπίτι στο σφυρί.
Τούτοι εδώ όμως έβγαλαν στο σφυρί τη πατρίδα.
Η εγγύηση για τα δάνεια που έπερναν και τρώγανε ήταν η Ελλάδα.
Η κυρία Ε έθαψε το μέλλον των παιδιών της.
Αυτοί έθαψαν το μέλλον των παιδιών μας.
Η κυρία Ε μπορούσε να κάνει ότι ήθελε με την οικογένειά της. Πρόβλημά της. Δικός της ο σταυρός δικός της και ο ώμος.
Αυτοί όμως έβαλαν το σταυρό στους δικούς μας ώμους.
Η Ελλάδα χρωστάει. Χρωστάει πολλά. Και οι πολίτες της θεωρούνται λαμόγια γιατί χρωστάνε. Το πρόβλημα είναι όμως πως τα λεφτά δεν τα έφαγαν όλοι οι πολίτες μαζί. Λίγοι πρόλαβαν. Κι όχι μόνο πρόλαβαν αλλά ότι πήραν, ότι έφτιαξαν, ότι τσέπωσαν φρόντισαν να είναι αλλού. Δεν μπαίνουν με το ονοματεπώνυμό τους στο παγκόσμιο Τειρεσία. Την πατρίδα έβαλαν. Εκείνοι θα συνεχίσουν να αγοράζουν αγαθά, να ζουν πολυτελώς, να μεγαλώνουν στα πούπουλα τα παιδιά τους, θα κάνουν μπίζνες και θα τρώνε σε ακριβά εστιατόρια, θα ζουν σε βίλες με υπηρέτες, θα πηγαίνουν διακοπές με τα σκάφη τους, θα καβαλάνε τα ιδιωτικά αεροπλάνα και θα πετάνε όπου γουστάρουν, θα μπαινοβγαίνουν στα διεθνή σαλόνια με το ονοματεπώνυμό τους που δεν είναι χρεωμένο. Έξω από εδώ είναι άλλοι. Με διασυνδέσεις, με συμφωνίες, με προσωπικές χάρες. Εδώ σε εμάς κλαίγονται.
Εμείς θα μείνουμε να αντιμετωπίσουμε τις ορδές των εκβιαστών, τοκογλύφων και κατακτητών. Σε εμάς έκλεισαν οι παροχές και τα δάνεια. Εμείς μείναμε έξω από τη μοιρασιά. Και μέσα στο Τειρεσία. Άλλοι μεταφορικά άλλοι στη κυριολεξία αλλά μέσα είμαστε όλοι.
Κι επί πλέον το σπίτι που υποθηκεύτηκε δεν είναι άλλο από την ίδια τη πατρίδα μας. Κι αν αύριο δεν θα έχουμε να πληρώσουμε κι οι τοκογλύφοι έρθουν να πάρουν τα υποθηκευμένα, αναρωτιέμαι αν εκτός από το χώμα έχουν πουλήσει για σκλάβους κι έναν έναν από εμάς... με ονοματεπώνυμο.
http://vasiliskos2.blogspot.com/2010/05/blog-post_1124.html
